Σε πλήρη αντίθεση με κάποιους αδιάφορους, άψυχους και μικροπρεπείς Νεοέλληνες της γενιάς μας, αυτή η πατρίδα έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι διαχρονικά, ως προς τα παλικάρια, που ανέδειξε με την αξία τους και την αυταπάρνησή τους. Μια ημέρα, σαν τη σημερινή εξάλλου, δε θα εορταζόταν, αν κάποιοι δεν είχαν φροντίσει για εμάς, χωρίς εμάς. Αν δεν υπήρχε αυτή η μερίδα των άξιων Ελλήνων τότε, που αψήφησαν το ατομικό τους συμφέρον, για την ικανοποίηση του συλλογικού, ίσως εμείς σήμερα, να ήμασταν σκλάβοι σε τούρκικους μαχαλάδες. Εύκολα κρίνουμε και κατακρίνουμε από την ασφάλεια των καναπέδων μας σήμερα, όμως είναι ΕΥΘΥΝΗ όλων η σημερινή κατάντια. Πεποίθηση δική μου, όπως και πολλών άλλων, είναι πως ουδείς πιο επικίνδυνος για τη συλλογική συνοχή και αξιοπρέπεια από τον αδιάφορο άνθρωπο, που ζει, για να έχει ρόλο κομπάρσου, ακόμα και στην ίδια του τη ζωή.
Τίνος επιλογή είναι άραγε οι εκπρόσωποί μας διαχρονικά; Τίνος αδιαφορία αποτελεί κίνητρο για ισοπέδωση κάθε αρχής και κάθε αξίας; Ποιος δίνει, τελικά, τροφή στους ανθρωπόμορφους λύκους, καθιστώντας άδικα άπαντες πρόβατα, χωρίς να συναινούμε σε αυτό το ρόλο; Κάθε ένας από εμάς, μπορεί να δώσει το όνομά του, ως απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις, αρκεί να απαλλαγεί από το εγωιστικό προσωπείο αυτού που θέλει να δείχνει – ότι είναι, χωρίς όμως να είναι. Είναι τόσο δύσκολος, εξάλλου, ο αγώνας για το χτίσιμο ενός άξιου και υπερήφανου «ΕΓΩ», που αν είχαν άπαντες την αυταπάρνηση ως οδηγό, για την επίτευξη αυτού, δε θα υπήρχαν ούτε λύκοι, ούτε πρόβατα. Σε μια εποχή έκδηλης πενίας πνεύματος και κυρίως ψυχής, κάθε πράξη ηρωική ή αξιοπρεπής, φαντάζει όνειρο απατηλό πλέον!
Όσο απογοητευτικά κι αν είναι τα σημερινά ανθρώπινα δείγματα, κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν ευθύνεται, για την τύχη μας, αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι ικανοί, να την ορίσουμε. Ο χαρακτήρας και η ψυχή μας, ορίζουν πλέον την περιβόητη μοίρα μας, κι αν κάποιος θεωρεί το αντίθετο, ας παραδειγματιστεί από περιπτώσεις ανθρώπων, που πνίγηκαν στο εσωτερικό τους τούνελ, έχοντας όλες τις επιφανειακές προδιαγραφές, για να επιτύχουν τα μέγιστα. Οι δύσκολες εποχές για τους πρίγκιπες, αποτελούν αναπόφευκτα το παρόν και το μέλλον μας. Δεν περιμένουμε και υπομένουμε, να αλλάξει η άδικη μοίρα μας, αλλά την αλλάζουμε, αλλάζοντας πρωτίστως εμείς προς το καλύτερο, με την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματός μας.
Ο ελληνικός λαός, σε όποιο μέρος της γης κι αν διαμένει είναι βασανισμένος και πολύπαθος διαχρονικά. Αντί λοιπόν, ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου, την κρίσιμη στιγμή, ας αντιμετωπίσουμε ενωμένοι και με ψυχραιμία τη δεδομένη κατάσταση. Δεν υπάρχει Έλληνας, αυτή τη στιγμή, που να έχει μείνει ανεπηρέαστος από τη δεινή κατάσταση της πατρίδας μας, εδώ και 3 χρόνια, από την επίσημη ένταξή μας στο ΔΝΤ. Αντί λοιπόν, να εναλλάσσουμε ρόλους λύκου και προβάτου, ας παραμείνουμε άνθρωποι, με όλο τον πολιτισμό που συνεπάγεται η ανθρώπινη φύση μας. Σα σήμερα εξάλλου, το 1821, Έλληνες ήταν εκείνοι που απέδειξαν, ότι μόνο όταν είμαστε ενωμένοι, κατορθώνουμε τα ακατόρθωτα. Ας διδαχθούμε απ’ το παρελθόν λοιπόν, κι ας πορευτούμε με αυτό οδηγό, για το παρόν και το μέλλον μας…
