Λένε πως… η ομορφιά του κάθε νησιού, από τη θάλασσά του φαίνεται! Κι όχι μόνο… θα συμπληρώσω εγώ, αφού το νησί, στο οποίο θα ταξιδέψουμε σήμερα, κατορθώνει να συγκεντρώσει τις αρετές εκείνες, που είναι άξιες θαυμασμού από όλους ανεξαιρέτως. Η πανέμορφη Λευκάδα λοιπόν, που παντρεύει αρμονικά ήχους, χρώματα κι αρώματα, δε θα μπορούσε από το να αποτελεί την αφετηρία των φετινών μας διαδικτυακών διακοπών. Θέλετε, γιατί έχουμε χάσει κάθε αίσθηση του πραγματικά ωραίου; Θέλετε, γιατί η μόνη επιτυχής ανακύκλωση, επί των ημερών μας, είναι η ανακύκλωση των ανθρώπων, των απόψεων και των ιδεών; Ή μήπως, γιατί στην αδυναμία μας να παλέψουμε με τα κύματα… πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό; Όπως και να έχει, καθετί αληθινά κι όχι επιφανειακά όμορφο, είναι άξιο θαυμασμού και μόνο ευεργετικά επηρεάζει την οπτική, την αισθητική και την αντίληψη μας, ιδίως εν καιρώ κρίσης.
Κατά την αρχαιότητα, «Λευκάς πέτρα» ή «Λευκάς άκρα» ονομάστηκε αρχικά το νοτιότερο άκρο του νησιού, ο σημερινός Λευκάτας. Ύστερα, Λευκάς ονομάστηκε η πόλη Νήρικος, που είχαν ιδρύσει οι Κορίνθιοι προς το τέλος του 7ου αιώνα, και τέλος όλο το νησί. Τα ανθρώπινα ίχνη στη Λευκάδα ξεκινούν από την παλαιολιθική εποχή. Ο διαπρεπής Γερμανός αρχαιολόγος W. Dorpfeld – συνεργάτης του Ερρίκου Σλήμαν στην ανασκαφή της Τροίας, πραγματοποίησε εκτεταμένες αρχαιολογικές έρευνες στο Νυδρί, φέρνοντας στο φως σημαντικά ευρήματα από την εποχή του Χαλκού (2.000 π.Χ. περίπου) και διατυπώνοντας τη θεωρία, ότι η Λευκάδα ταυτίζεται με την ομηρική Ιθάκη. Αποτελεί το τέταρτο σε έκταση και πληθυσμό νησί του Ιονίου, αλλά παρ’ ολ’ αυτά κατορθώνει να έχει την πρωτιά στον τουρισμό, που κάθε χρόνο συγκεντρώνει. Ίσως λοιπόν, η αληθινή ομορφιά, να μην καταπιέζεται σε μεγέθη και βιτρίνες, αλλά να αναγνωρίζεται από όλους και κυρίως από εκείνους, που έχουν την ικανότητα να την αντιληφθούν.
Ως προς τον πολιτισμό του νησιού τώρα… θεωρώ πως, δέκα σελίδες είναι λίγες, για να περιγράψουν συνοπτικά τον πνευματικό του πλούτο. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο, ότι αποτελεί πατρίδα σπουδαίων καλλιτεχνών και επιστημόνων της χώρας μας, όπως είναι ο Ιωάννης Ζαμπέλιος (δικαστικός – συγγραφέας), ο Άγγελος Σικελιανός (ποιητής), ο Νίκος Σβορώνος (ιστορικός), ο Ηλίας Γεωργάκης (λογοτέχνης -δημοσιογράφος) και πολλοί άλλοι. Η γεωγραφική θέση της Λευκάδας μάλιστα, ευνόησε μια στενή σχέση με τη Δύση, κατά τα χρόνια που η ηπειρωτική Ελλάδα γνώριζε τον πνευματικό μεσαίωνα της τουρκοκρατίας. Στην οξυδέρκεια του λευκαδίτικου λαού οφείλονται τα ήθη και έθιμα του νησιού, καθώς οι Λευκαδίτες έπλασαν και διατήρησαν κάθε λογής δημιουργικού λόγου… από σατιρικά άσματα μέχρι αινίγματα και ευτράπελες διηγήσεις.
Τέλος, ως προς τα πολιτιστικά αξιοθέατα του νησιού, θεωρώ πως μόνο πλουσιότερος στο πνεύμα θα φύγει από το νησί, όποιος επισκεφθεί το κάστρο της Αγίας Μαύρας και το Νήρικο. Το μεν κάστρο, που βρίσκεται στην είσοδο της Λευκάδας, αποτελεί ένα από τα πιο επιβλητικά μεσαιωνικά κτίσματα στην Ελλάδα, καθώς και πρότυπο οχυρωματικής τέχνης. Λειτουργούσε, ως η σημαντικότερη αμυντική θωράκιση του νησιού απέναντι σε πειρατές και εχθρούς, από τις αρχές του 14ου αιώνα έως και το 1684. Αν και το έργο αυτό αλλοιώθηκε από τους σεισμούς, που ταλανίζουν διαχρονικά το νησί, κάποια ίχνη του διασώζονται ακόμα, εντός λιμνοθάλασσας. Ο δε Νήρικος, αποτελεί την έδρα της αρχαίας πόλης της Λευκάδας, με ερείπια πλέον ενός περιτειχισμένου οικισμού, αλλά και λιμενικές εγκαταστάσεις, που σίγουρα δίνουν τη δυνατότητα σε κάθε επισκέπτη, να αισθανθεί το μεγαλείο της ανθρώπινης δημιουργίας. Ανθρώπων έργα τέτοιου είδους μεγαλεία και ως τροφή για σκέψη, θα ήθελα να αναρωτηθείτε, όσοι διαβάζετε τώρα αυτές τι γραμμές: Πώς εκείνοι μπόρεσαν…. και γιατί εμείς δεν μπορούμε; Καλές βουτιές….!
