Η Κέρκυρα αποτελεί το βορειότερο και δεύτερο σε μέγεθος νησί των Επτανήσων του Ιονίου Πελάγους. Συγκαταλέγεται στα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου, καθώς η πυκνότητα του πληθυσμού της ανάγεται στους 193 κατοίκους, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Σήμα κατατεθέν του νησιού, αποτελεί το θρυλικό Ποντικονήσι – ένας καταπράσινος βράχος καταμεσής της θάλασσας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το Ποντικονήσι ήταν το καράβι του Οδυσσέα, το οποίο – κατά τη διάρκεια καταιγίδας – μεταμόρφωσε ο θεός Ποσειδώνας στον καταπράσινο βράχο, που γνωρίζουμε. Ιδανική ημέρα επίσκεψής σας στο Ποντικονήσι είναι η 6η Αυγούστου, ώστε να προσκυνήσετε στο μοναδικό κτίσμα, που υπάρχει εκεί, στο Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Εκτός από το Ποντικονήσι όμως, η Κέρκυρα διακρίνεται για ένα πλούσιο εύρος αξιοθέατων, που οφείλετε να επισκεφθείτε, ώστε να νιώσετε πλουσιότεροι ψυχή τε και πνεύματι. Από το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, μέχρι το Νέο και Παλαιό Φρούριο, το Κανόνι, το Μον Ρεπό, την Πλατεία Σπιανάδα, όπως και τη Βυζαντινή Εκκλησία των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, καθώς και το μνημείο του Μενεκράτη.
Πιο συγκεκριμένα, στο Κανόνι θα έχετε την ευκαιρία, να απολαύσετε μια μαγευτική θέα, η οποία θα καθηλώσει όλες σας τις αισθήσεις, ειδικά την ώρα που δύει ο ήλιος στα βαθυγάλανα νερά κι ο ουρανός αντανακλά πορφυρές και πορτοκαλί ανταύγειες. Την ονομασία της την οφείλει ολόκληρη η περιοχή εκεί, στα οχυρωματικά έργα των Γάλλων κατακτητών. Στην Πλατεία Σπιανιάδα, τη μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων και από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης, θα έχετε την ευκαιρία να ταξιδέψετε σε ένα σύνολο ιστορικών κτιρίων, γαλλικής αρχιτεκτονικής, όπως το Λιστόν. Η συγκεκριμένη πλατεία κατασκευάστηκε εξάλλου, σύμφωνα με το μοντέλο των Βασιλικών Κήπων της Ευρώπης, οπότε μην περιμένετε να δείτε κάτι λιγότερο από ένα μεγαλειώδες αρχιτεκτονικό δημιούργημα.
Ακόμη, στο καταπράσινο κτήμα του Μον Ρεπό, 285 στρεμμάτων¬¬¬ πυκνής βλάστησης και εντυπωσιακών κήπων, θα ξεναγηθείτε στα ίχνη της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας (8ος αι. π.Χ.). Το 1864, μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, ο δήμος της Κέρκυρας παραχώρησε το παλάτι και τους κήπους στη δυναστεία του Γεωργίου του Α΄, προκειμένου να το χρησιμοποιεί ως θερινή κατοικία. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ ήταν εξάλλου εκείνος που του έδωσε τόσο παραστατικά το όνομα Mon Repos (= Ανάπαυσή Μου). Η βασιλική δυναστεία νεμόταν κατ’ αποκλειστικότητα τόσο το κτήμα, όσο και το παλάτι έως το 1967. Με τη μεταπολίτευση επιστράφηκε στο Δήμο της Κέρκυρας αλλά τότε άρχισε η νέα του περιπέτεια καθώς ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ τα διεκδίκησε ως προσωπική του οικογενειακή περιουσία. Οι δικαστικές μάχες ολοκληρώθηκαν μόλις το 1991, οπότε η Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι το Μον Ρεπό ανήκει στο λαό της Κέρκυρας.
Πέρα από την ιστορική αξία του νησιού και την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του, θα ήθελα να τονίσω, ιδίως επί των δυσχερών ημερών μας, την αξιοπρέπεια και τη φιλοξενία των κατοίκων αυτού του νησιού. Είναι από εκείνους – τους λίγους – που προφανώς έχουν συνειδητοποιήσει, ότι φτωχότερος δε γίνεται ποτέ αυτός που δίνει. Πλουσιότερος γίνεται κι όσο πιο πλούσια καθίστανται η ψυχή και το πνεύμα των ανθρώπων, τόσο πιο γρήγορα επιτυγχάνεται η προσωπική ευτυχία. Ας γίνουν λοιπόν, οι Κερκυραίοι παράδειγμα προς μίμηση και ας χαρούμε το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μας, όπως είναι η ίδια μας η ζωή, πλουσιοπάροχα κι όχι μίζερα. Όταν η ψυχή και το πνεύμα διακρίνονται για τον πλούτο τους, δε μένει ποτέ φτωχή η τσέπη. Αν έρθει η στιγμή, που όλοι οι Έλληνες γονατίσουν, οι Κερκυραίοι θα είναι οι μόνοι, που θα σημάνουν την ανάσταση όλων. Ας τους μιμηθούμε λοιπόν, προτού να γονατίσουμε….
