Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Ο Σοφοκλής φροντίζει να εισαγάγει την πρωταγωνίστριά του στη σκηνή με τρόπο που ξαφνιάζει τους θεατές:
Αρχικά την εισάγουν οι θρηνητικές κραυγές της: η Ηλέκτρα, άλλωστε, είναι χαρακτήρας που ορίζεται από τον θρήνο· ολόκληρη η ζωή της είναι μια ακατάπαυστη θρηνητική κραυγή. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ακριβέστερη χαρακτηριστική πινελιά από αυτήν.
Ακολούθως, ο Σοφοκλής τονίζει με δύο εύσχημους τρόπους ότι το έργο του δεν θα είναι οι Χοηφόροι και άρα ότι η πρωταγωνίστριά του θα αναπτύξει διαφορετική σχέση με τον κόσμο και τον εαυτό της σε σχέση με το παλαιότερο θεατρικό μνημείο: (α) ο Παιδαγωγός απαγορεύει στον Ορέστη να πράξει ό,τι ο αισχύλειος (και ευριπίδειος) εαυτός του, δηλ. να παρακολουθήσει τον θρήνο της Ηλέκτρας αναβάλλοντας έτσι την αναγνώριση· και (β) αφού οι τρεις άνδρες εγκαταλείψουν τη σκηνή και πριν την είσοδο του χορού, η Ηλέκτρα απολύτως μόνη, εκφωνεί θρηνητική μονωδία.
Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com
