Σύντομο υπόμνημα στο ποίημα “Πικρία” του Νίκου Καββαδία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η “Πικρία”, που συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή “Τραβέρσο” (1975), αποτελεί το τελευταίο ποίημα που έγραψε ποτέ ο Καββαδίας. Το ολοκλήρωσε μάλιστα λίγες μόλις μέρες πριν πεθάνει (το ποίημα φέρει ημερομηνία 7 Φεβρουαρίου 1975· ο Καββαδίας πεθαίνει στις 10 Φεβρουαρίου).

Ο τίτλος του ποιήματος θυμίζει το «Καφάρ». Τα δύο αυτά ποιήματα, όπως και τοMal du depart, είναι κατεξοχήν δείγματα της καββαδιακής εκδοχής του spleen, η οποία διαφέρει από την καρυωτακική ή την μπωντλερική: είναι η μελαγχολία που προκύπτει από τον οντολογικό διχασμό του ναυτικού ανάμεσα στη στεριανή ζωή από τη μια, που του επιβάλλεται ως ανάγκη ή που τον παγιδεύει (κατά κανόνα με το φευγαλέο και εν τέλει διαψευσμένο δέλεαρ του έρωτα), και του θαλασσινού ταξιδιού από την άλλη, που ρέει στο αίμα του σαν μοίρα και τον καλεί σαν Σειρήνα.

Ο Ν. Καββαδίας σε προχωρημένη ηλικία

Η “Πικρία” όμως είναι πιο πολυστρωματικό ποίημα από τα προαναφερθέντα. Γεμάτο προαισθήματα για το επερχόμενο τέλος, διαβάζεται σαν απολογισμός μιας ολόκληρης ζωής και καταλήγει, όπως και πολλά άλλα καββαδιακά έργα, σε εικόνες θανάτου.

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com