Ζητήματα αρχαίου θεάτρου σε μορφή ερωταποκρίσεων: (3) Οι υποκριτές

Αναφερθείτε στις πιο σημαντικές εξελίξεις στην ιστορία των ὑποκριτῶν από τις αρχές του 5ου ως τον 4ο αιώνα.

(απαρχές του είδους, καινοτομίες) Ο Θέσπις θρυλείται ως ο δημιουργός της τραγωδίας, εφόσον ως εξάρχων του διθυράμβου ὑπεκρίθη τῷ χορῷ, δηλαδή ενεπλάκη σε διάλογο μαζί του. Η παράδοση αποδίδει στον Αισχύλο την εισαγωγή του δεύτερου υποκριτή και στον Σοφοκλή την εισαγωγή του τρίτου. Η εισαγωγή του τρίτου υποκριτή έγινε οπωσδήποτε πριν τον 458, χρονολογία κατά την οποία ανεβαίνει η τριλογία του Αισχύλου Ορέστεια (458 π.Χ.). Οι υποκριτές της τραγωδίας δεν υπερβαίνουν έκτοτε τους τρεις κατά κανόνα, συνεπώς υποδύονται ο καθένας περισσότερους του ενός ρόλους. Περίπτωση υπήρχε ακόμη ο ίδιος ρόλος να διανεμηθεί σε δύο ή περισσότερους υποκριτές. Κατ’ εξαίρεση μπορούσε να εγκριθεί ειδική χορηγία (παραχορήγημα) για μερικά επιπλέον πρόσωπα, τα οποία είτε είχαν ελάχιστο ρόλο είτε ήταν βωβά (κωφά πρόσωπα). Παρά την εισαγωγή του τρίτου υποκριτή, πάντως, οι περιπτώσεις γνήσιου τριμερούς διαλόγου στο αρχαίο δράμα είναι περιορισμένες, εφόσον η παρουσία πολλών ομιλούντων προσώπων μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση με δεδομένες τις ιδιαίτερες συνθήκες της αρχαίας ελληνικής παράστασης (απόσταση από τους θεατές, χρήση προσωπείων κτλ).

Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com