Το ποίημα κινείται στους γνωστούς καββαδιακούς δρόμους, όπως διαμορφώνονται στο «Πούσι» (δείτε τα σχετικά υπομνήματά μας στα ποιήματα «Στεριανή Ζάλη», «Σταυρός του Νότου», «Μαρέα», «Καραντί» και «Kuro Siwo»): πρόκειται ξανά για την ελλειπτική αφήγηση μιας ερωτικής ιστορίας που αστόχησε και ενός θαλασσινού ταξιδιού που για τον ναυτικό είναι ταυτόχρονα φυγή και φυλακή. Όπως και στα υπόλοιπα ποιήματα, το ταξίδι γίνεται κόντρα στα φυσικά φαινόμενα (εδώ, αντί για το πούσι, κυριαρχεί η σοροκάδα), τα οποία αποτελούν αντικαθρέφτισμα της ναυτικής ψυχής γενικά και της ιδιαίτερης ψυχολογίας του ποιητικού πρωταγωνιστή ειδικότερα.
Πηγή: Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο http://antonispetrides.wordpress.com
