Παράλληλα με το πόσοι μένουν φέτος μετεξεταστέοι, πρέπει να τεθεί και το θέμα πόσοι θα έπρεπε να μένουν μετεξεταστέοι τα προηγούμενα χρόνια και αντ’ αυτού περνούσαν τις τάξεις χωρίς να το αξίζουν.
Ξέρω ότι πιθανόν πολλοί συνάδελφοι και μαθητές θα με «πυροβολήσουν», αλλά νομίζω ότι η τράπεζα θεμάτων δεν είναι κάτι κακό από μόνη της, και ότι μπορεί να λειτουργήσει θετικά υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με κυριότερες τις εξής:
1) Ένας δραστικότατος περιορισμός της εξεταστέας ύλης, που θα επιτρέψει και στους διδάσκοντες και στους διδασκόμενους να συμμετέχουν σε μια πιο ανθρώπινη και ενδιαφέρουσα σχολική πραγματικότητα, που δε θα περιορίζεται στο στεγνό και βιαστικό κυνήγι της ύλης.
2) Αυστηρός έλεγχος των θεμάτων, έτσι ώστε να υπάρχει παρόμοιος βαθμός δυσκολίας (γιατί φέτος οι αποκλίσεις, σε βαθμό δυσκολίας θεμάτων, από σχολείο σε σχολείο ήταν τεράστιες).
3) Η αποσύνδεσή της τράπεζας θεμάτων (αλλά και της Α΄ και Β΄ Λυκείου γενικά) από τις πανελλήνιες εξετάσεις, για να μην παρατείνεται το άγχος των μαθητών και ο ανταγωνισμός από τη νεαρότατη ηλικία των 15 ετών.
4) Τα θέματα της τράπεζας να βρίσκονται εν γνώσει των διδασκόντων από την αρχή του σχολικού έτους, έτσι ώστε να προσαρμόζουν τη διδασκαλία τους στις ανάγκες της τελικής αξιολόγησης.
5) Να ληφθεί υπ’ όψιν στον προγραμματισμό η αναπόφευκτη «απώλεια» διδακτικών ωρών, πολλές από τις οποίες αναλώνονται σε άκρως δημιουργικές δραστηριότητες, σημαντικότερες ίσως από μια τυπική διδακτική ώρα.
6) Να ληφθεί επίσης υπ’ όψιν η ανάγκη των παιδιών να έχουν ελεύθερο χρόνο. Δεν μπορεί η ζωή τους να περιορίζεται στο σχολείο και στη σχολική προετοιμασία.
7) Ο διάλογος των ιθυνόντων με μάχιμους εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων και όχι με εκπαιδευτικούς των γραφείων, προκειμένου να τεθούν υπό συζήτηση τα πραγματικά προβλήματα και να αντιμετωπιστούν.
Όλα αυτά δεν συνέβησαν, και από κει -νομίζω- ξεκινούν τα προβλήματα. Η κύρια αιτία των πολλών ερωτηματικών, των διαμαρτυριών και των ενστάσεων είναι ακριβώς ο βίαιος και πρόχειρος τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε αυτός ο θεσμός.
