Στο δρόμο που χάραξε η Μαλβίνα!

​«Ο κόσμος λοιπόν, χωρίζεται σε δύο κατηγορίες… καρατσεκαρισμένο: Σε αυτούς που έχουν πρόβλημα και σε αυτούς που είναι πρόβλημα. Αυτοί που είναι πρόβλημα, συνήθως ακουμπάνε σε κάποιους άλλους, που στη συνέχεια έχουν πρόβλημα από αυτούς που είναι πρόβλημα. Όταν όμως αυτοί που έχουν πρόβλημα παρατρομάξουν και ψιλοαδειάσουν αυτούς που είναι πρόβλημα, τότε αυτοί που είναι πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα, αλλά είναι άνθρωποι που έχουν πρόβλημα. Και κάπως έτσι, έρχεται η ζωή στα ίσα της, πολεμόχαρη φυλή μου». Τάδε έφη… μια ψυχή μεγάλη και χορτάτη. Μια ψυχή γυναικεία, που μεγαλούργησε με το ίδιο ανεξίτηλο μελάνι, που γράφτηκε στην ιστορία. Η Μαλβίνα – χωρίς επίθετο, καθώς οι μεγάλοι άνθρωποι είναι οικείοι και προσιτοί, αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο αξιοπρεπές παράδειγμα και υπόδειγμα θηλυκού γένους.

Είναι η γυναίκα, μέσω της οποίας, καταρρίφθηκε ο μύθος της χυδαιότητας των λέξεων, αφού «ξεγύμνωνε» τα πάσης φύσεως τέρατα, ανακαλύπτοντας σε αυτά… την εστία της χυδαιότητας. Είναι αυτή, που εκτός από δημοσιογράφος, ήταν και συγγραφέας, όπως και σεναριογράφος, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν μάνα, ερωμένη, αλλά συνάμα και σύζυγος. Το ταξίδι της ζωής της, μπορεί να ήταν σύντομο, ήταν όμως τόσο συναρπαστικό, που κάποιοι χρειάζονται «χίλιες ζωές», για να το πραγματοποιήσουν. Η πλούσια έμπνευση, που μου προσφέρει η πλούσια ψυχή και ζωή της Μαλβίνας, θα αποκλείσει κατ’ επιλογήν τη δημοσιογραφική της ιδιότητα. Αυτό το κάνω, διότι οι προβολείς της δημοσιότητας έχουν αναδείξει, μεjταξύ άλλων, και ευτελείς ανθρώπους, κατά καιρούς… κι έτσι δεν επιθυμώ να περιηγηθώ, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Θα περιηγηθώ όμως, σε όλα τα υπόλοιπα αξιοθέατα ΑΥΤΗΣ της ζωής… ΑΥΤΗΣ της γυναίκας, που είναι άγνωστα, στους περισσότερους από εσάς.

​Η συγγραφέας Μαλβίνα έχει τιμήσει τους εκδοτικούς οίκους, αποτυπώνοντας τις καταθέσεις της ψυχής της, στα βιβλία: «Αθώος σαν αγαπημένος», «Τα κορίτσια της Σαβάνα», «Πιο πολύ, πιο πολλοί», «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες», όπως και το «Γλυκό κορίτσι», που αποτέλεσε τη μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Επίσης, έχει εκδόσει και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής, κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής της, υπό το φως των προβολέων, με μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής της… το φαγητό! Η σεναριογράφος Μαλβίνα επιδοτήθηκε τέσσερις φορές από το Ευρωπαϊκό Script Fund, ενώ της απονεμήθηκαν δύο κρατικά βραβεία, για τα σενάρια των ταινιών «Ξένια» και «Κρυστάλλινες Νύχτες». Επιπλέον, συνέγραψε σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» και «Ζωή Χαρισάμενη».

Η γυναίκα Μαλβίνα είχε στο ενεργητικό της τρείς γάμους και τρία παιδιά. Παραδοσιακή και αφοσιωμένη γυναίκα στον κάθε άντρα της ζωής της, παραδινόταν στον έρωτα με απόλυτο πάθος, αναδεικνύοντάς τον, ως αναπόσπαστο μέρος της ψυχής και της έκφρασής της. Κατάφερε να μεγαλώσει τα παιδιά της, όχι με «την αυτοθυσία της μάνας», όπως χλευαστικά δήλωνε, αλλά με έναν μυστικό κώδικα επικοινωνίας, σε έναν δικό τους μυστηριώδη κόσμο. Απ’ ότι φαίνεται, πίστευε πολύ στη δύναμη του αρχικού γράμματος του ονόματός της, στο «Μ» δηλαδή. Έτσι, έδωσε στα παιδιά της τα ονόματα: Μελίτα, Μαριαννίνα, Μίνωας, φτιάχνοντας μία αλυσίδα, με τέσσερις κρίκους… τα τέσσερα «Μ», που θα κατακτήσουν τον κόσμο… τον δικό τους κόσμο. Όσο δυνατά κι εκφραστικά γελούσε, άλλο τόσο έκλαιγε και «τσαλακωνόταν», χωρίς να διστάζει να εκφράζεται, ακόμα και ενώπιον κακοπροαίρετων ανθρώπων. Είχε πολλούς και καλούς φίλους και ζούσε την κάθε στιγμή μαζί τους… έντονα. Το τέλος της, ήταν εξίσου δυναμικό και αξιοπρεπές, με το ταξίδι της ζωής της. Δίνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, σαν αντράκι… δυστυχώς λύγισε νωρίς. Αρνούμενη όμως, να παραδοθεί, μέχρι την τελευταία στιγμή, έγραψε – μεταξύ άλλων – τα εξής: «… Αν εδώ είναι όντως νοσοκομείο, έχω μάθει, πως τα λεφτά… και νεκρούς ανασταίνουν. Ζυγώσατε ξανά και την επιταγή ζητάτε, ας είναι και μεταχρονολογημένη. Αρχίσατε να ονειρεύεστε, πως θα μου χώσετε φαρμακωμένους ορούς κι άλλα τέτοια τελειωτικά. Πριν με ξεκάνετε, να με πιέσετε να βάλω την υπογραφή από πίσω, για να πάτε να εισπράξετε… φτωχοδιάβολοι. Δυστυχισμένα ορφανά! Ευτυχώς, που εγώ γλύτωσα και δεν είμαι σαν εσάς. Χόρτασα… και λεφτά… και οικογένεια… και αγάπη… κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο χάδια και άπειρα φιλιά… άπειρα φιλιά πλάι στα χείλη μου και γύρω από αυτά…».

Πιστεύω πως… τα λόγια είναι περιττά… όταν μιλούν τα έργα ανθρώπων, που δεν υπήρξαν ουδέποτε απαρατήρητοι, ακόμα και μετά θάνατον. Όποτε σκέφτομαι τη Μαλβίνα, παίρνω δύναμη από το δίδαγμα, που εγώ εισέπραξα από εκείνη… ότι δηλαδή οι άνθρωποι με πλούσιο ψυχικό υπόβαθρο, ακόμα κι όταν χάνουν – νικούν. Εκείνη, μπορεί να έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, κέρδισε όμως μέσα στις καρδιές πολλών ανθρώπων, μία εξέχουσα θέση. Είναι αυτή άλλωστε, που μας δίδαξε με τον τρόπο της, πως: ΓΥΝΑΙΚΑ γίνεσαι… και δε γεννιέσαι. Όσο προκλητικά κι αν επιδεικνύεις τη σάρκα σου, αν η ψυχή σου είναι άδεια… αργά ή γρήγορα, η εικονική σου πραγματικότητα θα σε διαψεύσει. Το αντίστοιχο ισχύει φυσικά και στη μεγάλη της αδυναμία, τους άντρες: ΑΝΤΡΑΣ δεν είναι αυτός, που απλά φορά τα παντελόνια, αλλά αυτός που τα τιμά… φορώντας τα. O συνδετικός κρίκος αντρών και γυναικών λοιπόν, είναι η αγάπη. Αν ΔΕΝ αγαπηθείς – όπως έλεγε η Μαλβίνα – ΔΕΝ ξεχωρίζεις, ανάμεσα στους πολλούς, που αόρατα κι αδιάφορα περιπλανιούνται στο ταξίδι, που λέγεται ζωή. Όποιος θέλει να αγαπηθεί, άρα και να διακριθεί… δεν έχει παρά να το κάνει, με τον τρόπο, που πολύ εύστοχα διακήρυσσαν οι Λατίνοι: «Si vis amari… ama!», κοινώς ελληνιστί: «Αν θέλεις ν’ αγαπηθείς… αγάπα!». Εμπρός στο δρόμο, που χάραξε η Μαλβίνα, με πολλά χιλιόμετρα αγάπης στο κοντέρ, το οποίο μηδενίζεται, όχι από χυδαίες λέξεις… αλλά από χυδαίες ψυχές.