Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του

«Αυτό που υπάρχει πίσω μας και αυτό που υπάρχει μπροστά μας είναι μικροπράγματα, σε σχέση με αυτό που υπάρχει μέσα μας» Ralph Waldo Emerson, Αμερικανός φιλόσοφος. «Ένας άνθρωπος χωρίς αρχές είναι συνήθως χωρίς χαρακτήρα. Γιατί, αν είχε καλό χαρακτήρα, θα ένιωθε την ανάγκη να δημιουργήσει και αρχές» Nicolas Chamfort, Γάλλος συγγραφέας. «Όταν χάνονται τα πλούτη, ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει χαθεί. Όταν χάνεται η υγεία, ΚΑΤΙ έχει χαθεί. Όταν χάνουμε τον χαρακτήρα, ΟΛΑ έχουν χαθεί» Billy Graham, Αμερικανός ιεροκήρυκας. Κάπως έτσι, είτε συμφέρει άπαντες, είτε όχι, σκιαγραφούμε και ορίζουμε, έννοιες αόριστες κι όμως τόσο καθοριστικές, όπως είναι η αποκαλούμενη «μοίρα». Πόσοι από εσάς, άραγε, που διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές, έχετε ψάξει εις βάθος, την κινητήρια δύναμη, όλων των επιλογών σας, που ορίζουν τελικά και τη ζωή σας; Πόσοι από εσάς, δε βολεύεστε, αλλά ξεβολεύεστε με το να επιρρίπτετε ευθύνες για κάθε «αναποδιά», πρωτίστως και αποκλειστικά στις αδυναμίες του χαρακτήρα, που μόνοι σας φτιάξατε, για να διαχειρίζεται κάθε συναίσθημα και κάθε κατάσταση, σε κάθε σταυροδρόμι της ζωής σας;

Εύχομαι και ελπίζω, οι αναγνώστες, που ανταποκρίνονται θετικά στα δύο παραπάνω ερωτήματα, να αποτελούν την πλειοψηφία, σε έναν λαό, που αρέσκεται βολικά να αποδίδει την «τύχη του» μονίμως, είτε στους εκάστοτε «άλλους», είτε στα ζώδια, τις προκαταλήψεις, τα τυχερά και τα άτυχα, τα ματιάσματα και πάει λέγοντας. Κανένας άλλος, εκτός από το ατομικό «ΕΓΩ», δεν έχει μεγαλύτερη ευθύνη για το συλλογικό «ΕΜΕΙΣ». Σε έναν κόσμο, στον οποίο ήρθαμε, για να συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους, γεννώντας τη δημιουργία και την εξέλιξη, κανένα εμπόδιο και κανένα μνημόνιο, δεν καθίσταται ικανό, να γκρεμίσει όσα με κόπο έχει χτίσει ο κάθε ένας για τον εαυτό του και κατά συνέπεια για όλους. Όσο ουτοπικό κι αν φαίνεται αυτό, υπάρχουν αξίες, που ουδέποτε – ουδείς καθίσταται ικανός να υποτιμήσει και να γκρεμίσει, καθώς αυτές ορίζουν την ύπαρξη και την πρόοδο σε ατομικό και κατά συνέπεια και σε συλλογικό επίπεδο.

Μία αυτές τις αξίες, είναι αναμφισβήτητα ο χαρακτήρας του καθενός. Τι εννοούμε όμως, όταν λέμε «χαρακτήρα»; Χαρακτήρας είναι όλα εκείνα τα μοναδικά γνωρίσματα, που έχει προσφέρει εξ’ ολοκλήρου, ο άνθρωπος στον εαυτό του, ώστε να αποτελούν τη βάση και τα θεμέλια, στα οποία θα χτίσει τη ζωή του. Τα ερεθίσματα και το οικογενειακό – κοινωνικό περιβάλλον, σίγουρα αποτελούν βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του χαρακτήρα ενός παιδιού και μετέπειτα ενήλικα, όμως ουδείς πιο υπεύθυνος από εμένα, γι’ αυτό που επιθυμώ εγώ να «είμαι». Είναι θέμα αντίληψης, ακαλλιέργητης ή καλλιεργημένης, η απόφαση του καθενός, για τη ζωή του και σίγουρα αυτή η αντίληψη δεν εξαργυρώνεται σε χρήματα, αλλά σε αξίες ανεκτίμητες, όπως είναι ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα, η τιμιότητα, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η πίστη και το κυριότερο… το ψυχικό υπόβαθρο.

Ουδείς τέλειος, όμως ουδείς καλύτερος από αυτόν, που έχει επίγνωση των ελαττωμάτων του και καθιστά τον εαυτό του ικανό και κυρίως υπεύθυνο να τα διαχειρίζεται, αλλά και να τα διορθώνει. Η επιλογή για κάθε τι μικρό ή μεγάλο, ορίζεται και πάντα θα ορίζεται από τον χαρακτήρα του καθενός. Σε εποχές σαν τη σημερινή, που η χώρα βρίσκεται σε αυτή την υφεσιακή πορεία, αντί να κατηγορούμε αναπαυτικά από τους καναπέδες μας, αυτούς τους κακοπροαίρετους «άλλους», που πάντα θα υπάρχουν, είτε σε ατομικό, είτε σε συλλογικό επίπεδο, ας αναλάβουμε σε ατομικό επίπεδο, να μην καταντάμε να τους μοιάζουμε, ούτε στο ελάχιστο. «Υπάρχει, εξάλλου, στον κόσμο ετούτο, ένας μυστικός νόμος, σκληρός και απαραβίαστος, που αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ήταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται» Νίκος Καζαντζάκης.