Κι είναι τραχύ το μονοπάτι, κακοτράχαλη ατραπός η κατάκτησή της.
Ενέχει τη λέξη άρση, αναίρεση και κατάργηση των δεδομένων, αναδίπλωση ή γκρέμισμα, αναστοχασμός κι αναδιατύπωση, νέες προοπτικές κι οπτικές, άλλες ιδεολογικές βάσεις, αναπροσδιορισμός είναι.
Με παράπλευρες απώλειες, με ψυχικά αποθέματα εξαντλημένα, δέρμα φιδιού που πετιέται κι αναπλάθεται εκ νέου άλλο, κάθε αρχή και δύσκολη, η αρχή το ήμισυ του παντός, ξεκίνημα, επανεκκίνηση.
Όμως, η ανακούφιση που αφήνει, υπέρτατη αίσθηση αναζωογόνησης. Καθαριότητας άρωμα, στοχαστικής καθαρότητας βλέμμα, ανάταση ψυχής και σώματος. Διεργασία μυαλού και ψυχής η κάθαρση.
Και μετά σα να φορούσε μυωπικά γυαλιά ο οργανισμός, πάσχοντας από πρεσβυωπία, ξεδιαλύνει τη θαμπάδα, η ομίχλη που έπνιγε τα δαιδαλώδη γυμνά τοπία των αδιέξοδων συλλογισμών εξαχνίζεται, η όραση επιστρέφει. Όλα παίρνουν την πραγματική τους διάσταση, νέφη εξωραϊσμού και παραμόρφωσης φεύγουν, διαλύονται από έναν ήλιο γνώσης κι ανανέωσης, ηλιάτορα παιχνιδιάρη που φωτίζει τα ζοφερά σκοτάδια της ψυχής. Κι έτσι χαμογελά κι αυτή με ένα μειδίαμα αγνό, μικρού παιδιού γέλιο γάργαρο, γιατί ξαναβρίσκει επιτέλους το χαμένο νόημά της, το μίτο της αληθινής ζωής, της απαλλαγμένης από δεινά και δυνάστες καθημερινούς, σαν το νηφάλιο χαμόγελο των ασκητών που έχει μια λάμψη απόκοσμη σοφίας. _
Α.Π.
