Οι αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί σύμφωνα με την Tomlinson (2010) διαφοροποιούν κάποιες φορές μέρος τής διδασκαλίας τους, καθώς επιθυμούν να τη στηρίξουν στην έγκαιρη διάγνωση, ώστε να ανταποκρίνεται στις μαθησιακές διαφορές των μαθητών τους. Οι λόγοι που το κάνουν οφείλονται σε διάφορους παράγοντες όπως: α. στο διαφορετικό γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών, το οποίο οφείλεται είτε στην προηγούμενη εκπαίδευση των μαθητών είτε και στο οικογενειακό τους περιβάλλον, β. στις διαφορές που αφορούν τη γνωστική τους ικανότητα(αντίληψη, μνήμη, συγκέντρωση, σκέψη, γλώσσα κ.ά.), γ. στη διαφορετικότητα του χαρακτήραπου κάνει τους μαθητές να διαφέρουν στα κίνητρα που αναπτύσσουν, στον τρόπο που μαθαίνουν, στη συμπεριφορά και στα ενδιαφέροντα τους (Corley, 2005).
Η διαφοροποίηση της διδασκαλίας στα πλαίσια της θεωρίας του εποικοδομισμού μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική διδακτική προσέγγιση στην πρόκληση της διαφορετικότητας στις τάξεις μεικτής ικανότητας και στη μείωση του φαινομένου της σχολικής αποτυχίας (Βαλιαντή & Κουτσελίνη, 2008). Οπότε, η διαφοροποιημένη διδασκαλία δεν αποτελεί μία νέα θεωρία, αλλά θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως η “μέθοδος” διδασκαλίας, η οποία βασίζεται και αντιμετωπίζει τους μαθητές ως ξεχωριστές προσωπικότητες, με διαφορετικές ανάγκες, με ανόμοιο ρυθμό πρόσκτησης και θεμελίωσης της γνώσης, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πραγματωθεί μέσα από τη μεταφορά της (Κουτσελίνη, 2006).
Ως διαφοροποίηση της διδασκαλίας νοείται η αλλαγή της μαθησιακής διαδικασίας με ρουτίνες διδασκαλίας που ανταποκρίνονται σε μεγάλο εύρος διαφορών ως προς τη μαθησιακή ετοιμότητα, τα ενδιαφέροντα και το μαθησιακό στιλ των μαθητών (Tomlinson, 1999, 2001). Η διαφοροποιημένη διδασκαλία αποτελεί ουσιαστικά την προσαρμογή, οργανωτική και παιδαγωγική, της διδασκαλίας, ώστε να ανταποκριθούμε στις διαφορετικές ανάγκες μαθητών σε τάξεις μεικτής ικανότητας, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές των μαθητών ως προς τον βαθμό ετοιμότητάς τους, το μαθησιακό τους στυλ και τα ενδιαφέροντά τους (Tomlinson, 2001).
Η διαφοροποιημένη διδασκαλία προγραμματίζεται, αλλά είναι στην ουσία μία διαδικασία ανατροφοδότησης. Η πορεία της εξαρτάται από την ανταπόκριση των μαθητών στη διδασκαλία και διαμορφώνεται ανάλογα από τον εκπαιδευτικό, μέσα από συνεχείς αξιολογήσεις. Οι εκπαιδευτικοί σε μια διαφοροποιημένη διδασκαλία είναι καθοδηγητές και συνδιαμορφωτές των δράσεων και συμμετέχουν με τρόπο που να ενθαρρύνεται και να προωθείται η ανάληψη ευθύνης και η ανάπτυξη στάσεων και δεξιοτήτων αυτόνομης μάθησης από τους μαθητές (Κουτσελίνη, 2001).
Θεματικοί άξονες του σεμιναρίου
- Διαφοροποιημένη Διδασκαλία:
- Ορισμός και Στόχοι
- Χαρακτηριστικά και διαφορές από τις άλλες διδακτικές πρακτικές
- Αξιολόγηση
- Διαφοροποιημένη Διδασκαλία και Μαθησιακές Δυσκολίες
- Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών και η προσαρμογή τους
- Η Διαφοροποιημένη Διδασκαλία ως εργαλείο “μεταμόρφωσης” των προβλημάτων μάθησης και συμπεριφοράς.
- Ανάπτυξη προγράμματος
Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα www.aie.gr
