Αυτή την εβδομάδα, κοσμώ τη στήλη μου, με το αγαπημένο θέμα των θηλυκών και λόγο τιμής της πλειοψηφίας των αρσενικών. Περί ανδρισμού λοιπόν, ο λόγος, και εφόσον δεν υπάρχει αντίστοιχης βαρύτητας λέξη, για να περιγράψει όντα θηλυκού γένους, επάξια κατακτά την αποκλειστικότητα. Τα χαρακτηριστικά αυτού; Η προστασία, η ευθύνη, η ανιδιοτέλεια, η ειλικρίνεια και ο σεβασμός. Τα αγαπημένα μας αρσενικά λοιπόν, διακρίνονται για το δικό τους στίγμα, όπως και τη δική τους συνείδηση, που ορίζονται αποκλειστικά και μόνο απ’ τις επίκτητες αρχές τους κι όχι από τη φύση. Απ’ την άλλη όμως, είναι αναμφίβολα το ισχυρό φύλο εκ φύσεως, λόγω σωματικής κατασκευής. Η ουσία βέβαια, βρίσκεται στη μοναδική ομορφιά της κάθε ψυχής, ανεξαρτήτως φύλου. Άρα, οι γενικεύσεις συμπερασμάτων, από μεμονωμένα κακέκτυπα αρσενικών και θηλυκών, είναι άστοχες.
Όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι και τα αρσενικά, όπως και τα θηλυκά, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Ξεκινώντας απ’ τη χειρότερη, θα καταλήξω στην καλύτερη, που πιστεύω, ότι ανήκει στην πλειοψηφία. «Κάθε φορά που αλλάζω γυναίκα, πρέπει πρώτα να έχω καταστρέψει την προηγούμενη…». Τάδε έφη, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Το όνομα αυτού; Pablo Picasso. Θεωρώ, πως δεν υπάρχει κάποιος παγκοσμίως, που να μην αναγνωρίζει το καλλιτεχνικό του μεγαλείο. Οι προσωπικές του αποτυχίες όμως, έρχονται στο φως, από την επίσης καλλιτέχνη και σύντροφό του, Φρανσουάζ Ζιλό. Εύκολα, θα μπορούσε κάποιος να αμφισβητήσει τα λεγόμενα της Ζιλό, αφού ο Picasso δεν είναι πλέον εν ζωή, για να τα διαψεύσει. Όμως, οι ιστορίες των γυναικών που τον συντρόφευσαν, αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξη της αλήθειας.
Γνωστός καρδιοκατακτητής ο Pablo Picasso, φημιζόταν για τις πολλές ερωμένες του. Βέβαια, κατά πόσο καρδιοκατακτητής ή ψυχοβγάλτης θεωρείται ένα αρσενικό ον, που σκορπίζει δυστυχία σε όποια τον συντροφεύει, θα το κρίνετε εσείς. Η πρώτη του γυναίκα, Όλγα Κόλκοβα, αδυνατώντας να διαχειριστεί την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Picasso, κατέφυγε σε ψυχιατρική κλινική. Η επόμενη σύντροφός του, Μαρί Τερένζ, κρεμάστηκε, αμέσως μετά το άθλιο τέλος της σχέσης τους. Την ίδια μακάβρια κατάληξη είχε και η Ζακρίν Ρο, η οποία αυτοκτόνησε με πιστόλι.
Η μόνη που φαίνεται, πως αντιστάθηκε στη δυστυχία που έσπερνε ο Picasso, ήταν η Γαλλίδα καλλιτέχνης, Φρανσουάζ Ζιλό, η οποία ήταν η μοναδική τέως σύντροφός του, που επέζησε υγιής, παρά τις πολλές πληγές, που κουβαλούσε μέσα της, από εκείνον. Αποσπάσματα από το βιβλίο της, αποτέλεσαν πηγή των πληροφοριών μου και εύλογα προκαλούν έκπληξη σε όλους. Παρά τη σαραντάχρονη διαφορά ηλικίας της απ’ τον Picasso λοιπόν, ήταν η μοναδική, που «τόλμησε» να μην καταστραφεί, ούτε να πεθάνει, μετά το άθλιο τέλος της μεταξύ τους σχέσης. Βεβαίως και πλήρωσε το τίμημα γι’ αυτό, καθώς έθιξε βάναυσα τον εγωισμό ενός τόσο προβληματικού ανθρώπου. Ο Picasso αρνιόταν πεισματικά, μέχρι την ημέρα του θανάτου του, να αναγνωρίσει τα δύο παιδιά, που είχε αποκτήσει μαζί της, τα οποία φυσικά και αναγνωρίστηκαν επίσημα ως τέκνα του, στις δικαστικές αίθουσες, μετά το θάνατό του.
Θέλω να πιστεύω, πως ο Pablo Picasso αποτελεί μοναδική εξαίρεση αρσενικού κι όχι ανδρός, που κακομεταχειρίζεται τα πλάσματα, που του ενέπνεαν την επιθυμία για ζωή και δημιουργία. Εξάλλου, τα κόμπλεξ που είχε, παρά την παγκόσμια αναγνώρισή του, ήταν η αιτία κι η αφορμή κάθε κτηνωδίας του. Ήταν 1.65 στο ύψος και κάθε γυναίκα που τον συντρόφευε ήταν συμπτωματικά(;) πιο κοντή από εκείνον. Επίσης, απαραίτητος όρος, για να τον συντροφεύσει κάποια γυναίκα ήταν η επαγγελματική της ενασχόληση. Δεν ανεχόταν η προβληματική του υπόσταση, κάποια καταξιωμένη και επιτυχημένη γυναίκα δίπλα του, καθώς όπως αποδεικνύεται, τις αντιμετώπιζε μόνο ως σκεύη ηδονής και υποταγής, που όφειλαν να ικανοποιούν κάθε άρρωστη επιθυμία του.
Στον αντίποδα, η πλειοψηφία των επιτυχημένων ανθρώπων, που αποτελούν υγιές υπόδειγμα και παράδειγμα αρσενικού γένους. Ο Άθως Δημουλάς ήταν ένας από αυτούς, που ερωτεύτηκαν και αγάπησαν αληθινά τη σύντροφό τους. Η εν ζωή αξιόλογη λογοτέχνης και σύντροφος του, Κική Δημουλά, επιβεβαιώνει την ευεργετική του αγάπη, μέσα από τα καταξιωμένα έργα της. Ο Ζιλ Ντασέν, υπήρξε ακόμα ένα παράδειγμα ανδρός, που αγάπησε τη γυναίκα του (Μελίνα Μερκούρη), όπως και κάθε τι δικό της, όσο τίποτε άλλο στη ζωή του. Η αγάπη του για εκείνη και την πατρίδα της, αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη, για όσα με σθένος επέτυχε η Μελίνα στη ζωή της.
Η σχέση του αρσενικού με το θηλυκό είναι σχέση εξάρτησης από τη γέννησή του. Ναι μεν, το αρσενικό υιοθετεί υποσυνείδητα τις συνήθειες του πατέρα του, όμως συνειδητά υιοθετεί όσα του μαθαίνει η γυναίκα που τον μεγαλώνει. Για να εντυπωθούν στο παιδικό ένστικτο του αρσενικού, όπως και του θηλυκού, όλες οι καλές αρχές, ως θεμέλια κτίσης της δικής τους ζωής, θα πρέπει πρωτίστως να τις έχουν υιοθετήσει, μέσω του παραδειγματισμού. Στο πρότυπο των γονιών εξάλλου, οφείλεται επιστημονικά και κατά το ήμισυ, η συμπεριφορά που εκφράζουν άπαντες, ως ενήλικοι. Ουδείς πιο υπεύθυνος όμως, από τον άνθρωπο γενικά και κάθε αρσενικό και θηλυκό συγκεκριμένα, αν τελικά αδυνατεί να διαχειριστεί ως ενήλικος, μία δική του ισορροπημένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Οι σημαντικότερες έννοιες εξάλλου, που μας ορίζουν και μας καθορίζουν, ανεξαρτήτως φύλου, δεν είναι ούτε κληρονομικές, ούτε έμφυτες, αλλά… επίκτητες!
