Χωρίς αμφιβολία, το πνεύμα των Χριστουγέννων επηρεάζει κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας, κάθε έθνους, σε κάθε μέρος του πλανήτη, έστω και υποκριτικά. Η προσμονή του νέου έτους αφυπνίζει μέχρι και τις πιο κακές και μίζερες ψυχές, έστω και επιφανειακά. Η γιορτή της ανιδιοτελούς και πλουσιοπάροχης αγάπης λοιπόν, που μακάρι να αποτελούσε καθημερινότητα για όλους, οδηγεί στο τέλος του, ένα ακόμα έτος ελληνικής κατάπτωσης. Βέβαια, αν δεν αλλάξει ο άνθρωπος, πώς να αλλάξει η χώρα; Όταν καταντά η απελπισία βολικό κριτήριο επιλογής και επιβίωσης, πώς να επέλθει η ριζική αλλαγή, που τόσο επιθυμούμε; Αν δεν αναλάβει έστω κι ΕΝΑΣ, να καθοδηγήσει ολόκληρο λαό στην αναγέννηση από τις ίδιες του τις στάχτες, ποιο το νόημα να αλλάζουν οι χρονιές, μόνο αριθμητικά κι όχι ποιοτικά;
Λένε πως, στο τέλος κάθε έτους, μαζί με τις ευχές, οφείλεις ένα ειλικρινές και από καρδιάς «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» και «ΣΥΓΝΩΜΗ», χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες, ώστε να υποδεχθεί πεντακάθαρη πλέον η ψυχή σου, το νέο που έρχεται. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η δική μου συνείδηση, που είναι πεντακάθαρη και σε επαγρύπνηση όλη τη χρονιά, αδυνατεί να αντιληφθεί, για ποιο λόγο να μη φροντίζουμε για την κάθαρση της ψυχή μας, όλο το χρόνο. Πόσο πραγματικά καλύτερος άνθρωπος, να αισθανθεί κάποιος, που ξεστολίζει το πρόσωπό του, μαζί με το δέντρο του; Απ’ την άλλη βέβαια, καλύτερα να γίνει τυπικά και υποκριτικά, έστω και τα Χριστούγεννα, παρά να μη γίνει καθόλου, το πολυπόθητο και ευεργετικό ΚΑΛΟ για όλους.
Στη δεδομένη χρονική στιγμή, για τη χώρα μας, αυτό που λείπει πρωτίστως, είναι η πίστη και η ελπίδα στο καλύτερο. Χωρίς εμπιστοσύνη στο ανώτερο και συναναστροφή με το καλύτερο, πώς περιμένει κάποιος από τον ίδιο του τον εαυτό ξεκινώντας, να πραγματοποιηθεί κάθε ευχή; Είτε λέγεται Θεός, είτε λέγεται άνθρωπος, σίγουρα υπάρχει πάντα κάποιος ανώτερος από εμάς, που μόνο καλύτερους, μας κάνει. Σε περιπτώσεις ανθρώπων όμως, που κουβαλούν το διάβολο (=κακό) μέσα τους, ακόμα κι ο Θεός αδυνατεί να κάνει θαύματα. Οπότε, η ευτυχία κι η δυστυχία, είναι πραγματικά προσωπική υπόθεση, κατάσταση και επιλογή, ανεξάρτητα από όποιες συνθήκες επικρατούν γύρω μας.
Όπου κι αν επιλέξετε να βρίσκεστε, κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, το μόνο που σίγουρα θα μείνει ως αναμνηστική φωτογραφία, είναι τα αληθινά ανιδιοτελή αισθήματα που θα μοιραστείτε εμπράκτως, ως ατσαλένιες βάσεις, για μια πραγματικά καλύτερη ζωή. Τα λόγια χτίζουν εντυπώσεις, τα έργα όμως, χτίζουν τη ζωή κι αυτή η ζωή αξίζει, για κάθε της ανάσα και κάθε της απόχρωση. Κάθε άνθρωπος που πονά, να πιστεύει βαθιά μέσα του, ότι αυτός ο πόνος θα είναι περαστικός και πως η ζωή θα τον ανταμείψει με τα καλύτερα, αρκεί να το αξίζει.
Όσο ατελής κι αν είναι η ανθρώπινη φύση, ουδέποτε θα πάψω να πιστεύω, πως σε αυτήν καλλιεργούνται οι καλύτεροι σπόροι, που με την κατάλληλη φροντίδα, γίνονται καρποί, όσο κι αν απουσιάζει το φως του ήλιου. Τα εσκεμμένα σφάλματα των κακών και ιδιοτελών ανθρώπων εξάλλου, τα γεύονται οι ίδιοι εις διπλούν, σε βάθος χρόνου. Επομένως, ας γίνουν τα φετινά Χριστούγεννα αφετηρία για ζεστούς, καθαρούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους, που δε στολίζουν και ξεστολίζουν την ψυχή και το πρόσωπό τους… όπως το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους!
