Οκνηρία: Αποφυγή φυσικής ή πνευματικής δραστηριότητας, τεμπελιά.
Ο φροντιστής πρέπει πάντα να είναι ενήμερος στις εξελίξεις, να συγγράφει τα κατάλληλα εγχειρίδια, να είναι κεφάτος στο μάθημα, να ανιχνεύει τις νέες τεχνολογίες, να μεταδίδει θετική ενέργεια, να μην αναθεματίζει τους δύσκολους καιρούς, να πιστεύει σ΄αυτό που επιτελεί, ακόμη κι όταν θα έχει μείνει με ένα μόνο μαθητή !
Αλαζονεία: Ψευδαίσθηση ότι είμαι ο πιο σπουδαίος και ο καλύτερος. Υπεροψία, περηφάνια.
Ο φροντιστής δεν πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος και ότι όλοι οι άλλοι καθηγητές είναι άχρηστοι, δεν είναι μία ντίβα, που σνομπάρει τους άλλους φροντιστές, δεν είναι νάρκισσος, όμως δίνει πάντα την αίσθηση του επιτυχημένου. Ασκεί την αρχηγία με διπλωματία και κατευθύνει τους συνεργάτες με προτροπή και όραμα !
Λαιμαργία: Η επιθυμία να καταναλώνεις περισσότερη ποσότητα τροφής από όση χρειάζεσαι, βουλιμία.
Ο φροντιστής δεν θέλει να καταβροχθήσει όλους τους γείτονες ανταγωνιστές, αλλά γνωρίζει καλώς ότι η καλή ποιότητα υπηρεσιών θα ενθαρρύνει και τους νεότευκτους φροντιστές στη γειτονιά να παρέχουν ομοίως καλές υπηρεσίες και κατά συνέπεια να εμπιστεύονται οι γονείς τα παιδιά τους στα φροντιστήρια ώστε να ωφελούνται όλοι και ο ίδιος ο φροντιστής !
Λαγνεία: επίμονη και ακατανίκητη ανάγκη για σαρκική απόλαυση.
Ο καλός φροντιστής δεν γνωρίζει αυτό το αμάρτημα, καθότι σέβεται τα άτομα με τα οποία συνεργάζεται καθώς και τα παιδιά στα οποία διδάσκει αλλά και γενικότερα ! Οι όποιες ορμές εκδηλώνονται σε κάθε άλλο χώρο εκτός από το φροντιστήριο και εφόσον η προϋπάρχει έλλειψη σύζευξης !
Απληστία: ανεξάντλητη επιθυμία για υλικά αγαθά, πλεονεξία.
Ο φροντιστής δεν προσανατολίζεται στο να λαμβάνει μόνο αλλά επενδύει σε νέες ιδέες, σε υλικοτεχνική υποδομή, σε πνευματικό και επιστημονικό έργο. Οι όποιες απολαβές του επαγγέλματος δεν χρησιμοποιούνται μόνο για προσωπικές ανάγκες και απολαύσεις αλλά και για την προώθηση του εκπαιδευτικού και επιχειρηματικού έργου.
Οργή: θυμός, μανία για εκδίκηση.
Ο φροντιστής δεν πιστεύει ότι για τα δεινά του φταίνε οι άλλοι, ούτε το σύστημα, αλλά ψάχνει τις πραγματικές αιτίες που υστερεί έναντι των αντα-συναγωνιστών συναδέλφων !
Ζηλοφθονία: η λαχτάρα να αποκτήσεις αυτά που κατέχει ο άλλος και η δυσκολία να χαρείς με την επιτυχία του.
Ο φροντιστής δεν ζηλοφθονεί τον παραγείτονα που έχει 500 μαθητές και βάλε, δεν επιζητά την καταστροφή του, στέκεται υπεράνω συγκρισης και δεν αναφέρεται ποτέ κατακριτικά στο έργο των εχόντων την πλειονότητα.
Η ανωτερότητά του έγκειται στην αποδοχή της περιπλεγμένης κατάστασης η οποία τον δαιμονίζει και τον αποσπά από το έργο του.
Γνωρίζει και ενημερώνει ότι «ούκ εν τω πολλώ το ευ» και ότι η ξεχωριστή δουλειά του δεν μετριέται σε πλήθος αποδεκτών αλλά στην ικανοποίηση των υπαρχόντων !
