Μερικές ηθικές και βιωτικές υποθήκες (συμβουλές) του Πυθαγόρα: (Από Εκλογαί Ιωάννου Στοβαίου, Ανθολόγιον)
Ἀπαιδευσία πάντων τῶν παθῶν μήτηρ. Τό δέ πεπαιδεῦσθαι οὐκ ἐκ πολυμαθείας λόγων ἀναλήψει, ἐνἀπαλλάξει δέ τῶν φύσει παθῶν θεωρεῖται»
(Η αμορφωσιά, έλλειψη παιδείας είναι η μητέρα όλων των παθών. Το να είναι κάποιος μορφωμένος δεν προέρχεται από την πολυμάθεια γνώσεων, αλλά αυτό είναι η απαλλαγή από τα πάθη)
«Ἄγρυπνος ἔσο κατά νοῦν. Συγγενής γάρ τοῦ ἀληθινοῦ θανάτου ὁ περί τοῦτον ὕπνος»
(Να είσαι άγρυπνος στο νου. Γιατί ο ύπνος του νου είναι συγγενής του αληθινού θανάτου)
«Τά ἐπίπονα τῶν ἡδέων μᾶλλον ἡγοῦ συντελεῖν εἰς ἀρετήν»
(Να θεωρείς ότι συντελούν στην αρετή περισσότερο τα κοπιώδη παρά τα ευχάριστα)
«Πάντων δέ μάλιστα αἰσχύνεο σαυτόν»
(Περισσότερο απ’ όλους να ντρέπεσαι τον εαυτό σου)
«Πρᾶττε μεγάλα μή ὑπισχνούμενος μεγάλα»
(Να εκτελείς μεγάλα έργα χωρίς να υπόσχεσαι μεγάλα λόγια)
σχόλιο: αφιερωμένο σε όλους τους πολιτικάντηδες της χώρας μας, όπως και το επόμενο.
«Πυθαγόρας ἐρωτηθείς πῶς δεῖ ἀγνωμονούσῃ πατρίδι προσφέρεσθαι, εἶπεν: “ὡς μητρί”»
(Ο Πυθαγόρας όταν ρωτήθηκε πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος προς την πατρίδα του, που είναι αγνώμων σ’ αυτόν, είπε: “όπως προς τη μητέρα σου”)
Η συμβολή του Πυθαγόρα και των μαθητών του υπήρξε καθοριστική για την ανάπτυξη των Μαθηματικών, της Μουσικής και της Αστρονομίας.
Στο “Περί φύσιος” έργο του ο Φιλόλαος ο Κροτωνιάτης (470-385) λέει ότι: «η δύναμη της Δεκάδος είναι μεγάλη και τέλεια και παντουργός αρχή και του θείου και του ανθρώπινου βίου… χωρίς αυτήν δε, τα πάντα θα ήταν άπειρα και άδηλα και αφανή».
Ο Αριστοτέλης επιβεβαιώνει ότι οι Πυθαγόριοι θεωρούσαν τέλεια τη Δεκάδα και μάλιστα ότι αυτή έχει συμπεριλάβει τη φύση των αριθμών. Επειδή όμως η τελειότητα είναι ιδιότητα του θείου, η Δεκάς καθίσταται ιερή. Έτσι εξηγείται, γιατί ο ύψιστος όρκος τήρησης μυστικότητας για τις διδασκαλίες της σχολής τους από τους Πυθαγόρειους: «Οὐ μά τόν ἁματέρα γενεά ἤ ψυχά παραδόντα Τετρακτύν, παγάν ἀενάου φύσεως ριζώματ᾽ἔχουσαν».
(= όχι δεν θα μαρτυρήσω· μα τον παραδώσαντα στη γενεά ή στην ψυχή μας την Τετρακτύν, πηγήν αέναης φύσης που έχει βαθιές ρίζες).
Αναφέρεται στην ιερή Δεκάδα, που προκύπτει ως άθροισμα των τεσσάρων πρώτων διαδοχικών αριθμών: 1+2+3+4 = 10.
Ο Αέτιος ορθώς επισημαίνει ότι αυτό σχετίζεται με το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης, το οποίο χρησιμοποιούν και οι Έλληνες και οι βάρβαροι.
Κατά τον Πλούταρχο (ΗΘΙΚΑ 381f) υπήρχε και Μεγάλη Τετρακτύς, ο αριθμός 36, ο οποίος προκύπτει ως άθροισμα των τεσσάρων πρώτων περιττών και αρτίων αριθμών, ήτοι: (1+3+5+7) + (2+4+6+8) = 36.
Η ιερή Δεκάς υπεισέρχεται και στη δομή του κόσμου. Στο φιλολάειο σύστημα δέκα τροχιές γύρω από το κεντρικό πυρ διαγράφουν τα ουράνια σώματα, ήτοι η αντίχθων, η γη, η σελήνη, ο ήλιος, οι πέντεκλασσικοί πλανήτες (Ερμής – Αφροδίτη – Άρης – Δίας – Κρόνος) και η σφαίρα των απλανών αστέρων.
Οι Πυθαγόρειοι έθεσαν τις βάσεις της θεωρίας των αριθμών με τις συστηματικές έρευνές τους για τις ιδιότητες των αριθμών. Την αριθμοθεωρία τους διασώζει, ο Ευκλείδης στα “Στοιχεία” του (βιβλία Ζ’, Η’, Θ’). Είναι βέβαιο ότι γνώριζαν τα παρακάτω τρία βασικά θεωρήματα:
– ότι το άθροισμα δύο άρτιων αριθμών είναι άρτιος αριθμός
– ότι το γινόμενο δύο περιττών αριθμών είναι περιττός αριθμός και
– ότι εάν ένας περιττός αριθμός διαιρεί έναν άρτιο, τότε διαιρεί και το ήμισύ του.
Αναζητούσαν ειδικές περιπτώσεις αριθμών βάσει των σχέσεων των διαιρετών τους. Έτσι ονόμαζαν “φίλους” τα ζεύγη αριθμών, όπου καθένας ισούται με το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του άλλου· παράδειγμα “φίλων” αριθμών είναι ο 220 και 284.
“Τέλειον” αριθμό καλούσαν εκείνον ο οποίος ισούται με το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του: παράδειγμα ο αριθμός 6, γιατί οι γνήσιοι διαιρέτες του 3, 2, 1 έχουν άθροισμα 3+2+1 = 6. Η έρευνα των τέλειων αριθμών, που είναι εξαιρετικά σπάνιοι, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Πέρα απ’ αυτά, οι Πυθαγόρειοι παρίσταναν ορισμένους αριθμούς με κανονικά πολύγωνα. Έτσι είχαν αριθμούς τρίγωνους (π.χ. 1, 3, 6), τετράγωνους (π.χ. 1,4,9), πεντάγωνους (π.χ. 1,5, 12) κ.ο.κ.
Ο Ιάμβλιχος (Χαλκιδεύς εκ Κοίλης Συρίας, 245-325, νεοπλατωνικός φιλόσοφος) διασώζει την παρακάτω ιστορία για την ανακάλυψη και τη διαμόρφωση της μουσικής κλίμακας από τον Πυθαγόρα: περνώντας έξω από ένα χαλκουργείο, ο Πυθαγόρας άκουσε σύμφωνους ήχους, καθώς τα σφυριά χτυπούσαν πάνω στον άκμονα (αμόνι). Μπήκε μέσα και πειραματιζόμενος ανακάλυψε ότι η διαφορά των ήχων ήταν ανεξάρτητη απ’ τη δύναμη των χτυπημάτων και το σχήμα των σφυριών. Κατασκεύασε λοιπόν τέσσερις χορδές από το ίδιο υλικό, ισομεγέθεις, ισοπαχείς και ομαλώς στριμμένες. Τις στερέωσε άνω κατά το ένα άκρο τους και έδεσε βάρη στο ελεύθερο κάτω άκρο, διατηρώντας ίσα τα μήκη τους. Ύστερα, κρούοντας τις χορδές ανά δύο, εύρισκε τις συμφωνίες των ήχων· έτσι ανακάλυψε τη μουσική κλίμακα.
Ανακάλυψε ότι η συμφωνία των ήχων προερχόταν από τα βάρη των σφυριών, που ήταν ανάλογα των αριθμών 12, 9, 8 και 6 και έδιναν τα διαστήματα τέταρτης, πέμπτης και διαπασών. Πειραματιζόμενος ανακάλυψε τη σχέση μεταξύ του μήκους μιας παλλόμενης χορδής και του παραγόμενου από αυτήν τόνου. Από τότε η μελέτη της μουσικής έγινε μελέτη των λόγων των διαστημάτων.
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι ο αριθμός 9 είναι ο αριθμητικός μέσος των 6 & 12, ενώ ο 8 είναι ο αρμονικός μέσος των ίδιων αριθμών. Έτσι το Εξάεδρο-Κύβος (που αντιστοιχεί στη Γη) και το Δωδεκάεδρο (που αντιστοιχεί στη σφαίρα του παντός) συνδέονται με τον αριθμητικό και τον αρμονικό μέσο τους. Αυτό είναι μια πρώτη ένδειξη ότι το Σύμπαν συνδέεται στενά με τον Αριθμό και την Αρμονία.
Επιπλέον οι πλανήτες, κινούμενοι ταχέως, παράγουν ήχους, οι οποίοι δημιουργούν τη Μουσική Αρμονία των Ουρανίων Σφαιρών – πλανητών.
Είναι μια κρυφή αρμονία, γιατί δεν γίνεται αντιληπτή από τα αυτιά μας, καθώς υπάρχει ως συνεχές ακουστικό υπόβαθρο από τη στιγμή της γέννησής μας.
Η Πυθαγόρεια αρμονία των σφαιρών υιοθετήθηκε από τον Πλάτωνα και άσκησε την επίδρασή της ως και τον Γιοχάνες Κέπλερ (1571-1630), δηλαδή επί περίπου 2000 χρόνια.
Γενικώς οι Πυθαγόρειοι με την αντίληψή τους ότι Γεωμετρία, Αριθμητική, Σφαιρική Αστρονομία και Μουσική είναι “μαθήματα αδελφέα” και στην προσπάθειά τους να περιγράψουν τη φύση μέσω των αριθμών και των ιδιοτήτων τους έθεσαν τις βάσεις των Θετικών Επιστημών.
Στο προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στον Ιπποκράτη Δάκογλου, ο οποίος “έσπασε” τον κώδικα του Πυθαγόρα για τη δημιουργία του σύμπαντος και ανακάλυψε τη μουσική αρμονία των ουρανίων σφαιρών.
Ο Ι. Δάκογλου έστειλε τη μελέτη του στη ΝΑΣΑ η οποία, σύμφωνα με τα σχέδιά του, ανακάλυψε τον δέκατο πλανήτη! Το λυπηρό είναι ότι ο πλανήτης ονομάστηκε SEDNA αντί να πάρει το όνομα του Δάκογλου.
Η τελευταία συμβουλή του Ι. Δάκογλου προς τους νέους σήμερα ήταν να ασχοληθούν με τον ελληνισμό!:
«Ο Ελληνισμός πρώτα πρέπει να εγκατασταθεί εντός μας με την αποβολή ξενικών συνηθειών και απόψεων και έπειτα θα επικρατήσει και εκτός. Να διαβάζουν με πάθος τους αρχαίους και να περπατήσουν όλες τις γωνιές της πατρίδας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ΩΡΑΙΟ, πιο ΜΕΓΑΛΟ, πιο ΑΛΗΘΙΝΟ».
Το 2016 προβλέπεται, πέρα από δίσεκτο, να είναι και έτος διάλυσης της Παιδείας, μετά τις δηλώσεις των υπευθύνων του ΥΠΕΘ για την “ΣΥΡΙΖΟΘΕΝ” “ανα-μόρφωση” , ξεχαρβάλωμα της Παιδείας, αφού στόχος τους είναι να παρα-μορφώσουν τα ιστορικά γεγονότα. Βλέπε “συνωστισμός Σμύρνης”, “γενοκτονία Ποντίων” και να τα συμ-μορφώσουν στις διεθνιστικές και πολυπολιτισμικές τους ιδεοληψίες. Διαγράφοντας οτιδήποτε εθνικόν που είναι και αληθές και αποσκοπούν στο να καλλιεργήσουν / κατασκευάσουν μία νέα τύπου ιστορική ταυτότητα καταργώντας την προαιώνια εθνική μας ταυτότητα.
Στοχεύουν στο να αφαιρέσουν αναφορές στον εθνικό χαρακτήρα των αγώνων και στην εθνική συνείδηση των αγωνιστών. Επιδιώκουν το “ψαλίδισμα” της ιστορίας τοποθετώντας την στην “προκρούστεια κλίνη”, για να την κονταίνουν ή την μακραίνουν κατά το δοκούν.
Οι αποδομητές της εθνικής μας ταυτότητας επιχειρούν λοβοτομή στα παιδιά μας, ενώ οι Γάλλοι διατυμπανίζουν:
«Αυτοί που εμείς ονομάζουμε αρχαίους, είναι αληθινά σύγχρονοι σε κάθε τι» (Μπλεζ Πασκάλ 1623-1662)
Πέτρος Ιωαννίδης
καθηγητής φιλόλογος του 2ου ΓΕΛ Βούλας
Πηγή:www.ebdomi.com
