«Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες, αυτή είναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. ΑΝΤΕΧΕΙΣ;», Νίκος Καζαντζάκης, Έλληνας συγγραφέας. Με αυτή την πολυαγαπημένη μου φράση, επιλέγω να ξεκινήσω τις αράδες αυτής της εβδομάδας, μέσω των οποίων, θα ενοχλήσω αρκετούς και θα προβληματίσω τους υπόλοιπους. Βλέπετε, στον απόηχο κάθε είδησης, κατάστασης και αλλαγής, εμετική συνήθεια έχει καταντήσει πλέον στην ελληνική κοινωνία, ο αλληλοσπαραγμός. Να ξεσκίζει, δηλαδή, ο ένας τις σάρκες του άλλου, με την παραμικρή αφορμή, χρησιμοποιώντας όποιο εύκολο μέσο διαθέτει, χωρίς να έχει σκοπό φυσικά, να προάγει τον εποικοδομητικό πολιτισμένο διάλογο, με σεβαστές θέσεις, αλλά και αντιθέσεις, ως βάσεις.
Στην οικονομικά πτωχευμένη – αλλά πάμπλουτη σε φυσικό κάλλος και πολιτιστικό υπόβαθρο – Ελλάδα, το καλοστημένο οικονομικό παιχνιδάκι απ’ τους «εταίρους» μας, ούτε ελέγχεται, αλλά ούτε και τελειώνει, όπως οφείλουν, έστω κι αργά, να αντιληφθούν άπαντες, αντικρίζοντας κατάματα την εκτυφλωτική αλήθεια. Στόχος… η πλήρης εξαθλίωση, η χειραγώγηση άνευ όρων και τελικά η ολοκληρωτική υποδούλωση και υποταγή, με μόνο όπλο το χρήμα. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, ευνόητο είναι, ότι θα πρέπει να μεταλλαχθούν οι υπερήφανοι Έλληνες γεννήτορες του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας, σε ψυχικά ασθενή πιόνια, που αδυνατούν να διαχειριστούν τον ίδιο τους τον εαυτό, πόσο μάλλον την ίδια τους την πατρίδα.
Ο Έλληνας των χαιρέκακων ονείρων ΤΟΥΣ, είναι ο ανήμπορος και δουλοπάροικος Έλληνας, που ούτε καν ακούγεται, όσες απεγνωσμένες κραυγές χαμένης αξιοπρέπειας κι αν εκστομίζει. Αυτός ο Έλληνας, που δεν κατάφεραν να νικήσουν με τα όπλα και έπρεπε να τον πεινάσουν, να τον διχάσουν και να τον εξαθλιώσουν αργά, ύπουλα και βασανιστικά, για να τον γονατίσουν. Αυτός ο Έλληνας, που υποκύπτει στα παιχνιδάκια τελικά, σκοτώνοντας τον αδελφό του – άνθρωπο, για ένα «ξέρεις ΠΟΙΟΣ είμαι ΕΓΩ;». Αυτός ο Έλληνας, που ξεχωρίζει το μαύρο απ’ το άσπρο, αλλά δεν ξεχωρίζει την αλήθεια απ’ το ψέμα, το «είναι» απ’ το «φαίνεσθαι» και το καλό απ’ το κακό. Αυτός ο Έλληνας, που θέλουν να είσαι, αυτός ο Έλληνας καταντάς να είσαι. ΓΙΑΤΙ;
Νιώθοντας βαθύ και βουβό πόνο, κάθε φορά που άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με οποιονδήποτε τρόπο, θέλω οι σημερινές μου αράδες, να σημάνουν ένα ΤΕΛΟΣ. ΤΕΛΟΣ… στην ικανοποίηση, που προσφέρει οποιοσδήποτε σε αυτούς, που μας θέλουν διαλυμένους, διχασμένους και απομονωμένους, εξαργυρώνοντας οικονομικά αυτή την οικειοθελή καταστροφή μας. ΤΕΛΟΣ… σε οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού και διάκρισης. ΤΕΛΟΣ… στα σύνορα και τους περιορισμούς, νιώθοντας πραγματική ελευθερία και ξεχειλίζοντας από συναισθήματα, ενέργεια και ποιότητα ψυχής και μυαλού. Από αυτό το ΤΕΛΟΣ, θα αναγεννηθεί η πολυπόθητη ΑΡΧΗ, αρκεί να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ τα παλιά, για να μπορέσουμε να πυροδοτήσουμε τα καινούρια.
Έλληνα ΣΤΑΜΑΤΑ… να βλέπεις μόνο χρώμα, επιφάνεια, ετικέτα κι άρχισε να βλέπεις ποιότητα, ουσία, περιεχόμενο. Έλληνα ΣΤΑΜΑΤΑ… να κρίνεις, να φιλοσοφείς, να τα ξέρεις όλα κι άρχισε να εστιάζεις σε αυτά που δεν ξέρεις, αποκτώντας πραγματική σοφία… γνώση, δηλαδή, της ίδιας σου της άγνοιας. Έλληνα ΣΤΑΜΑΤΑ… να θίγεσαι με το παραμικρό που ΛΕΓΕΤΑΙ κι άρχισε να θίγεσαι με το παραμικρό που ΓΙΝΕΤΑΙ. Έλληνα ΣΤΑΜΑΤΑ… να υποτιμάς ανθρώπους και να τους ξεχωρίζεις, γιατί είσαι κι εσύ άνθρωπος και από ανθρώπους προέρχεσαι, που για να φτάσουν στο σημείο να φέρουν εσένα στη ζωή, διένυσαν χιλιόμετρα προσφυγιάς και πόνου. Επομένως, Έλληνα ΣΤΑΜΑΤΑ επιτέλους… να νομίζεις κι άρχισε να πιστεύεις… ΣΤΑΜΑΤΑ να σκοτώνεις κι άρχισε να γεννάς… ΣΤΑΜΑΤΑ να μισείς κι άρχισε ν’ αγαπάς… ΑΛΗΘΙΝΑ και ΔΥΝΑΤΑ… με όλο το ανεξάντλητο μεγαλείο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ψυχής σου!
