Όσα πεθαίνουν… οι φύλακες-άγγελοι στρατιωτικοί… τα ανασταίνουν!

Στρατιωτικός: Ένα «επάγγελμα», το οποίο πολλοί μισούν κι ακόμα περισσότεροι αποφεύγουν να ασκήσουν. Ένα «επάγγελμα»… και το επάγγελμα μέσα σε εισαγωγικά, διότι σήμερα όσο ποτέ ασκείται ως λειτούργημα, στο οποίο εισέρχεσαι με ιδανικά για την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Σε αναθρέφει, ώστε να προστατεύεις τους νόμους, το σύνταγμα, τους συνανθρώπους σου, καθώς και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας σου. Όλα αυτά, τα κάνεις, όχι γιατί αμείβεσαι αδρά, αλλά γιατί το θέλεις πραγματικά, δηλώνοντας αποτελεσματικά «παρών» σε κάθε πλημμύρα, σεισμό, πυρκαγιά και θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τη ζωή σου, για να διαφυλάξεις τη ζωή των άλλων. Αυτών των «άλλων», που δεν είναι μόνο της δικής σου πατρίδας, όπως αποδεικνύουν οι πρόσφατες δυσχερείς εξελίξεις με το προσφυγικό. Είσαι εκεί, για να βοηθήσεις ΑΠΑΝΤΕΣ, προσφέροντας καθαρή στέγη και τροφή, αλλά και υγειονομική περίθαλψη, σε αυτούς που στερούνται τη δική τους. Ξέρεις πως… η ανάγκη τους υπερισχύει του προσωπικού σου χρόνου ή οφέλους. Δεν υπάρχουν ΜΜΕ να σε παινέψουν, δε χρειάζεται και δε θέλεις, δεν το κάνεις άλλωστε για να σε διαφημίσουν, αλλά γιατί τα δικά σου παράσημα κρέμονται πρωτίστως στην ψυχή σου.
Όλες οι ημέρες και ώρες είναι εργάσιμες, ακόμα και μετά την απομάκρυνση από το χώρο εργασίας, το τηλέφωνο παραμένει ανοιχτό και ποτέ δεν μπαίνει σε σίγαση. Όπου βρίσκεσαι, η στρατιωτική ενδυμασία ακολουθεί στριμωγμένη σε μια γωνία του αυτοκινήτου, πολλές φορές δίπλα στα πράγματα των διακοπών(;). Δεν υπάρχει χρόνος, να την αναζητήσεις, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Είσαι πάντα εκεί, για να καταστείλεις καταστάσεις, που δε θα φτάσουν ποτέ στ’ αυτιά των υπολοίπων. Είσαι πάντα εκεί, για να κοιμούνται ήσυχοι και να πιστεύουν πως δε σ’ έχουν ανάγκη. Πολλές φορές θα χάσεις σημαντικές στιγμές της οικογένειας σου, αλλά δεν πειράζει, γιατί οικογένειά σου είναι όλη η Ελλάδα και πολλές φορές αυτή σε έχει περισσότερο ανάγκη. Αυτή, που σου εμπιστεύεται τα παιδιά της και είσαι εκεί να λύνεις όλα τους τα προβλήματα, ακόμα κι αν στο σπίτι σου σε περιμένουν τόσα και περισσότερα. Σημασία έχει η ευημερία αυτών που προστατεύεις. Ακόμα κι όταν νιώθεις, πως δεν μπορείς να συνεχίσεις να την προσφέρεις, ανακαλύπτεις νέα όρια στον εαυτό σου.
Οι συχνές μετακινήσεις του νοικοκυριού σου επηρεάζουν την προσωπική σου ζωή, αλλά δεν προλαβαίνεις να κοιτάξεις τι αφήνεις πίσω, παρά μόνο πώς θα γίνει η ζωή καλύτερη εκεί που πας. Τι κι αν σε βλέπουν όλοι στην αρχή με «στραβό» μάτι, ξέρεις πως δεν είσαι εχθρός τους, βοήθησε τους να το αντιληφθούν. Ακόμα και σήμερα που παλεύουν να εξαθλιώσουν το «επάγγελμα» σου, δεν μπορούν να εξαθλιώσουν την ψυχή και το σθένος σου. Ό,τι κόβεται από αμοιβή και εξοπλισμό ανθίζει σε πείσμα, προσωπική εργασία και φιλότιμο. Μία λέξη, που μόνο στα ελληνικά θα βρεις και μόνο εσύ της δίνεις αξία και ύπαρξη. Γνωρίζω πως δεν τα είπα όλα, μα αν αυτά δεν είναι αρκετά κι αν ακόμα αρκεί μία μελανή σελίδα της ιστορίας, για να σε κρίνουν, τότε αγάπα αυτούς που σε μισούν, γιατί μόνο γι’ αυτή τη σελίδα θα επιλέξουν, τελικά, να σε θυμούνται.
Εν όψει λοιπόν, του περάσματος, που υποδηλώνει ουσιαστικά το Πάσχα κι έχοντας ως αφορμή τις σημερινές αράδες, θα ευχηθώ ολόψυχα, να παραδειγματιζόμαστε από τα λίγα εναπομείναντα πρότυπα ψυχικού σθένους και συμπεριφοράς και να πάψουμε να φοβόμαστε το θάνατο, όποιας μορφής, ως γεννημένοι για να πεθάνουμε, ούτως ή άλλως, κάποια στιγμή. Σε αυτό το σύντομο πέρασμα λοιπόν, στη ζωή, αυτό που μετράει και αφήνουμε πίσω μας, είναι και θα είναι αυτά που κάνουμε. Αυτό που μας έχει αποδείξει η μάνα μας η Ελλάς είναι πως… ποτέ δεν πεθαίνει… κι ίσως αυτό να φταίει τελικά… που ποτέ δεν ανασταίνεται. Αγαπάτε, λοιπόν, αλλήλους, όχι γιατί αξίζουν άπαντες αυτή την αγάπη σας, αλλά γιατί κάποιοι εξ’ υμών αξίζετε τα καλύτερα, που μόνο η πλουσιοπάροχη αγάπη σας, γνωρίζει πώς να προσφέρει προς ΟΛΟΥΣ και για ΟΛΟΥΣ! Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ μάνα μου Ελλάς, Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ αδέλφια μου Έλληνες, Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ αδέλφια μου Άνθρωποι. Κάθε πόνος να πεθάνει και κάθε χαρά να αναστηθεί…