Θέμα ψυχής… άρα και ζωής, στο σημερινό άρθρο, που αφορά, αλλά και προβληματίζει άπαντες. Σε εποχές σαν την παρούσα ειδικά, που δεν υπάρχει αφορμή για πίστη στο καλύτερο, μία ακόμα φιλοσοφία και θεωρία, δε θα εξέλισσε κάποιον και θα ήταν μία από τα ίδια. Πόσοι από εσάς άραγε, έχετε συνδέσει την ευτυχία ή τη δυστυχία σας, με το περιεχόμενο και την απόχρωση της ψυχής σας; Πόσοι από εσάς έχετε εντοπίσει στο φτωχικό «είναι» κάποιων ανθρωπόμορφων όντων… το φτωχικό τους υπόβαθρο ψυχή τε και πνεύματι; Πόσοι από εσάς τελικά, έχετε συνδέσει την πορεία της ζωής σας με την κατάσταση της ψυχή σας; Εύχομαι και ελπίζω, να είστε πολλοί εκείνοι τελικά, που έχετε μάθει να αλλάζετε ματιά, χωρίς να αλλάζετε μάτια.
Έχοντας ως αδιαμφισβήτητο δεδομένο στη ζωή, ότι η δύναμη της ψυχής είναι η μόνη δύναμη κι ότι αυτή είναι η μόνη ικανή να χτίσει και να γκρεμίσει τα μεγαλύτερα παλάτια, δεσπόζει άγρυπνος φρουρός ο χαρακτήρας του καθενός. «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του» είχε πει εύστοχα ο Ηράκλειτος και δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η μοίρα των φτωχών ψυχή τε και πνεύματι. Ουδέποτε ένας φτωχός στην ψυχή θα καταστεί πλούσιος στην τσέπη, καθώς η μιζέρια και η πενία της ψυχής του θα του στερούν πάντα τη δυνατότητα να απολαύσει ενδεχόμενο πλούτο στην τσέπη του. Ουδέποτε ένας αναξιοπρεπής με άδεια καρδιά θα καταστεί ικανός να εκτιμήσει και να χαρεί τον συναισθηματικό πλούτο των άλλων γύρω του. Ουδέποτε ένας που νοσεί ψυχικά και δεν επιθυμεί θεραπεία θα ωφελήσει οποιονδήποτε υγιή ψυχικά.
Βάσει των παραπάνω λοιπόν, ωφέλιμο είναι για άπαντες να συνδέσουν την ψυχική τους κατάσταση με την οικονομική τους κατάσταση, ιδίως επί των δυσχερών οικονομικά ημερών μας. Τα δύο αυτά μεγέθη δηλαδή, θα πρέπει να είναι ανάλογα. Ουδείς έγινε φτωχότερος, γεμίζοντας τα χέρια του με καραμέλες και την καρδιά του με αισθήματα. Ουδείς έγινε φτωχότερος, προσφέροντας ένα ζεστό κι αληθινό χαμόγελο σε άπαντες. Ουδείς έγινε φτωχότερος τελικά, συγχωρώντας τα μικροπρεπή και αναξιοπρεπή κακέκτυπα της κακής εποχής μας, όχι γιατί το αξίζουν, αλλά γιατί η δική του ψυχή αξίζει γαλήνη κι ευτυχία. Άπαντες έγιναν πλουσιότεροι αγαπώντας αληθινά, προσφέροντας από καρδιάς και ταυτίζοντας την αρεστή τους θεωρία με τη μεγαλοπρεπή τους πράξη.
«Όποιος αξίζει φαίνεται…» λέει ο λαός και θα συνηγορήσω με την ελπίδα, να αφανιστεί κάθε φελλός, που επιδιώκει να ανυψώσει το ανάστημά του, με έπαρση και γελοίες επιδεικτικές στρατηγικές. Η μοναξιά κι η αποξένωση, που εισπράττουν αυτοί οι άνθρωποι, από το κοινωνικό τους περιβάλλον άλλωστε, ουδέποτε μπορεί να καταστεί συνειδητή επιλογή. Λογικό είναι λοιπόν, να κυκλοφορούν με κάλπικες στρατηγικές, όπως είναι η επιθετική άμυνα, προκειμένου να ανυψώσουν το μικρό τους ανάστημα… στη σφαίρα της φαντασίας τους και μόνο. Ουδείς έγινε καλύτερος μισώντας ακόμα και τους χειρότερους και ουδείς πιο ευφυής από αυτόν που κάνει τον «εχθρό» να πιστέψει, έστω και για μια στιγμή, ότι είναι κατώτερός του. Είτε με λίγα, είτε με πολλά, η πηγή εντός, ουδέποτε πρέπει να στερεύει, διότι απ’ αυτήν αναβλύζουν τα πραγματικά σπουδαία και ανεκτίμητα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι και κερδισμένος βγαίνει πάντα αυτός που έχει υπομονή και πλούσια ψυχή… άρα και ζωή.