Η Παλαιά Κωμωδία παρουσιάζει μεγάλη γκάμα πλοκών: έργα που αφορμώνται από την άμεση πολιτική επικαιρότητα, φανταστικές ιστορίες φυγής ή δημιουργίας εναλλακτικής πραγματικότητας, μυθολογικές παρωδίες, ιστορίες από τη ζωή των αστών κ.ά. Η πλοκή της Νέας Κωμωδίας, αντίθετα, στηρίζεται κατά κανόνα σε μια τυποποιημένη ρομαντική ιστορία (ένα αγόρι ερωτεύεται ένα κορίτσι, υπερπηδά τα εμπόδια που θέτει η κοινωνία με τη βοήθεια των φίλων του ή/και της τύχης και στο τέλος παντρεύεται την κοπέλα), η οποία έχει έμμεσες ιδεολογικές προεκτάσεις και η οποία ενίοτε αντικατοπτρίζει γνωστά μυθικά μοτίβα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στην τραγωδία.
Οι χαρακτήρες της Νέας Κωμωδίας δεν έχουν την εξωπραγματική ποικιλία των μορφών της Παλαιάς. Στην Παλαιά Κωμωδία παρελαύνουν επί σκηνής πρόσωπα κάθε είδους: πλασματικοί χαρακτήρες και ιστορικές προσωπικότητες, ήρωες του μύθου και άνθρωποι της σύγχρονης καθημερινότητας, Έλληνες και βάρβαροι, θεοί και άνθρωποι, αφηρημένες έννοιες, ζωόμορφοι χαρακτήρες κ.ο.κ. Αντίθετα, οι χαρακτήρες της Νέας Κωμωδίας αποτελούν αναγνωρίσιμους ανθρώπινους-ηθικούς τύπους (βλ. παρακάτω για τα προσωπεία). Στη Νέα διατηρούνται επίσης ειδικότεροι τύποι χαρακτήρων, οι οποίοι είχαν αναπτυχθεί την εποχή της Μέσης, όπως ο μάγειρος, ο παράσιτος, ο επαγγελματίας στρατιώτης, ο πορνοβοσκός, η εταίρα, η προαγωγός κλπ. Στην τελευταία κατηγορία, σύμφωνα τουλάχιστον με το Ονομαστικόν του Πολυδεύκη, συμπεριλαμβάνονται τόσο ελεύθερες γυναίκες όσο και δούλες, γυναίκες ώριμης και γυναίκες νεαρής ηλικίας, καθώς και ἑταῖραι διαφόρων ηλικιών και κατηγοριών.
Ως προς τη δομή τους, οι πλοκές της Νέας Κωμωδίας παρουσιάζουν συνεχόμενη αφήγηση, η οποία εξελίσσεται κατὰ τὸ εἰκὸς καὶ τὸ ἀναγκαῖον και χωρίζεται σε πέντε πράξεις. Στη Νέα, δηλαδή, δεν επιβιώνει η επεισοδιώδης δομή της πρώιμης αριστοφανικής κωμωδίας. Εκπίπτει επίσης εντελώς ο επιρρηματικός αγώνας και η παράβαση, κεντρικοί άξονες της Παλαιάς, και το χορικό στοιχείο περιθωριοποιείται πλήρως.
Ολόκληρο το άρθρο στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com
