Εδώ, στα βράχια του Βύρωνα, στο θέατρο που φέρει το όνομά της, θα τιμήσουμε τη μεγάλη τραγωδό μας, κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή της και στο έργο της.
«Πολιτισμός είναι να μην υπάρχουν ζητιάνοι. Από κει πρέπει να ξεκινάς.
Η Επίδαυρος, είναι η πολυτέλεια του Πολιτισμού.»
Επιμέλεια: Λίλιαν Δημητρακοπούλου
Συμμετέχουν τα μέλη του Θεατρικού Εργαστηρίου του Δήμου Βύρωνα
———————————————————————————————————-
«Από τα νεανικά μου χρόνια σημείωνα σ’ ένα σχολικό τετράδιο αγαπημένες στιγμές που άστραφταν και σβήνανε σαν τ’ άστρα στο στερέωμα, για πρόσωπα που αγαπούσα παρά πολύ και ζέσταιναν τη ζωή γύρω μου.
H λειτουργία της θεατρικής ζωής μ’ έκανε να νιώθω ως προεξάρχουσα μιας πομπής από τα χρόνια του Θέσπη, που διηγείται τα πάθη του Διονύσου και άλλων ηρώων, μπροστά σ’ ένα Κοινό, έτοιμο να συγκινηθεί από άγνωστες λυπητερές και χαρούμενες ιστορίες για να μάθει πως ζει ο κόσμος πέρα από το δικό του κατώφλι…
Όχι, δεν είμαι συγγραφέας, καιτα γραφτά μου δεν είναι αποτέλεσμα συγγραφικού οίστρου. Δεν μπορώ να κάθομαι στην καρέκλα πολλήν ώρα. Mουδιάζουν τα άκρα μου. Είμαι ηθοποιός, και στην τέχνη μου λειτουργώ εν κινήσει. Έζησα πλάι σε μεγάλες ψυχές, δυσαναπλήρωτους τεχνίτες, ιερά πρόσωπα. Στη βαθιά κρύπτη της μνήμης και του συνειδότος φύλαξα τη μεγαλειότητά τους.
Έτρεμα πάντα τη Λήθη, που σημαίνει θάνατο, και διάλεξα τη Mνημοσύνη που τον καταργεί».
Άννα Συνοδινού
———————————————————————————————————-
ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ
Ένα Μουσικό Όργανο
Η Άννα Συνοδινού που έφυγε πρόσφατα προς τη θεατρική σκηνή των αγγέλων ανήκε σε μια γενναία, στέρεη και ουσιαστική συντεχνία υποκριτικών οργάνων παραγωγής υψίσυχνων αισθημάτων και ηχητικών ρυθμικών και μελωδικών συνθέσεων του γλωσσικού μέσου.
Η Συνοδινού υπήρξε εκλεκτή μαθήτρια του μεγάλου δασκάλου σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη που ίδρυσε και δημιούργησε παράδοση για 60 χρόνια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Ποιο ήταν το περιεχόμενο αυτής της σπουδής της οποίας κορυφαίο καλλιτεχνικό παράδειγμα υπήρξε η Άννα Συνοδινού;
Ο Ροντήρης για πρώτη φορά στην Ελλάδα των ασπούδαχτων και αυτοσχέδιων ηθοποιών έφερε την επιστημονική εκπαιδευτική κατάρτιση ειδικευμένων υποκριτικών προσωπικοτήτων. Προσάρμοσε στα ελληνικά εκφραστικά και γλωσσικά δεδομένα τις δοκιμασμένες μεθόδους παραγωγής φωνητικών κλιμάκων της ευρωπαϊκής εκπαίδευσης ηθοποιών. Ο Ροντήρης όριζε την υποκριτική τέχνη ως «την μουσική έκφραση των συναισθημάτων».
Η Άννα Συνοδινού ήταν, όπως το επεδίωκε ο Ροντήρης, ένα υποκριτικό τέλειο όργανο παραγωγής μουσικών αισθημάτων, ένα Στραντιβάριους. Ο Ροντήρης μελετούσε τα έργα, κλασικά και σύγχρονα, ως φιλολογικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, ηθικά ορυχεία και την υποκριτική σαν ένα σύστημα ανασκαφής προς ανεύρεση σπάνιων μεταλλευμάτων.
Η Συνοδινού έσκαβε βαθιά μέσα στα μεγάλα κείμενα, Αρχαίας Τραγωδίας, Σαίξπηρ, Ίψεν, Πιραντέλλο, Λόρκα και ανέσυρε στη επιφάνεια και σωματοποίησε πάθη, χαρές, προδοσίες, όνειρα, ψευδαισθήσεις, προσδοκίες, μίση και ερωτικές ανησυχίες των τραυματικών εμπειριών της θεατρικής πινακοθήκης ηρωίδων.
Η Συνοδινού δίδαξε επίσης ελληνικό, αυθεντικό ήθος, επαγγελματισμό και συναδελφική αλληλεγγύη. Αλλά πάνω απ ‘ όλα δίδαξε με την τέχνη και τη ζωή της ελληνική ιθαγενή αισθητική, λαϊκή και λόγια, αρχαία, βυζαντινή και νεώτερη, γιατί για την Άννα Συνοδινού το θέατρο, όπως το είδε ο Σαίξπηρ, είναι ο καθρέφτης όπου η κοινωνία βλέπει το πρόσωπό της.
Εξάλλου αυτή η ηθική στάση ώθησε την Συνοδινού στην πολιτική , την οποία εγκατέλειψε όταν συνειδητοποίησε ότι της ζητούσε να συμβιβάζεται και να χαμηλώνει τον πήχυ.
Σαν την Σίβυλλα του Σικελιανού που ερμήνευσε έβλεπε την παρακμή να επελαύνει και έκλαψε με Αισχύλειους στίχους πάνω απ΄ τα ερείπια ενός προδομένου λαού που πίστευε πως μετά τον πόλεμο θα άλλαζε αξίες.
Κώστας Γεωργουσόπουλος
Μάιος 2016
