Τα πολιτικά συνθήματα μορφοποιούν τις βασικές ιδέες των κομμάτων, εκφράζουν μια κοινωνική δυναμική και έναν ιδεολογικό προσανατολισμό επί του οποίου «σχεδιάζεται» η εξέλιξη του μέλλοντος και η ροή της ιστορίας. Αν κάνουμε μια πρόχειρη περιοδολόγηση της σύγχρονης ιστορικής περιόδου, θα δούμε ότι χαρακτηρίζεται από τέτοια συνθήματα, τα οποία άλλα είχαν μια σχετική ευδοκίμηση και άλλα παρέμειναν κενού περιεχομένου.
Όσο πιο μεγαλεπήβολα είναι τα συνθήματα, τόσο μεγαλύτερες προσδοκίες δημιουργούν και προφανώς και μεγαλύτερες απογοητεύσεις σε περίπτωση αποτυχίας τους. Τα κόμματα επιδιώκουν να συμπυκνώνουν το πολιτικό τους πλαίσιο σε απλά και «πιασάρικα» συνθήματα, για να συσπειρώνουν ευκολότερα ευρέα λαϊκά στρώματα και για να δείχνουν αποφασιστικότητα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Αν δούμε την περίοδο της κρίσης – που βαστάει πεισματικά με την ίδια ένταση και έκταση εδώ και περίπου εφτά χρόνια -, θα διαπιστώσουμε την ευδοκίμηση των πιο λαϊκίστικων συνθημάτων σε μια κοινωνία απελπισμένων πολιτών. Και αυτό ήταν εξ αρχής το μεγάλο πολιτικό έγκλημα, γιατί οι σχεδιαστές βασίστηκαν στην απελπισία και υποσχέθηκαν την εξ εφόδου λύτρωση, ενώ γνώριζαν πολύ καλά ότι έλεγαν ψέματα, ότι η υπόσχεση ήταν εξ ορισμού «αδειανό πουκάμισο».
Η συντριβή των επαγγελιών αυτών των συνθημάτων επέφερε μια οδυνηρή επιδείνωση τόσο στο οικονομικό στάτους της χώρας όσο και στην ψυχολογική κατάσταση των πολιτών. Η δημιουργία φενακισμένων ελπίδων σε ανθρώπους που δοκιμάζονται σκληρά κάνει την πραγματικότητα των μεγάλων διαψεύσεων πολύ σκοτεινή, γιατί σκοτώνει με τον πιο σκαιό τρόπο την ελπίδα.
Ας δούμε όμως εν μέρει το αντιμνημονιακό συνθηματολόγιο και ποια είναι η τύχη του. «Τέλος τα μνημόνια», διαλαλούσε ο Σαμαράς και ο Τσίπρας. Δεν το πίστευαν – γιατί αλλοίμονο αν η πολιτική σκέψη τους είχε αυτό το περιεχόμενο. Έκαναν το συγκεκριμένο σύνθημα «σημαία», για να κερδίσουν τις εκλογές και για να ρίξουν την ευθύνη αποκλειστικά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., κάτι που ήταν εύκολο λόγω των φοβερά λανθασμένων χειρισμών της τότε κυβέρνησης το 2009. Και βγήκε λάδι η Ν.Δ. που είχε το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης της κρίσης, αρκεί να δούμε τα οικονομικά στοιχεία της διακυβέρνησής της την περίοδο 2004-2009 από την Ε.Ε.
Και δεν έγινε μόνο αυτή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αλλά επιβραβεύτηκε αργότερα ο αρχιερέας των εκατοντάδων χιλιάδων κομματικών διορισμών ο Π. Παυλόπουλος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας λόγω των κομματικών στοχεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ για να αλώσει το χώρο της κεντροαριστεράς. Αλλά η ιστορία δεν ξεγελιέται. Από τη στιγμή που γίνεται φτηνή κομματική κατασκευή της «αλήθειας», η πορεία των πραγμάτων θα εκδικηθεί σκληρά και τους σχεδιαστές και όσους πίστεψαν σ’ αυτή τη φτηνιάρικη κατασκευή αλλά και άλλους πέραν τούτων αναγκαστικά γιατί κατοικούν στην ίδια χώρα… Τελικά, η κατάργηση του πρώτου μνημονίου «έγινε» με την ψήφιση άλλων δύο μνημονίων από τους Σαμαρά και Τσίπρα!
Το κίνημα «δεν πληρώνω», από τα διόδια μέχρι την εφορία, που ήταν έμπνευση των κομισάριων του ΣΥΡΙΖΑ ως δείγμα αριστεροσύνης και επαναστατικότητας, έγινε στη συνέχεια άλλος ένας πρόσθετος παράγοντας όξυνσης της κρίσης. Οι Έλληνες χρωστάμε στην Εφορία περίπου 90 δις ευρώ, που αντιστοιχεί σε 45% επί του ΑΕΠ της χώρας. Και μόνο αυτό το στοιχείο φανερώνει το μαύρο μέλλον της οικονομίας μας και της κοινωνίας μας, ανεξάρτητα από την πορεία των σχέσεών μας με τους «δανειστές» μας.
«Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Τι πιο λαϊκό από την προστασία της στέγης; Ο ΣΥΡΙΖΑ …κάνει ρωγμές στον καπιταλισμό. Σήμερα κανένας δεν ασχολείται με την ωμή πραγματικότητα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν νιώθει καμιά ενοχή, καμιά ευθύνη. Η είδηση δεν είναι είδηση… «Διαμερίσματα, καταστήματα, αποθήκες, οικοδομές, γραφεία και οικόπεδα, βγαίνουν καθημερινά σε πλειστηριασμό ακόμη και για οφειλές 2.000 ευρώ» (“ΤΑ ΝΕΑ”, Ιούλιος 2016).
«Οι προδότες θα λογοδοτήσουν». Ποιοι είναι οι «προδότες»; Οι κάθε φορά προηγούμενοι κυβερνώντες. Και γιατί δεν βλέπουμε λαϊκά δικαστήρια; Γιατί όποιος πάει να τα στήσει, ξέρει ότι θα έχει κι αυτός την ίδια τύχη.
«Τέρμα οι ιδιωτικοποιήσεις». Το «Ελληνικό», τα αεροδρόμια, τα λιμάνια κλπ κλπ ακόμα και το νερό της βροχής όταν θα πέσει στη γη θα είναι ιδιωτικοποιημένο!
«Επαναφορά των μισθών και των συντάξεων στην προ κρίσης εποχή». Όλη η παρέα Τσίπρα – Καμμένου και των ακολούθων τους – σημερινών υπουργών -, που είχαν πιάσει ο καθένας τους και από έναν τομέα, δημαγωγούσε ασύστολα. Τώρα με την απόλυτη συντριβή του συνθήματος, κανένας πολίτης δεν θέλει να το θυμάται και απλώς αγωνιά στο πώς θα χάσει λιγότερο από τις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων με τη χωρίς προηγούμενο αριστερή φοροκαταιγίδα.
«Θα αλλάξουμε την Ευρώπη και τον κόσμο». Η απόλυτη γελοιοποίηση της πολιτικής. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος θα αλλάξουν την Ευρώπη… Και μόνο που ακούσαμε παρά τη θέλησή μας αυτό το σύνθημα νιώθουμε ενοχή για το μεσαίωνά μας.
Αλλά δεν είναι μόνο τα συνθήματα που γίνονται σήμερα μαύροι εφιάλτες. Είναι και εκείνο το Δημοψήφισμα που κανένας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα δεν κατάλαβε γιατί έγινε και τι απέγινε, εκτός από τους κομισάριους. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει! Ας τον απολαύσουμε. «Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το μεγαλειώδες ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015. Ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του και, με την ξεκάθαρη απάντηση στο δημοψήφισμα, είπε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς, ΟΧΙ στις πολιτικές λιτότητας… Με το ΟΧΙ του ο λαός μας έστειλε ένα σαφές μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που πυροδότησε και πυροδοτεί προοδευτικές εξελίξεις και σε άλλες χώρες της Ευρώπης… Το ΟΧΙ έχει μείνει στην Ιστορία ως η μεγάλη ανατροπή».
Δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Η σιωπή και το κούνημα το κεφαλιού μας είναι προτιμότερα…
