Αν εντοπίσουμε θερμοδυναμικό σύστημα του οποίου η εντροπία μειώνεται αυτό σημαίνει πως υπάρχει παρέμβαση «έξωθεν» άρα το σύστημα δεν είναι μονωμένο. Στην περίπτωση της Γης έχουμε συνθετότητα βιολογικών κυρίως οργανισμών που αυξάνεται καθώς προέκυψαν όλο και πιο περίπλοκοι οργανισμοί με αφετηρία τα πρώτα αμινοξέα. Κάποιος εδώ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η έξωθεν παρέμβαση προκύπτει από την ηλιακή ενέργεια. Όμως και στην περίπτωση αυτή έχουμε μετατροπή χαμηλής περιπλοκότητος σωματίδια (φωτόνια) σε υψηλής περιπλοκότητος οργανισμούς κατά τις φωτοχημικές αντιδράσεις.
Αν δηλαδή στο θερμοδυναμικό σύστημα συμπεριλάβουμε και τον Ήλιο μαζί με τη Γη τότε βλέπουμε όχι υποβάθμιση αλλά εξύψωση της συνθετότητας. Αυτό σημαίνει ότι η εντροπία μειώνεται πράγμα που για να συμβεί θα πρέπει να έχουμε εξωτερική παρέμβαση, άρα μη μονωμένο σύστημα.
Πιστεύω να γίνεται κατανοητό για το ποια είναι η έξωθεν παρέμβαση στο θερμοδυναμικό σύστημα της Γης. Εδώ μάλιστα παραθέτουμε την κατάλληλη εξίσωση που είναι τόσο μικρή, όμως εκφράζει κάτι το μεγαλειώδες: dS/dt>0
Δηλαδή, σύμφωνα με το 2ο θερμοδυναμικό αξίωμα η εντροπία ενός μονωμένου συστήματος σωμάτων αυξάνεται ή μένει σταθερή. Για να ελαττωθεί, θα πρέπει να έχουμε εξωτερική παρέμβαση…
