«Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα», Albert Camus, Γάλλος συγγραφέας. «Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική», George Orwell, Άγγλος συγγραφέας. «Καμιά χαρά δεν μπορεί να συγκριθεί με τη χαρά που νιώθεις, όταν πατάς γερά στο έδαφος της αλήθειας», Roger Bacon, Άγγλος φιλόσοφος. Κάπως έτσι περιγράφεται η αληθινή πραγματικότητα, στην οποία κάποιοι με κόπο και ξεβόλεμα ζούμε, αντικρίζοντας κατάματα τα όμορφα και τα άσχημα, τα καλά και τα κακά, τα αληθινά και τα ψεύτικα, όσα δηλαδή περιλαμβάνει η ποικιλία της μοναδικής μας ζωής. Σε εποχή σαν την παρούσα, που η φτώχεια αντιπροσωπεύει πρωτίστως τα μυαλά, τις καρδιές και τις συνειδήσεις των βολεμένων σε μια ψεύτικη πλασματική πραγματικότητα, αυτοί που αληθινά νιώθουν και ζουν καθετί, αποτελούν τα παραδείγματα γι’ αυτό τον κόσμο που όλοι θέλουμε να αλλάξει, αλλά δεν κάνουμε όλοι τα βέλτιστα για να αλλάξει.
Σε αυτή την πτωχευμένη ηθικά εποχή λοιπόν, που περισσότερο από ποτέ, το επαρχιώτικο «για τα μάτια του κόσμου» έγινε «για τα μάτια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», οι δέσμιοι της ίδιας τους της ψυχοσύνθεσης φαντασιώνονται ότι απελευθερώνονται μέσα από μια εικονική ψεύτικη πραγματικότητα, που ούτε νιώθουν, ούτε αγγίζουν. Ποιο ανοιχτό, ελεύθερο, θετικό και υγιές μυαλό εξάλλου, θα αναγκαζόταν να πουλήσει δωρεάν τη σάρκα του παντού, για να ικανοποιήσει ευτελείς σκοπιμότητες κι όχι τον πολύτιμο εαυτό του; Πόση μιζέρια γεμάτη είναι η καρδιά εκείνων, που στο βήμα του «τσάμπα» πουλάνε ακόμα και την υπόστασή τους στο διάολο; Πόσο να κοστίζει τελικά ο αέρας, ο ήλιος, η θάλασσα και κάθε αληθινή χαρά της ζωής, με κίνητρο όχι να τα φωτογραφίσεις, αλλά να τα απολαύσεις;
Αρκετά υποτιμηθήκαμε και αηδιάσαμε λοιπόν, από τα ψεύτικα. Αυτά τα ψεύτικα κατάντησαν τη χώρα μας δουλοπάροικο των υποδεέστερων, αυτά τα ψεύτικα μιζεριάζουν την πάμπλουτη ζωή μας, αυτά τα ψεύτικα είναι η αιτία κάθε ανθρώπινου δεινού. Δε μας ενδιαφέρει ούτε πόσο όμορφος θέλει να φαίνεται ότι είναι ο καθένας, ούτε πόσους φίλους ψυχανεμίζεται ότι έχει, ούτε πόσο πλούσιος θέλει να παριστάνει ότι είναι. Μας ενδιαφέρει και μας εξελίσσει η αντίληψη ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, οι παράμετροι, τα μέρη και όσα εμείς δε γνωρίζουμε και οτιδήποτε ευεργετικό διευρύνει το μυαλό μας. Αυτό το μυαλό μας, που από εκεί ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν ΟΛΑ. Αυτό το μυαλό μας που αν υπολειτουργεί ή ασθενεί, τελειώνουν όλα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Έχοντας ως μεγαλύτερο μάθημα και πάθημα την οικονομική κατάσταση της χώρας μας από ψέματα ανθρωπόμορφων που διψούν για χρήμα και εξουσία, καιρός είναι, έστω κι αργά, να ξεβολευτούμε απ’ τα εύκολα για να οδηγηθούμε στα σωστά. Δεν ευθύνονται μονίμως αυτοί οι άλλοι οι αλήτες, πρωτίστως ευθυνόμαστε εμείς και οι επιλογές μας, τις οποίες οφείλουμε να αντικρίζουμε κατάματα. Ουδείς αλάνθαστος και ουδείς τέλειος, ΟΜΩΣ τα λάθη οδηγούν στα σωστά και οι πίκρες στις χαρές. Αν πολλαπλασιάζονται τα λάθη, πολλαπλασιάζονται κι οι πίκρες. Χωρίς ανησυχία και με καθαρή καρδιά, σκέψη και συνείδηση, το καλό θα κερδίζει σε κάθε τέλος, παρά τις όποιες απώλειες. Όπως, άλλωστε, είχε πει ο μέντορας μου Νίκος Καζαντζάκης: «Φτάσε όπου δεν μπορείς παιδί μου. Μην ντραπείς αν έπαιξες καλά και έχασες, να ντραπείς αν έπαιξες κακά και κέρδισες».
