Στη Χιλή, στην έρημο Ατακάμα, σε τρεις χιλιάδες πόδια υψόμετρο, αστρονόμοι από όλον τον κόσμο συγκεντρώνονται για να παρατηρήσουν τα αστέρια. Ο ουρανός της ερήμου είναι τόσο διαφανής ώστε τους επιτρέπει να βλέπουν τα όρια του σύμπαντος.
Πρόκειται, επίσης, για ένα μέρος που η σκληρή θερμότητα του ήλιου «πέφτει» πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, η οποία παραμένει άθικτη: στις μούμιες, τους ανθρακωρύχους και τους εξερευνητές. Όπως και στα ερείπια των πολιτικών κρατουμένων της δικτατορίας του Πινοσέτ.
Κι ενώ οι αστρονόμοι εξετάζουν τους πιο μακρινούς γαλαξίες σε αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ελάχιστα πιο κάτω από τα παρατηρητήρια, οι γυναίκες σκάβουν μες στην έρημο σε αναζήτηση αγνοούμενων συγγενών τους.
Η νέα ταινία του Πατρίσιo Γκουζμάν είναι συγκλονιστική από κάθε άποψη ! – Προσωπικά, μπόρεσα να ερμηνεύσω, τη μαγεία του contre – lumiere τη λαγνεία για φωτό του παρελθόντος, την έλξη με τους ανιόντες, καθώς όπως λέει ο Γκουζμαν, το ασβέστιο που έχουμε στα οστά μας είναι από τα πρώτα στοιχεία που δημιουργήθηκαν με το big bang, με αποτέλεσμα να κουβαλάμε μέσα μας τα άτομα ασβεστίου της μεγάλης έκρηξης !
Τα ίδια οστά εξαφανίστηκαν επιμελώς από τη δικτατορία του Πινοσετ, μπροστά στην οποία η δική μας φαίνεται χάδι. Τα οστά της Χιλής αναζητούνται στην αχανή έρημο Ατακάμα, με τον ίδιο τρόπο που οι αστέρες αναζητούνται με το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο.
Η έρημος με την πλήρη απουσία υγρασίας επιτρέπει τη διαυγή θεώρηση του σύμπαντος και της ιστορίας του.
Η σχέση του ανθρώπου με το παρελθόν θα είναι πάντα νοσταλγική ακόμη και στις πιο φρικτές στιγμές. Το κόντρα φως των φωτογραφιών είναι το πιο ανάγλυφο της ιστορίας…
