«Κερδίζεις τα προς το ζην από αυτά που παίρνεις. Κερδίζεις τη ζωή από αυτά που δίνεις», Ουίνστον Τσόρτσιλ, Βρετανός πρωθυπουργός. «Κανένας άνθρωπος δεν έχει τιμηθεί για όσα έχει λάβει. Η τιμή είναι η ανταμοιβή για όσα έχει δώσει», Κάλβιν Κούλιτζ, Πρόεδρος των ΗΠΑ. «Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτά που κάνουμε, αλλά και γι’ αυτά που δεν κάνουμε», Μολιέρος, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας. Η μεγαλύτερη και πιο εύστοχη επένδυση, που ουδέποτε πάει χαμένη, αποτελεί την πρωταγωνίστρια των σημερινών αράδων. Κάποιοι τώρα, ίσως γελάσουν ειρωνικά, έχοντας προσφέρει τα πάντα σε τραγελαφικές περιπτώσεις ανθρώπων κι έχοντας λάβει ως ανταμοιβή το φτωχικό τους «τίποτα», αντί για τη στοιχειώδη έκφραση εκτίμησης, όμως θα αποδείξουμε σήμερα ποιοι είναι τελικά οι κερδισμένοι και ποιοι οι χαμένοι στο «πάρε – δώσε» της ζωής.
Ορίζοντας ως αρχή την εσφαλμένη σύγχυση της οικονομικής κατάστασης με την ψυχική – συναισθηματική κατάσταση κάθε ανθρώπου, ας αναρωτηθούμε άπαντες πόσα χρήματα χρειάζεται έκαστος για μια καλή κουβέντα από καρδιάς. Φαντάζομαι πως όλοι έχουμε την ίδια απάντηση, οπότε ας εξελίξουμε το συλλογισμό μας. Ποιο να είναι άραγε το οικονομικό κόστος που έχουν οι λέξεις: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ», «ΣΥΓΓΝΩΜΗ», «ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ» και «ΣΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ», όταν λέγονται επειδή εννοούνται κι όχι απλά για να ειπωθούν; Μηδενικό κόστος και ανεκτίμητη αξία φυσικά. Επί των ημερών μας βέβαια, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, που καλή κουβέντα από το στόμα ανθρώπου βγαίνει μόνο όταν έχει όφελος, κέρδος ή περιεχόμενο για να εκμεταλλευτεί, αλλά είναι τόσο προσωρινή η διάρκεια αυτών των κακέκτυπων, που είναι και παντελώς αδιάφορα ως οντότητες.
Εστιάζοντας στα μάτια κάθε ανθρώπου και αφήνοντας τα χρόνια να δρουν εμπειρικά, πιστεύω πως όλοι μαθαίνουν να αναγνωρίζουν απ’ το πρώτο βλέμμα, πώς θα εξελιχθεί η συναναστροφή με κάθε άνθρωπο. Δεν έχει να κάνει με το χρώμα, ούτε με το σχήμα, αλλά με αυτό που εκπέμπει. Υπάρχουν μάτια καθαρά που λένε τις πιο σπουδαίες κουβέντες αποπνέοντας τη σιγουριά και την εμπιστοσύνη ότι θα τις αποδείξουν εμπράκτως και υπάρχουν μάτια μπερδεμένα, πονηρά, ανόητα, που φροντίζουν να κρύβονται στα σοβαρά, αλλά και στα σπουδαία. Αυτά τα ζευγάρια μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής κάθε ανθρώπου και αποτελούν τον πιο αλάνθαστο γνώμονα της συναναστροφής μας με έναν άνθρωπο.
Ό,τι κι αν θεωρεί έκαστος μέχρι τώρα, ως προς το τι δίνει και τι παίρνει από κάθε ανθρώπινη σχέση, με απόλυτη βεβαιότητα και αντικρίζοντας κατάματα την αλήθεια και την πραγματικότητα, κερδισμένος είναι και θα είναι αυτός που δίνει κι όχι αυτός που αρέσκεται να παίρνει μόνο. Δεν έχει να κάνει ποτέ με την οικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου, αλλά με την ψυχική – συναισθηματική του κατάσταση. Ένας άνθρωπος με πλούτο ψυχής και συναισθημάτων ουδέποτε νιώθει και θεωρείται φτωχός. Με πεντακάθαρη συνείδηση και ειλικρινή έκφραση συναισθημάτων, ουδέποτε μιζεριάζει για όσα υλικά δεν έχει, παρά μόνο επενδύει προσφέροντας την ψυχή του, για να αποκτήσει αυτά που θέλει. Έχει τον πλούτο μέσα του και αυτό είναι υπέρ αρκετό για να ικανοποιεί τον εαυτό του και όσους συναναστρέφονται μαζί του.
Κατά τον ίδιο τρόπο που καμία επιχείρηση δεν μπόρεσε να στηθεί χωρίς να επενδυθεί ένα αρχικό κεφάλαιο, έτσι και με τους ανθρώπους, η επένδυση ψυχής αποφέρει τα άπαντα. Δεν κοστίζει οικονομικά το λουλούδι, η καραμέλα, το χτύπημα στην πλάτη και μια αγκαλιά, αλλά εκτιμάται πολλαπλά από εκείνους που αξίζουν και μόνο αυτοί που αξίζουν μας αφορούν και μας κάνουν καλύτερους. Ουδείς πιο σπουδαίος και άξιος τελικά, από αυτόν που χτίζει την ευτυχία του, δίνοντας από καρδιάς… τα βέλτιστα και τα μέγιστα!
