Εναλλακτικές οι αράδες του σημερινού άρθρου, αλλά με την ίδια ισορροπία και διαχρονικότητα ως προς το σκοπό που αυτές γράφονται: να κάνουν τον εαυτό μας και τον κόσμο μας καλύτερο! Βάσει του ότι λοιπόν, ο παραδειγματισμός και η έμπρακτη κατάθεση ψυχής κάποιων σπουδαίων ανθρώπων συμβάλλουν σε αυτό το σκοπό μου, ο πρωταγωνιστής των σημερινών αράδων δεν υστερεί στο παραμικρό από τους λόγιους, των οποίων τα έργα είθισται να με εμπνέουν. Με «φαίνεσθαι» αλήτικο και «είναι» σπουδαίο, ο Γιώργος Μαυρίδης αποτελεί αναμφίβολα το φως στο σκοτάδι, σε έναν κόσμο γεμάτο σοβαροφανή κακέκτυπα που πασχίζουν μόνο για το φτωχικό τους «εγουλάκι», χωρίς ουσιαστικά να τα καταφέρνουν έστω κι εκεί.
Το ταξίδι της ζωής του Γιώργου ξεκίνησε στις 16 Ιουνίου του 1978 στην Καλαμαριά. Τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής του μεγάλωσε… απότομα με τον πατέρα του, έναν πατέρα που μπαινόβγαινε στις φυλακές και υπήρχε για να κάνει τη ζωή της βιοπαλαίστριας μητέρας του δύσκολη. Χωρίς τη βάση της οικογενειακής θαλπωρής λοιπόν, ο Γιώργος ουδέποτε μπόρεσε να μάθει αγγλικά σε φροντιστήριο, ενώ δεν κατάφερε να τελειώσει και το σχολείο. Τι σημασία έχει η μόρφωση ενός ανθρώπου σαν τον Γιώργο, αναρωτιέμαι εγώ σήμερα, όταν αποδεικνύει εμπράκτως και αδιαλείπτως την παιδεία και τον πλούτο ψυχής και πνεύματος, που αναμφισβήτητα διαθέτει;!
Περπατώντας απ’ την αρχή στο δρόμο μιας ζωής στρωμένης με αγκάθια, ο Γιώργος Μαυρίδης επέλεξε από μικρή ηλικία να είναι ο δημιουργός του πεπρωμένου και της τύχης του. Αντιμετωπίζοντας μόνιμη οικονομική κρίση έως τα 30 του χρόνια, ανέλαβε με αξιοθαύμαστη δύναμη τα ηνία της ζωής του από ηλικία που άλλοι πάσχουν από εφηβικά σύνδρομα. Μέχρι σήμερα, ο ίδιος βέβαια χαρακτηρίζει τον εαυτό του «παιδί» και είναι ίσως αυτή η καθαρότητα της παιδικής του ψυχής, που τον ωθεί να κάνει έργα σπουδαία και μεγάλα. Ως ενήλικος στην υπευθυνότητα και τη συνείδηση λοιπόν, άρχισε να εργάζεται από 15 χρονών, κάνοντας δύο δουλειές και πηγαίνοντας σε νυχτερινό σχολείο.
Το πρωί εργαζόταν σε ένα γυράδικο και το βράδυ έως τις 02:00 σε μια πιτσαρία ως πακετάς. Η ανάγκη επιβίωσης του ιδίου, της αδελφής του και της μητέρας του βλέπετε, δεν επέτρεπαν στο χρόνο του να ξοδεύεται ανέμελα. Δεν έχει υπάρξει ημέρα της ζωής του που να μην εργάστηκε, όχι σε γραφεία και χλιδές, αλλά σε νυχτερινά κέντρα και φαστφουντάδικα, προκειμένου να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του. Φυσικά… τα κατάφερε! Έχοντας ιδιαίτερο ταλέντο στη ζωγραφική, έφτιαξε το δικό του μαγαζί, επιδιδόμενος στην τέχνη του τατουάζ.
Η πενταετής εμφάνισή του στην τηλεόραση ελάχιστη σημασία και αξία έχει μπροστά στην εξέλιξη της ζωής του κυριολεκτικά απ’ το «μηδέν». Ακόμα και αυτή την αναγνωρισιμότητα που του πρόσφεραν τα φώτα της δημοσιότητας όμως δεν την εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος, καθώς τα 7.295 ευρώ που συγκέντρωσε πριν λίγες ημέρες, κάνοντας τατουάζ επί 14 συνεχόμενες ώρες στο μαγαζί του, μόνο χαμόγελα σκόρπισαν στα παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες του ΑΧΕΠΑ. Όσο για τον πατριωτισμό του; Είναι από αυτούς που δεν επιδεικνύονται, παρά μόνο αποδεικνύονται, όντας εγγονός τουρκόσπορου πρόσφυγα, που αγαπά, τιμά και εξελίσσει πραγματικά τον ευλογημένο ελληνικό τόπο που γεννήθηκε. Ο Γιώργος είναι τελικά απ’ τις εκλεκτές περιπτώσεις ανθρώπων που επιβεβαιώνουν το ρητό ότι: «ο κόσμος δεν αλλάζει από την άποψη που έχουμε, αλλά απ’ το παράδειγμα που δίνουμε».
