Βρισκόμαστε στους Ολυμπιακούς του 1896
Γίνονται προκριματικοί αγώνες για την ανάδειξη των δρομέων του Μαραθωνίου.
Ο Σπύρος Λούης νερουλάς από το Αμαρούσιον Αττικής και άσχετος με τον αθλητισμό δεν καταφέρνει να πιάσει τον απαιτούμενο χρόνο πρόκρισης, παρολαυτά συμμετέχει στον Μαραθώνιο μαζί με άλλους 16 ακόμη αθλητές.
Μάνατζερ του Σπύρου Λούη ήταν συνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού και όλως τυχαίως υπεύθυνος των προκριματικών αλλά και κατά σύμπτωση, διοικητής του Σπύρου Λούη, όταν αυτός υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία !
Δίνεται η εκκίνηση και ο Σπύρος Λούης μένει πίσω από την αρχή.
Στο ενδιάμεσο της διαδρομής, και ενώ βρισκόταν αρκετά πίσω, τον περιγράφει ένας ταβερνιάρης πως έπινε κρασί στο μαγαζί του και πως ακόμη ο ταβερνιάρης τον παρότρυνε να μην πιεί αλλά να συνεχίσει το τρέξιμο !
Όπως ο Μεγαλέξανδρος έκοψε το γόρδιο δεσμό, έτσι και ο Σπύρος Λούης έκοψε δρόμο κρυμμένος σε ένα προσυνενοημένο κάρο ! Έτσι εξηγείται και γιατί ήταν «αόρατος» στους προπορευόμενους αθλητές), γι’ αυτό κι έφτασε στο Στάδιο σχετικά ξεκούραστος.
Οι προπορευόμενοι δρομείς Βασιλάκος, Μπελόκας και ο Ούγγρος Κέλνερ «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους» πως ουδέποτε είδαν τον Λούη να τους προσπερνά, λίγο πριν τον τερματισμό ο αγγελιοφόρος αναγγέλει την πρωτοπορία του Λούη, κάνοντας το Στάδιο να δονείται απ’ την ιαχή «Έλλην! Έλλην!». Ο Λούης τελικά τερμάτισε πρώτος, με χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα μειώνοντας κατά σχεδόν 20 λεπτά την προσωπική του επίδοση των προκριματικών!
Ο Σπύρος Λούης έκτοτε δεν ξανάτρεξε σε καμμία διοργάνωση, παρ΄ότι προκλήθηκε απ’ τους άμεσα θιγόμενους ηττημένους Βασιλάκο και Μπελόκα. Ίσως όπως λένε, για να μην φανεί η μετριότητά του και να διατηρηθεί η υστεροφημία του μέχρι των ημερών μας, όπου τιμάται η απάτη του με ειδική προθήκη στο μεγαλύτερο των αρχαιολογικών μουσείων, το μουσείο Ακροπόλεως Αθηνών !
