Βρισκόμαστε στο 1973
Είναι Δεκέμβρης, είναι χούντα, έχω ρίξει φουλ μπόι – μαζί με το συμμαθητή μου Γιάννη στο 1ο Γυμνάσιο Παλαιού Φαλήρου είμαστε οι ψηλότεροι !
Όμως αυτό το πρωί πηγαίνοντας σχολείο τι να δούμε!
Στον εξωτερικό τοίχο γραμμένα συνθήματα, ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !
Οι καθηγητές είναι αναστατωμένοι για τα «παλιόπαιδα» που γράψανε στους ωραίους ασβεστωμένους γαλανόλευκους ελληνοχριστιανικούς τοίχους τέτοια βάνδαλα συνθήματα !
Ο γυμναστής, με το παρατσούκλι «ο σπασίμπας» – γιατί έλεγε διαρκώς «σπάσε τη μέση σου» κ. α. με καταγωγή εκ Λακωνίας, επιλέγει εμένα και το Γιάννη να παραμείνουμε έξω από τα μαθήματα της πρώτης ώρας!
-Εσύ Παπαγιαννούλη και Παντερμαράκη, που είσαστε οι πιο ψηλοί, πάρτε αυτές τις μπαντανόβουρτσες και τους κουβάδες με ασβέστη και σβήστε γρήγορα τα συνθήματα!
Ξεκινάμε και μοιράζουμε τη δουλειά: Εγώ πήρα το ΨΩΜΙ και την ΠΑΙΔ και ο Γιάννης πήρε ΕΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Είχαμε τέτοια χαρά που δεν πήγαμε για μάθημα, ευγνωμονούσαμε τους «κομμουνιστάς» που γράψανε τα συνθήματα. Το τραβήξαμε κι όσο μπορούσαμε και φάγαμε τρεις ώρες !
Από την άλλη μέρα περιμέναμε όλο λαχτάρα να ξαναγράψουν οι «κομμουνισταί» και να χάσουμε μάθημα.
Ένα βράδυ που πήγαινα το σκύλο για βραδινή διούρηση βόλτα αργά – καθώς μας ξεκούφανε γέρος ων και η ουροδόχος του δεν κράταγε πολύ – περνάω από το σχολείο κατά τη μία η ώρα και τι να δώ!
Οι «Οι κακοί κομμουνισταί» γράφανε κάτι για πούντα, τούντα, φούντα κάπως έτσι μου φάνηκε ! Όλος χαρά τους φωνάζω:
-Αχ μπράβο παιδιά !
-Σκάσε ρε – μου απαντούν!
Την άλλη μέρα όλο χαρά αναλάβαμε με το Γιάννη την εξολόθρευση:
Εγώ έσβησα το ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ και ο Γιάννης ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Χάσαμε μόνο δύο ώρες, θα μπορούσαν οι «κομμουνισταί» να γράψουν βρε παιδί μου κάτι τις ακόμη !
