Βρισκόμαστε στη 17η Νοέμβρη

Είναι βραδινό τηλεοπτικό αφιέρωμα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μερικές χιλιάδες οικογενειών βρίσκονται στο σπίτι παρακολουθώντας τα αφιερώματα της κρατικής τηλεόρασης.

Ο τρίχρονος μπόμπιρας παίζει στο living room με το ταμπλετάκι του τα δικτυακά παιχνίδια από το friv.com ταυτόχρονα ακούει το «εδώ πολυτεχνείο» και εισπράττει την έννοια της κατάληψης σαν μία έννοια ηρωική. Αργότερα, συγχέει στο δημοτικό μαζί με το πολυτεχνείο, το Μεσολόγγι, το Αρκάδι και άλλες ιστορίες ηρωικού εγκλεισμού, κατάληψης κι εξέγερσης.

Οι φονταμενταλιστές του Ισλάμ, γνωρίζουν καλά, πως ότι «φυτέψεις» στον εγκέφαλο ενός το πολύ εξάχρονου, δεν μεταβάλλεται ποτέ. Η εμφύτευση των όποιων ιδεών στις πρώιμες αυτές ηλικίες έχει μόνιμο αποτέλεσμα προγραμματισμού σαν να είχαμε ένα android ( όχι λειτουργικό εννοείται) στο οποίο έχουν πατηθεί μόνιμα τα κουμπιά ελέγχου.

Έτσι λοιπόν, ο μπόμπιρας καθώς μεγαλώνει, θεωρεί, πως κάθε πράξη κατάληψης είναι και πράξη ηρωικής αντίστασης στο σύστημα. Φυσικά, αγνοεί, πως οι νεκροί του πολυτεχνείου ήταν έξω από το χώρο κατά τη συνολική διάρκεια των επεισοδίων. Όμως είναι δύσκολο να ηρωοποιηθεί μία κατάσταση καταδιώξεων και φυγαδεύσεων, όπως στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ηρωοποιηθούν τα γεγονότα του πολυτεχνείου. Όμως για ψυχολογικούς λόγους εμβληματοποιείται το ίδρυμα και θρυλοποιείται η κατάληψη.

Δεκαετίες μετά, συνεχίζεται το στυλάκι της κατάληψης από την λανθάνουσα ηρωοποιημένη έννοια που σφηνώνεται στους μπόμπιρες όλων των δεκαετιών που μεσολάβησαν, οι οποίοι θεωρούν εαυτούς ήρωες καταλήψεων καθώς καταλαμβάνουν σχολεία και πανεπιστήμια, γευόμενοι γεύση δόξας, ολίγη από αυτή που κάποιοι πρόγονοί τους με όρχεις τόλμησαν, σε μια μοναδική στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας:

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΤΟΤΕ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΑΠΟΣΚΟΠΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ Η ΑΛΛΟ ΟΦΕΛΟΣ

Τις επόμενες εποχές όλα άλλαξαν άρδην. Όμως οι μπόμπιρες συνεχίζουν να μπουσουλάνε στα livingrooms κατά τη διάρκεια των αφιερωμάτων ! Αναρωτιέμαι, όλες αυτές τις δεκαετίες, πόσων επωνύμων πολιτικών οι καριέρες δεν ξεκίνησαν από καταλήψεις.

Προηγούμενο άρθροΓραμματική: Ασκήσεις στην προστακτική
Επόμενο άρθροΔιαμαρτυρία Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Κωνσταντίνος Παπαγιαννούλης
Διευθύνω τα φροντιστήρια «Πράξις γκρουπ» στο Παλαιό Φάληρο Αττικής. Για περισσότερα από 20 χρόνια αναζητώ τρόπους που εμπνέουν στους μαθητές το όραμα.Πιστεύω, ότι δεν φτάνει να κάνεις καλό μάθημα, αλλά πρέπει να εφευρίσκεις διαρκώς νέες ιδέες για να ενθαρρύνεις στη γνώση και να προτρέπεις στην επιτυχία.Ανάμεσα στις μεθόδους που χρησιμοποιείς τότε, είναι και γνώσεις αλλότριων – φαινομενικά κλάδων. Θήτευσα και μυήθηκα στο παρελθόν στον ημιεπαγγελματικό κινηματογράφο ταινιών μικρού μήκους, καθώς και στην καλλιτεχνική φωτογραφία.Σε αμφότερα τα μέσα ευοδώθηκαν οι επιδόσεις μου σε βαθμό που μου άφησαν εμπειρία ικανοποιητική για να διευθύνω σκηνοθετικά μία παρουσίαση επαγγελματικού προσανατολισμού. Πιστεύω, ότι καλύτερα απ΄όλους μπορούν να χαράξουν το όραμα στους νέους αυτοί, που ζουν καθημερινά μαζί τους και διαθέτουν το απαραίτητο ταλέντο.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.