Πού πήγαν οι άνθρωποι;

Γράφει ο Ελευθερίαδης Πυθαγόρας Κωνσταντίνος

Σήμερα έμαθα (δε χρειάζεται να αναφέρω από ποιον) πως σ’ένα χωριό μιας μικρής πόλης υπάρχει ένας άνθρωπος με ειδικές ικανότητες, ο οποίος έχει υπάρξει θύμα πολλές φορές των κατοίκων της περιοχής.Τα έξυπνα και μορφωμένα τέρατα μέθυσαν αρκετές φορές τον συγκεκριμένο άνθρωπο προκειμένου να τον χλευάζουν καθώς και να τον χτυπούν.Πολλές φορές ο συγκεκριμένος άνθρωπος επέστρεψε στο σπίτι του, ξυλοκοπημένος αλλά και μεθυσμένος από τους “φίλους” του.
Και αναρωτιέμαι.Πού είναι η παιδεία μας; Πού είναι η ανθρωπιά μας; Πού βρίσκεται επιτέλους αυτή η λέξη για να τη βρούμε και να την προστατεύσουμε όσο καλύτερα μπορούμε;
Τί μας διδάσκει το σχολείο, το κράτος, η οικογένεια μας; Ποιος μας φέρνει σε επαφή με το διαφορετικό; Πού είναι οι άνθρωποι, όταν βλέπουν ένα αυτοκίνητο να εμποδίζει τις ειδικές ράμπες για τα αναπηρικά αμαξίδια; Πού είναι οι άνθρωποι όταν βλέπουν πως ένας άνθρωπος με αναπηρικό αμαξίδιο δεν μπορεί να μπει ούτε στο πανεπιστήμιο (καθώς δεν υπάρχουν οι υποδομές), πως δεν του επιτρέπεται η είσοδος στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας; Πού είναι οι άνθρωποι, όταν βλέπουν έναν άνθρωπο με διαφορετικό χρώμα να πέφτει θύμα χλευασμού; Γιατί; Επειδή το περιτύλιγμα, και μόνο, είναι διαφορετικό; Πώς θα ένιωθαν αυτοί οι “άνθρωποι” αν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους μετανάστευαν σε μία άλλη χώρα με αποτέλεσμα , αφού είναι “διαφορετικοί” να είναι οι ίδιοι αυτή τη φορά τα θύματα και όχι οι θύτες;
Πού πήγαν οι άνθρωποι όταν το δεδομένο θεωρείται ζητούμενο; Όταν μία χώρα αφήνει να πεθαίνουν καθημερινά οι πολίτες της από την πείνα, όταν βρίσκονται έξω στο κρύο χωρίς στέγη; Όταν δεν έχουν χρήματα για να επισκεφθούν τον γιατρό; Πού πήγαν οι άνθρωποι όταν βλέπουν να χλευάζεται ένας άνθρωπος, που απλώς είναι ομοφυλόφιλος; Όταν απορρίπτεται από δουλειές,όταν απολογείται για κάτι που δεν επέλεξε;Όταν απολογείται για την αγάπη του;Οι κριτές των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών είναι πολλοί και μάλλον δίκαιοι αφού το ένα διαζύγιο διαδέχεται το άλλο! Αγάπη.Αρκεί να είναι αληθινή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
Πού πήγαν οι άνθρωποι όταν βλέπουν ζώα να θανατώνονται από αμόρφωτα πλάσματα, χωρίς όνομα; Όταν τα αδέσποτα αυξάνονται και το κρύο και η πείνα τα θανατώνει; Πού είναι το κράτος όταν βλέπει ανθρώπους να μεταναστεύουν καθημερινά αφήνοντας πίσω μία χώρα που τους στέρησε κάθε όνειρο και μέλλον; Δεν ενδιαφέρει κανέναν μάλλον.Εξάλλου οι συγγενείς των “δυνατών”-ηλιθίων πολιτικών θα βρουν την άκρη τους. Τί σκέφτονται οι άνθρωποι όταν ψηφίζουν ανθρώπους που τους καταστρέφουν; Πώς έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο εμπιστοσύνης, αυτοί που μας έδειξαν πως η φυγή είναι η μόνη σωτηρία; Κι αν οι άνθρωποι που φεύγουν “παρατούν” τη χώρα, αυτό είναι ψέμα. Η χώρα τους παράτησε πρώτη δείχνοντας τους το πιο σκληρό της πρόσωπο.
Ας ξυπνήσουμε, η χώρα αδειάζει, επιβιώνει χωρίς κανέναν νόμο να τηρείται, χωρίς κανέναν άνθρωπο να μας δώσει μία λύση.Από υποσχέσεις κι ελπίδες είμαστε πλήρεις. Ποιες εκλογές, ποια δημοκρατία, ποια παιδεία, ποια ασφάλεια; Ποιο κράτος;

Ας γίνουμε ξανά άνθρωποι.

pithagoreiotheorima.blogspot.gr