Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: Ενότητα 5η (Ασκήσεις: Υποτακτική, απρόσωπα ρήματα-εκφράσεις)
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
- Να επιλέξετε τον κατάλληλο τύπο της υποτακτικής ενεστώτα του ρήματος εἰμὶ, ώστε να ολοκληρωθεί το νόημα των προτάσεων:
α)Νικήσει, ἂν δυνατὸς………………….
β)Ζώσετε βίον κράτιστον, ἢν………………..ἀγαθοί.
γ)Ὅταν τυφλοὶ ………………..,οὐχ ὁρῶμεν τὸν κόσμον.
δ)Σωθησόμεθα, ἐὰν γέφυραι…………..
ε)Ἐν τῇ στήλῃ ἐπιγραφὴ γέγραπται, ἵνα ἡμῖν ὑπόμνησις……………τῶν γεγονότων.
- Να συμπληρώσετε τους ζητούμενους τύπους στα παρακάτω ρήματα:
παιδεύω |
3ο ενικό υποτακτικής αορίστου |
|
κελεύω |
1ο πληθ. υποτακτικής παρακειμένου |
|
γράφω |
2ο πληθυντικό υποτακτικής αορίστου |
|
πράττω |
3ο πληθυντικό υποτακτικής παρακειμένου |
|
κηρύττω |
1ο ενικό υποτακτικής παρακειμένου |
|
πείθω |
2ο ενικό υποτακτικής αορίστου |
|
- Στις παρακάτω προτάσεις να βρείτε τα απρόσωπα ρήματα, το υποκείμενό τους και τη δοτική προσωπική:
α) Ὥρα ἐστὶν ἡμῖν ποιεῖν ταῦτα.
β)Τοῖς μὲν ἰσχυροῖς δυνατόν ἐστιν ὑβρίζειν τοὺς ἄλλους.
γ)Καλὸν ἐστι τοῖς εὐδαίμοσι τοὺς δυστυχεῖς ἐλεεῖν.
δ)Προσήκει τοῖς πολίταις προθύμως πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι.
ε)Ῥᾳδίως ἔχει αὐτοῖς ἅπαντα εἰπεῖν.
στ)Ἔδοξεν αὐτοῖς τοὺς ἐπιόρκους κολάσαι.
- Να μεταφερθούν οι ρηματικοί τύποι στο ίδιο πρόσωπο υποτακτικής αορίστου και παρακειμένου: ἐλπίζομεν, τρέφεις, πατάσσετε, διδάσκουσι, κρύπτει.
- Να συμπληρώσετε στις φράσεις τον τύπο των ρημάτων που ζητείται στην παρένθεση:
α. Νῦν δὲ φοβοῦμαι μὴ οἱ ἐχθροὶ ἐφ’ ἡμᾶς …………………… (βαδίζω, υποτ. αορ.).
β. ᾿Εὰν …………………… (βλάπτω, υποτ. αορ.) τὴν ἡμετέραν χώραν, ὡς πολεμίους ὑμᾶς
λεξόμεθα (= θα αποκρούσουμε).
γ. ᾿Επειδὰν τάχιστα ἡ στρατεία …………………… (λήγω, υποτ. αορ.), εὐθὺς ἀποπέμψει αὐτόν.
δ. ῍Αν δυνατὸς …………………… (εἰμί, υποτ. ενεστ.), νικήσεις.
ε. ῎Ανδρες ᾿Αθηναῖοι, λέγω ὑμῖν ταῦτα, ἵνα μὴ …………………… (κινδυνεύω, υποτ. αορ.).
- Να αναγνωρίσετε συντακτικώς τα απαρέμφατα στις παρακάτω προτάσεις:
α. Οὐχ οἷόν τε ἄνευ δικαιοσύνης ἀγαθὸν πολίτην γενέσθαι.
β. Λέγεται Κῦρον εἰσβάλλειν εἰς τὴν Κιλικίαν.
γ. Δίκαιόν ἐστι μεμνῆσθαι θεοῦ τὸν εὖ πράττοντα.
δ. Νῦν ἔξεστιν ὑμῖν εὐεργέτας φανῆναι Λακεδαιμονίοις.
ε. Οὐ ῥᾴδιόν ἐστι θνητῷ ἀνδρὶ ἐκβαίνειν πάντα κατὰ νοῦν.
στ. Αἰσχρόν ἐστι σιγᾶν τῆς ῾Ελλάδος πάσης ἀδικουμένης.