Οι δέκα πρώτοι στίχοι είναι το γενικό προοίμιο της Οδύσσειας (πρό + οἶμος: δρόμος, μονοπάτι, μτφρ. η πορεία της αφήγησης: προοίμιο είναι το κομμάτι που χαράσσει τον δρόμο της κατοπινής αφήγησης) και μέσα σε αυτούς ο ποιητής, αφού επικαλεστεί τη βοήθεια της θεάς της ποίησης, θα ορίσει το θέμα του: τον νόστο του Οδυσσέα.
ΟΙ “ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ” ΤΟΥ ΠΡΟΟΙΜΙΟΥ
Ο προσεκτικός αναγνώστης παρατηρεί ότι το Προοίμιο είναι «ελλιπές», αφού κατά τα φαινόμενα παραλείπει πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες της πλοκής της Οδύσσειας, ενώ δίδει υπερβολική σημασία σε άλλες:
- Ο ποιητής εμφαίνει τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα σε ἀνθρώπων ἄστεα, ενώ στην ουσία το μοναδικό τέτοιο ἄστυ που έχει σημασία στην Οδύσσεια είναι η χώρα των Φαιάκων. Ο Οδυσσέας περιπλανήθηκε κυρίως σε χώρους μακριά από τους ανθρώπους και τον ανθρώπινο πολιτισμό και σε χώρους που ανήκουν στη σφαίρα του παραμυθιού.
- Ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως ο θάνατος των Συντρόφων στη Θρινακία, αποκτά κυρίαρχη θέση στο Προοίμιο και μάλιστα με ύφος καταδικαστικό και επιτιμητικό τέτοιο, που δεν συνάδει με την αφήγηση στο μ (όπου δίδονται στους Συντρόφους αρκετά ελαφρυντικά).
- Η οργή του θεού Ήλιου προβάλλεται σχεδόν ως κύρια η αιτία των παθών του Οδυσσέα. Στην πραγματικότητα όμως τα πάθη του ξεκίνησαν από τη χώρα των Κυκλώπων και όχι από τη Θρινακία και είχαν ως αιτία την οργή του Ποσειδώνα και όχι του Ήλιου.
Ολόκληρο το άρθρο στη σελίδα antonispetrides.wordpress.com
