Ευρισκόμεθα εν έτει 1980
Είμαι προ πολλού φοιτητής εις Θεσσαλονίκην και οι γονείς μοι εμβάζωσι μηνιαίως επτά ποθητάς χιλιάδας δραχμάς δια να σιτισθώ, να πληρώσω το ενοίκιον, τον λογαριασμόν ύδατος και δια να φάγω μίαν μερακλίδικην μπουγάτσαν τα Σάββατα εις τον πυρετόν της ψυχαγωγικής κρεπάλης !
Πλην όμως, εγώ είχον προ πολλού απωλέσει το κοντρόλ, καθότι ηγόραζον σωρηδόν δίσκους βινυλίου των διακοσίων δραχμών έκαστος και περιερχόμην εις μέθεξιν με άσματα ως το Machine head ή το Stairway to Heaven και είχον μετατρέψει την γκλάβαν μου εις αχταρμάν και μαρέγγαν εκ της σεισμικής κοπανήσεως ολημερίς έως λιμνώδους εφυδρώσεως. Ενίοτε δε προσωμοίαζον εαυτόν ως τον Τζήμιον τον Χεντρίξιον παίζων εικονικήν ηλεκτρικήν φαντασμικήν κιθάραν.
Τα οφειλόμενα ενοίκια είχον φτάσει τα τρία και ο σπιτονοικοκύρης απειλούσεν να με εξώσει και αυτό ήτο το ολιγότερον κακόν, καθότι το φρικτότερον ήτο η έλλειψις στέγης δια τα λατρευτά μου βινύλια.
Οι λογαριασμοί ΔΕΗ είχον φτάσει αθροιστικώς εις ποσόν μετά των οφειλών, ωσάν να διέμενον ανάπτων καθ΄εκάστην αντιαεραπορικούς προβολείς. Μίαν δε των ημερών, ορώ υπάλληλον κρατικώς ευτραφήν, να αποπειράται διακοπήν εις το ωρολόγιον !
Τον παρακαλώ γονυπετής να μη μου το κάμνει αυτό, διότι διαβάζω ο κακομοίρης και γιατί τάχα μου η πλύστρα μήτηρ δεν μοι έστειλεν το έμβασμα !
Μεταμεληθείς δια την κατάχρησιν των προηγουμένων εμβασμάτων αποφασίζω να εξοικονομήσω χρήματα, πωλών έμπροσθεν της φοιτητικής εστίας τις σκαρταδούρες βινύλια τα οποία δεν ηκούοντο με τίποτα ! Την πρώτην των ημερών υπέστην και τον χλευασμόν των Κνιτών συμφοιτητών αλλά μηκέτι αποκάλυψον τον πραγματικόν λόγον, λέγων ότι το κάμνω δια την κοινωνιολογήν μελέτην του επαχθούς καπιταλιστικού εμπορίου !
Ολάκερην δε ημέραν δεν κατόρθωσα να πωλήσω ειμή ένα βινύλιον ξεφτιλοειδές το οποίον επιγράφετο «ροκάκια και άλλα»
Την ιδίαν εποχήν, ο εμός πατήρ εσυνταξιοδοτείτο, λαμβάνων το εφάπαξ του. Αποφασίζει να μου στείλει έμβασμα με τριπλάσιον ποσόν του συνήθους, καθότι ως είπεν γλυτώνει τοιουτοτρόπως τα έξοδα των εμβασμάτων ! Προσήλθον πετώντας εις τα ΕΛΤΑ και εξελθών μετά του σωτηρίου ποσού ησθάνθην κραταιός και πάλιν. Επιδεικτικώς επλήρωσον τον σπιτονοικοκύρην, λέγοντάς του, ότι δεν με εμπνέει η θέα του διαμερίσματος και σκέπτομαι άλλο με θέα θάλασσα !
Πλην όμως το ποσόν εξηντλήθη ταχέως, αν και αραίωσα τα LP και ηγόραζον ενίοτε κανα σαρανταπενταράκιον. Έτσι είμεθα εμείς οι Έλληνες, ζώμεν δια την σήμερον γλεντώντες ως οι Σουλιώτισσες δια το αύριον !
Δια τον λόγον αυτόν, αισθάνομαι γνήσιον Ελληνικόν τέκνον, αυθεντικόν κύτταρον του ενδόξου ημών γένους !
