«Αυτό που εννοώ εγώ (και όλοι οι άλλοι) με τη λέξη Ποιότητα δεν μπορεί να διαιρεθεί σε θέματα και υποκατηγορίες. Και αυτό, όχι επειδή η Ποιότητα είναι τόσο μυστηριώδης, αλλά επειδή η Ποιότητα είναι τόσο απλή και άμεση», Robert M. Pirsig, Αμερικανός συγγραφέας. «Λένε ότι μία μηχανή μπορεί να κάνει τη δουλειά 50 συνηθισμένων ανθρώπων. Καμία μηχανή πάντως δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά ενός εξαιρετικού ανθρώπου», Tehyi Hsieh, Αμερικανο-Κινέζος γνωμικογράφος. «Να μην ενδιαφέρεσαι για τον αριθμό, αλλά για την ποιότητα των θαυμαστών σου. Το να μην αρέσεις στους μικρόψυχους, αποτελεί τίτλο τιμής», Σενέκας, Ρωμαίος φιλόσοφος.
Για αρκετούς αποτελεί ξεχασμένη αξία, για την οποία αγωνίζονταν άλλης κοπής άνθρωποι. Για κάποιους αποτελεί άγνωστη λέξη σε αυτό το ρηχό, θορυβώδες πανηγύρι, στο οποίο χορεύουν σαν αρκούδες, καθημερινά και ακατάπαυστα. Για λίγους και εκλεκτούς όμως, αυτή η κακοποιημένη ΠΟΙΟΤΗΤΑ, δεν είναι ούτε κουλτουριάρικη ταμπέλα, ούτε δόλιο μέσο για να επιδεικνύονται. Είναι ανάσα οξυγόνου, μοναδική αποσκευή σε κάθε ταξίδι τους και το κλειδί που ανοίγει την πόρτα του παραδείσου. Επί των ημερών μας βέβαια, που τα κόμπλεξ κι οι ανασφάλειες κάθε ανίκανου για δράση ανθρωπάκου έχουν λάβει διαστάσεις ψυχοπαθολογικών καταστάσεων, το να μιλάω εγώ για ποιότητα και ήθος, φαντάζει στα μάτια κάθε αισθησιακού ιντερνετικού κοριτσιού, όπως και στα μάτια κάθε εικονικού τσάμπα μάγκα, ως κουλτουριάρικη βαρετή φανφάρα.
Όποια κι αν είναι η άποψη του καθενός, περί του τρόπου που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε και να διαχειριζόμαστε τη ζωή, φαντάζομαι πως μας βρίσκει άπαντες σύμφωνους, ότι αυτό που μετράει και μένει τελικά, είναι αυτό που αφήνουμε πίσω μας, κάθε λεπτό, κάθε ημέρα και κάθε έτος στο άγνωστης διάρκειας πέρασμά μας. Δε διανοείται η δική μου αντίληψη και νοοτροπία λοιπόν, ότι θα πράξω οτιδήποτε, χωρίς να το θέλω πολύ πρωτίστως και χωρίς να το στολίσω με όλο το πακέτο των αρχών και των αξιών μου δευτερευόντως. Οι ικανότητες έπονται και είναι αναμφίβολο ότι όλοι οι άνθρωποι τις διαθέτουν. Αυτό που με σοκάρει όμως, εμένα προσωπικά, είναι ότι αντιλαμβάνομαι μεγαλώνοντας, ότι δε διαθέτουν άπαντες εξίσου, αρχές, ήθος κι αξίες, από αυτές που μας μετέδιδε είτε η γιαγιά κι ο παππούς, είτε η μαμά κι ο μπαμπάς σαν παραμυθάκι.
Είτε αρέσει σε όλους, είτε όχι, όσους πολλούς ανθρώπους κι αν μαζέψει κάποιος για ακροατήριο ή παρατηρητήριο, έτσι ώστε να ψυχανεμίζεται ότι η ποσότητα που ασχολείται μαζί του, τον καθιστά αυτομάτως και σπουδαίο, η ποιότητα αυτών θα τον χαρακτηρίσουν στο τέλος. Όσο κι αν αγωνιζόμαστε πολλοί καθημερινά για όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, κάποια μέρα θα τα πετάξουμε ή θα τα αντικαταστήσουμε και μόνο το περιεχόμενο στο μυαλό και την καρδιά μας θα κάνει την απόσβεση στο τέλος. Όσο κι αν η ποσότητα στην τσέπη ορίζει αδιαμφισβήτητα και την ψυχολογία μας, η ποιότητα του χαρακτήρα μας και της αντίληψής μας είναι αυτή που θα διαχειριστεί αυτά τα χρήματα τελικά. Έχοντας ορίσει πόλεμο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με το αριθμητικό μέτρημα πάσης φύσεως, επιθυμώ και προσδοκώ έναν κόσμο που δεν ξέρει να μετράει αριθμητικά, αλλά ξέρει να μετράει ποιοτικά, καθώς η ποιότητα κι όχι η ποσότητα δίνει τελικά αξία στη ζωή!
