Έχω την αίσθηση και μάλλον δεν είμαι ο μόνος ότι αυτοί εκεί στο υπουργείο Παιδείας το πάνε για φούντο το μαγαζί. Αν δεν τους ψεκάζουν, δεν ξέρω τι να υποθέσω. Οι άνθρωποι δεν είναι με τα καλά τους. Ανακοίνωσαν τον αριθμό των εισακτέων για τα ΑΕΙ της χώρας για το 2017. Θα αναρωτηθείτε «και τι κακό έχει αυτό;» και θα έχετε απόλυτο δίκιο. Με μια πρώτη ματιά, πράγματι, δεν έχει κανένα κακό αντιθέτως έχει πολλά καλά. Οι μαθητές μπορούν να προγραμματίσουν τις επιλογές τους, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα να οργανώσουν… όσα, τέλος πάντων, πρέπει να οργανώσουν και γενικά είναι καλό να γνωρίζουμε όλοι τι μας γίνεται.
Μέχρι εδώ εντάξει αλλά προσέχοντας κανείς τις θέσεις των σχολών υγείας, μπορεί να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Οι θέσεις που δίνονται φέτος σε όσους επιθυμούν την εισαγωγή τους στην ιατρική, την οδοντιατρική και άλλες θαυμαστές για τον ελληνισμό σχολές είναι μειωμένες.
ΜΕΙΩΜΕΝΕΣ, καλά διαβάσατε. Κι αυτό δεν νομίζω ότι έχει κάτι καλό. Γιατί, κ. υπουργέ μου, μάλλον δεν έχετε σκεφτεί τις συνέπειες. Μπορεί εσείς και η κυβέρνησή σας να μειώσατε τους μισθούς και να μην κουνήθηκε φύλο. Μπορεί να πετσοκόψατε τις συντάξεις και να μην κουνήθηκε φτερό. Μπορεί να κόψατε επιδόματα, επιδοτήσεις, παροχές και να μην ακούστηκε κιχ. Μπορεί να κόψατε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και να σας χειροκρότησαν όσοι το ψήφισαν. Αλλά δεν μπορεί να κόβετε θέσεις από τις σχολές υγείας και να περιμένετε ότι δεν θα συμβεί το παραμικρό.
Και άντε, το βρίσκω απίθανο να υπάρξουν αντιδράσεις από τους υποψηφίους. Αυτούς τους είπαν ότι πρέπει να γίνουν γιατροί και χωρίς να το πολυσκεφτούν αποφάσισαν να γίνουν, οπότε και δεν τους καίγεται καρφί. Ούτε πινέζα τους καίγεται. Ούτε βίδα τους καίγεται. Ούτε καν το πελεκούδι τους καίγεται. Και γενικά δεν τους καίγεται τίποτε. Αλλά…
Αλλά την ελληνίδα μάνα τη σκεφτήκατε, κύριε Γαβρόγλου μου (πρόκειται για τον υπουργό Παιδείας); Σιγά και μην την σκεφτήκατε. Γιατί η ελληνίδα μάνα, κ. υπουργέ μου, και ιδίως η ελληνίδα μάνα που έχει βάλει σκοπό της ζωής της να δει το βλαστάρι της γιατρό δε συγκρίνεται με καμιά άλλη δύναμη της Φύσης ολάκερης. Ούτε με τον μισθωτό ούτε με τον συνταξιούχο ούτε με τον άστεγο, τολμώ να πω. Δεν τα βάζεις με την ελληνίδα μάνα που ονειρεύεται την ώρα και τη στιγμή που το αγοράκι της ή και το κοριτσάκι της θα εισαχθεί στην Ιατρική. Δεν την αγγίζεις αυτή. Αυτή είναι το άλλο πράγμα. Γιατί, κύριε υπουργέ μου, τι θα πει αυτή η μάνα στις φιληνάδες της τώρα που της στερείς το όνειρο; Πώς να αιτιολογήσει την «αποτυχία» της. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτυγχάνει το παιδί. Η μάνα αποτυγχάνει κι αυτό δεν πρόκειται να το συγχωρήσει στην κυβέρνηση ακόμη κι αν ήταν από εκείνους που χόρευαν τσάμικα στο Σύνταγμα όταν εκλέχθηκε η πρώτη φορά Αριστερά.
Και τώρα τη βλέπω και πάλι στο Σύνταγμα τη μάνα κι αυτή τη φορά όχι για να χορέψει η ίδια αλλά για να χορέψει την Κυβέρνηση και μάλιστα στο ταψί. Τύφλα να έχουν οι «Αγανακτισμένοι» και οι αγρότες και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ μαζί. Η μάνα που έζησε γι αυτήν τη μοναδική στιγμή νιώθει ότι τα έχασε όλα. Κι αυτό δεν είναι απλό πράγμα, γιατί εκείνος που νιώθει ότι δεν του έχει απομείνει το παραμικρό περιέρχεται σε απόγνωση, συσσωρεύει θυμό, οργή, μίσος κι όλα αυτά θα τα εκφράσει. Και δε νομίζω ότι αυτό θα αρέσει σε κανέναν και κυρίως στα στελέχη της Κυβέρνησης που της στέρησαν το όνειρο, τον στόχο, τον λόγο ύπαρξης, το νόημα ζωής.
Κύριε υπουργέ, σκεφτείτε το ξανά. Αναιρέστε την απόφασή σας. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνετε. Φτάσαμε σε σημείο να θεωρούμε έκπληξη το να αποφασίζετε κάτι και να μην το αλλάζετε και δυο και τρεις ή και παραπάνω φορές. Κι εδώ πρόκειται για το μέλλον της Κυβέρνησης. Μισή ντροπή δική σας και μισή δική μας. Η ελληνίδα μάνα του υποψήφιου γιατρού δεν πρόκειται να το βάλει κάτω. Θα σας κυνηγήσει όπως κυνηγούσαν οι κυνηγοί κεφαλών στην Άγρια Δύση. Και θα σας κυνηγήσει μέχρι να πατήσετε μαύρο χιόνι, το οποίο ως γνωστόν είναι πολύ σπάνιο πράγμα. Άρα θα σας κυνηγήσει για πολύ, ακούραστα. Η ζωή σας θα γίνει εφιάλτης.
Δώστε στη μάνα του υποψήφιου γιατρού αυτό που χρειάζεται. Δώστε της τις θέσεις που της ανήκουν. Δώστε της και παραπάνω, γιατί το να δει αυτή η μάνα το ζωντόβολό της να μπαίνει στην Ιατρική δεν είναι μικρό πράγμα. Να μπαίνει. Το να βγαίνει δεν τη νοιάζει ιδιαίτερα. Μάλλον δεν τη νοιάζει καθόλου. Δώστε της τη χαρά να σηκώσει το τηλέφωνο ή να βρεθεί με τις φιληνάδες της και να τους τρίψει στη μούρη την επιτυχία της: «Αχ, βρε κορίτσια, δεν σας τα είπα. Περάσαμε στην Ιατρική».
