Η ιστορική καταγραφή δε χωρά συμβιβασμούς και ο ρους της ιστορίας είναι αυτός που δικαιώνει, αλλά και επικρίνει συμπεριφορές και καταστάσεις. Περιθώρια διαφυγής δεν υπάρχουν για κανέναν. Γι’ αυτό τον λόγο η γνώση της, από τους νέους, θεωρείται επιβεβλημένη για να μην εκπέσουν στα ίδια λάθη, ή πολύ καλύτερα για να παραδειγματιστούν από τις λαμπρές περιόδους της, οικοδομώντας ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να είναι αμείλικτος, αυστηρός μα και ακριβοδίκαιος. Ως προς αυτό δε χωρούν δικαιολογίες και κενά σε ουσία επιχειρήματα. Οι ρητορείες και τα επιδέξια ψέματα θα αποκαλυφθούν και μην έχοντας λόγο ύπαρξης, θα ριχθούν στον Καιάδα. Τι θα γίνει όμως με τους επίδοξους ψεύτες που τα επικαλέστηκαν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, για να τραφούν με τη ματαιοδοξία και την αίσθηση παντοδυναμίας που τους προσέφερε η εξουσία, αυτή η πλανεύτρα θεά που μαγεύει με τα κάλλη της και εν τέλει, αφού απομυζά την παρθενιά του λογισμού, πετάει στα άδυτα της λησμονιάς αυτόν που νόμισε ότι την έκανε κτήμα του; Και θα ήταν λυτρωτικό για κάποιον που ασέλγησε μαζί της να ξεχαστεί ως ένας από τους πολλούς εραστές της. Το ζοφερό θα ήταν να έχει χαραχτεί στη μνήμη των ζώντων ως ο προδότης, ως ο τιποτένιος που μπροστά στη δόξα και στα πλούτη, ξεπούλησε κάθε ιερό και όσιο, κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας και σεβασμού προς την πατρίδα, που έθεσε ενέχυρο της ξεδιαντροπιάς και της ασχετοσύνης του το μέλλον των επόμενων γενεών. Αν ,όμως, ο ιστορικός του μέλλοντος χρηματισθεί για να πλέξει το εγκώμιο του δήθεν ευεργέτη, του τιτανομέγιστου πολιτικού ταγού, για να διαιωνισθεί το γαϊτανάκι των σωτήρων της καταρημαγμένης χώρας μας, πόσους άλλους εθνικούς μειοδότες αντέχει αυτός ο δύσμοιρος τόπος; Ο εθνομηδενισμός τους που ντύθηκε με το χιτώνιο του δήθεν μοντερνισμού, έρανε με τα ζιζάνια κάθε υγιή συνείδηση, οδηγώντας στην κοινωνική αναλγησία και εθνοπροδοσία.
Ο ιστορικός του μέλλοντος έχει χρέος να σταθεί ακέραιος και αποστασιοποιημένος από το εκάστοτε ιδιοτελές συμφέρον. Καλείται με συνέπεια στις αξίες και στα ιδανικά της νομιμότητας να διαφυλάξει από οποιαδήποτε πλάνη και στρεβλότητα την ιστορική καθαρότητα. Έμπλεος στο πνεύμα της επιστημονικής δεοντολογίας και του καθήκοντος να αποκαταστήσει την αλήθεια και να δώσει τέλος στο ενοχικό παραλήρημα που έχει επισκιάσει όλο το φάσμα του πολιτικού και κοινωνικού βίου.
Του φιλολόγου – συγγραφέα,
Δημητρίου Κομποχόλη

Προηγούμενο άρθροΗ γοητεία της Εξελικτικής Θεωρίας είναι πάντα ισχυρή!
Επόμενο άρθροΟ κύκλος του συστήματος εισαγωγής
Δημήτριος Κομποχόλης
Ο Δημήτριος Κομποχόλης κατάγεται από την Πάτρα και είναι φιλόλογος. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, με ειδίκευση στις Νεοελληνικές και Βυζαντινές Σπουδές. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Επιστήμες της Αγωγής, με αντικείμενο τη «Διδακτική της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας», από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Επιπλέον, διαθέτει πιστοποιητικό επιμόρφωσης στην «Επιμέλεια και Διόρθωση Κειμένων». Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κείμενα σε εφημερίδες, καθώς και σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά, έχοντας παράλληλα λάβει μέρος ως εισηγητής σε πανελλήνια συνέδρια με θεματικό άξονα την εκπαίδευση και τη λογοτεχνία. Η συγγραφική του δραστηριότητα έχει αναγνωριστεί με διακρίσεις και επαίνους. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Λίθοι Συνειδήσεων – Κείμενα ενάντια στη Λήθη», το οποίο εστιάζει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και της πολιτισμικής συνείδησης. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αρκάδων Πάτρας «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», συμβάλλοντας ενεργά στην ανάδειξη της πολιτιστικής ταυτότητας και της ιστορικής κληρονομιάς των Αρκάδων. Το τρέχον διάστημα συνεργάζεται με την εφημερίδα ΓΝΩΜΗ, εργάζεται ως φιλόλογος στον εκπαιδευτικό οργανισμό ΟΡΜΗ – ΑΡΙΣΤΑ και είναι Υπεύθυνος Σπουδών Ιστορίας στο Θεωρητικό Φροντιστήριο Πάτρας. Email:dimkob10@gmail.com

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.