Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Τίποτα από όσα σχεδιάζουμε για το Συνέδριό μας δεν έχει καμιά αξία, αν δεν δημιουργηθεί κλίμα διαλόγου. Όσο και αν «διαλαλούμε» με τον πιο αυθεντικό τρόπο την παραταξιακή καθαρότητά μας, όσο και αν εκφέρουμε βαρύγδουπες ιδεολογικές κορώνες και πολιτικές αναλύσεις, αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε ακούγοντας και τις θέσεις των άλλων, το αποτέλεσμα του Συνεδρίου μας θα είναι το απόλυτο μηδέν.
Αν η όλη αγωνία μας και η όλη προσπάθειά μας είναι μόνο η εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ, δεν θα έχουμε απλά αποτύχει στην κορυφαία Συλλογική έκφραση του κλάδου μας αλλά θα έχουμε προδιαγράψει και την πορεία του νέου Δ.Σ., μια πορεία σαν την προηγούμενη, μια πορεία στην οποία δεν έγινε ούτε ένα βήμα και ο προορισμός ταυτίστηκε με την αφετηρία – το 2017 μετασχηματίστηκε στο 2015 -, ενώ απλωνόταν παντού στην εκπαίδευση και στην κοινωνία όλο και πιο πολύ η βαριά σκιά των μνημονίων!
Αυτονόητα τίθεται και το εξής ζήτημα. Αφού η όλη τελετουργία και το όλο σκηνικό παραπέμπουν τόσο απόλυτα στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» και έχουν ως αποτέλεσμα μόνο την εκλογή του Δ.Σ., γιατί να μην κάνουμε Συνέδριο 1 ημέρας με μόνο αυτό το θέμα;
Αν η όλη λειτουργία μας και η προσπάθειά μας δεν μπορεί να βγουν έξω από την αίθουσα του Συνεδρίου, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχουμε αποτύχει. Γνωρίζουμε ότι σ’ αυτή την περίπτωση – που δυστυχώς είναι και η πιο πιθανή – οι εκπαιδευτικοί θα κουνήσουν το κεφάλι τους και θα συνειδητοποιήσουν για μια ακόμα φορά ότι δεν περιμένουν τίποτα από εμάς.
Και η μοναδική επίκληση που θα χρησιμοποιήσουμε – αφού δεν πρόκειται να βρούμε άλλη – ότι «ευθύνονται οι άλλοι», είναι τόσο ανόητη που κανένας δεν θα ασχοληθεί μαζί της. Και επειδή όλοι έχουμε συνείδηση αυτής της χωρίς νόημα πράξης μας, μήπως τελικά δεν θέλουμε να υπάρχει συνδικαλιστική δράση αλλά μόνο συνδικαλιστικά όργανα της μορφής εξωραϊστικών Συλλόγων και συνδικαλιστές, που απλώς φέρουν το σχετικό τίτλο;
Και επειδή η περίοδος των μνημονίων είναι, εκτός της γενικότερης κοινωνικής φτωχοποίησης, και περίοδος αποδόμησης της Δημόσιας εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού επαγγέλματος, εκ των πραγμάτων θα τίθενται διαρκώς δύο ερωτήματα: α) ποιες παρατάξεις αλλά και ποιοι συνδικαλιστές είχαν την κύρια ευθύνη στα κορυφαία συλλογικά μας όργανα και β) γιατί απλώς κατέγραψαν τη φυσική τους παρουσία χωρίς να κάνουν τίποτα;
Εμείς θα επιμείνουμε ότι υπάρχει έδαφος διαλόγου και συνεννόησης, που προκύπτει από τα πολλαπλά προβλήματα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών. Και γι’ αυτό επιλέξαμε 8 βασικά σημεία διαλόγου και συμφωνίας για έναν κατ’ αρχήν πυρήνα, σημεία στα οποία καμιά παράταξη και κανένας ανεξάρτητος σύνεδρος θεωρούμε ότι δεν διαφωνεί.
Δεν αναφερόμαστε καθόλου στην κυβερνητική πολιτική, για να μην έχουν καμιά δικαιολογία οι ΣΥΝΕΚ. Δεν αναφερόμαστε στο ποια είναι αυτή η πολιτική – η νεοφιλελεύθερη – και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί για να μην έχει καμιά δικαιολογία η ΔΑΚΕ και μάλλον και οι ΣΥΝΕΚ.
Προφανώς και δεν μπορεί να νοηθεί ολοκληρωμένο συνδικαλιστικό σχήμα διεκδίκησης χωρίς πολιτική και ιδεολογική θεώρηση. Αλλά σήμερα έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο «απόλυτο τίποτα» και στο «ελάχιστο» που προτείνουμε και που αποτελεί βασικό πυρήνα διαχρονικών αλλά και πολύ ισχυρών για σήμερα αιτημάτων μας.
1. κατάργηση όλων των Μνημονίων και των δεσμεύσεών τους
2. αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων στο κοινωνικό κράτος και στην εκπαίδευση
3. ενίσχυση και συνεχή προαγωγή της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας
4. δημοκρατικό σχολείο
5. ολόπλευρη στήριξη του εκπαιδευτικού στο σύνθετο έργο του
6. αναβάθμιση της Επαγγελματικής εκπαίδευσης
7. να μην αμείβεται κανένας εκπαιδευτικός με μισθό κάτω των 1.000 ευρώ και να έχει ανάλογες συντάξεις
8. διορισμούς ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά των σχολείων
Μπορεί να υπάρχει σκιά διαφωνίας σε κάποιο απ’ αυτά τα σημεία; Θα διατυπωθεί η άποψη ότι αρκετά είναι τίτλοι. Προφανώς, αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει στο πού βρισκόμαστε, στο τι έχουμε κάνει και στο αν θα κάνουμε τίποτα και στην επόμενη διετία; Όσο για τη συνέχεια αυτής της πράξης ισχυριζόμαστε ότι το ίδιο το πρώτο βήμα ετοιμάζει το επόμενό του, ότι επ’ αυτού του αρχικού πλαισίου μπορούμε να προχωράμε σε συνθέσεις και σε άλλα ζητήματα.
Εμείς θα επιμείνουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση και στη διάρκεια του Συνεδρίου, απλά γιατί πιστεύουμε ότι δεν είναι εντελώς αδύνατο να «μας επισκεφτεί» ο ορθολογισμός.
Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών
