Βρισκόμαστε στο 1966.
Επισκέπτομαι με τους γονείς μου τη Δ.Ε.Θ. για την οποία ένας θείος μου μας είχε προπαγανδίσει πολλαπλά για χρόνια.
Μας αφηγείτο ο θείος όποτε ερχόταν σπίτι, για παγωτά ατέλειωτα που τρως μέχρι να σκάσεις, για αυτοκίνητα πυραύλους, για διαστημόπλοια, για αμφίβια αυτοκίνητα, για ρομπότ που γράφουν μόνα τους, για τηλεοράσεις που σε δείχνουν όταν περάσεις μπροστά από την κάμερα, για μηχανήματα που παράγουν χιλιόμετρα ατέλειωτης φρατζόλας ψωμί, για μαγνητόφωνα που επαναλαμβάνουν αυτό που λες σαν παπαγάλοι και άλλες καινοτομίες που μας είχαν φουσκώσει την επιθυμία να τα δούμε.
Κάθε αξιοθέατο που θαυμάζουμε στη ζωή μας, δεν είναι άλλο από ένα στοιχείο του παραδείσου στον οποίο θα θέλαμε να εισέλθουμε κάποτε.
Πράγματι, το ατέλειωτο παγωτό ήταν εκεί. Έφαγα τόσο πολύ που κόντεψα να το βγάλω, άσε που ο ουρανίσκος μου έγινε κρυογονικός ! Για πρώτη φορά αισθάνθηκα να παγώνουν όλα μου, λάρυγγας, χέρια, στομάχι γίνανε όλα κασάτα από τη βουλιμική επίθεση στην ΕΒΓΑ ! Στο Σοβιετικό περίπτερο υπήρχε ομοίωμα του «Σπούτνικ» που οι εκθέτες το είχαν βάλει να παίζει χαμηλά την «Τρίτη διεθνή» ώστε να πρέπει να πλησιάζει κανείς ώστε να αφουγκραστεί το μήνυμα ! Οι αμερικάνοι είχαν μία ρέπλικα χαρτονένια της Σεληνακάτου «αετός» που θα έφτανε αργότερα στη Σελήνη !
Βρισκόμαστε στο 1980.
Εν μέσω εξεταστικής περιόδου, ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, επισκέπτομαι ένα Σαββατόβραδο την έκθεση μαζί με τον κολλητό φίλο επίσης Κωνσταντίνο. Οι αναμνήσεις των διηγήσεων του θείου είναι ακόμη ζωντανές από τα παιδικά χρόνια. Μπαίνουμε από την είσοδο της πλατείας Σιντριβανίου που εκοσμείτο με το γλυπτό του Ζογγολόπουλου.
Πρώτος σταθμός δεν ήταν το ατέλειωτο παγωτό ΜΕΒΓΑΛ αλλά η ατέλειωτη μπύρα Heineken ! Έπινες λοιπόν όσο ήθελες με δύο δραχμές δείχνοντας το κουπόνι της ημέρας !
Αφού ήπιαμε τρία πεντακοσάρια ποτήρια ο καθένας αρχίσαμε να περιδιαβαίνουμε τους χώρους με ελαφρώς αλλοιωμένη συνειδητότητα !
Λατρεμένος σταθμός, ήταν ο χώρος ακροάσεων των ηχείων της αντιπροσωπείας της εταιρίας BOSE όπου ακούσαμε μία εκπληκτικής πιστότητας αναπαραγωγή της τοκάτας και φούγκας του Μπαχ ! Κατόπιν κατευθυνθήκαμε στην αντιπροσωπεία της Β&Ο για να ακούσουμε τα ονειρεμένα πικάπ που γυρνούσαν τα πλατώ ενώ γυρνούσε ελαφρώς και το περιβάλλον ! Φύγαμε από το συγκεκριμένο λατρεμένο περίπτερο και χτυπήσαμε ένα πεντακοσάρι ποτήρι ακόμη ο καθένας. Πήγαμε σε άλλο περίπτερο με ηλεκτρονικά και φλιπεράκια, κατόπιν στο εγγλέζικο περίπτερο όπου κάτι Αγγλιδούλες μας βάλανε να κάτσουμε στη νέα έκδοση του Mini Cooper.
Στο Ιαπωνικό περίπτερο είδαμε τον πρώτο τότε οπτικό δίσκο να παίζει σε βίντεο τη ροκ όπερα Tommy και να το προβάλει με προτζέκτορα eidofor system που μας άφησε έκθαμβους η ηλεκτρονική εικόνα σε οθόνη !
Στο Σοβιετικό περίπτερο είδαμε το μεγαλύτερο τρακτέρ του κόσμου ύψους διώροφου κτιρίου ! Μέσα στη ζαλάδα μας νοιώθαμε ότι σε αυτό τον τεχνολογικό παράδεισο θέλουμε να ζήσουμε ! Σε ένα δρόμο της έκθεσης ήταν ο οδηγός αγώνων Ιαβέρης με τη σπορ Lancia και προμοτάριζε τη Good Year !
Αισθανόμουν να μη θέλω να ξεκολλήσω από το μαγικό χώρο της τεχνολογίας και σαν παιδί πρότεινα στον φίλο μου να πάμε στο Λούνα παρκ της έκθεσης ! Επιλέξαμε να ανέβουμε στον «μαγικό πύραυλο» Μπήκαμε μέσα, και άρχισε να κάνει εικονική εκτόξευση, ενώ ταυτόχρονα ταλαντευόταν και έπαιρνε κατακόρυφη κλίση ! Θέλεις λίγο η Heineken θέλεις οι τσιρίδες των πιτσιρικιών ή η προβολή ταινίας με αστέρια από φιλμ 8mm στο μπροστινό μέρος του πυραύλου, ο στόχος είχε επιτευχθεί. Εκτοξευόμουν στον παράδεισο !
