Του Πυθαγόρα-Κωνσταντίνου Ελευθεριάδη
Από πολύ μικρούς μας προβάλλουν πρότυπα «τελειότητας», το τέλειο σπίτι, η τέλεια οικογένεια, η τέλεια σχέση, η τέλεια δουλειά, το τέλειο σώμα, η τέλεια εμφάνιση, η τέλεια συμπεριφορά.
Θα ήθελα πολύ να ήξερα ποιος άραγε εισήγαγε όλες αυτές τις αδύνατες τέλειες κατηγορίες στις ζωές μας. Άραγε θεωρείτε πως υπάρχει το τέλειο; Κι αν υπάρχει γιατί κανείς από εμάς δεν είναι; Κι αν υπάρχει για εσάς τί είναι τέλεια σχέση; Κάποιοι θα μου απαντήσετε μία εκρηκτική δυναμική γεμάτη πάθος σχέση, άλλοι πάλι θα την επιθυμούσατε πιο ήρεμη, χωρίς εκρήξεις και εναλλαγές. Οπότε πώς και ποιος καθορίζει το τέλειο αφού αυτό είναι διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο;
Ο τέλειος σκοπός ζωής για ορισμένους ανθρώπους μπορεί να αποτελεί ένα μεγάλο σπίτι, μία κερδοφόρα δουλειά χωρίς τη δημιουργία μίας οικογένειας. Για κάποιον άλλον το «τέλειο» είναι ένα μικρό σπίτι ψηλά στο βουνό μακριά από τους ανθρώπους και τις ανησυχίες τους. Αυτές οι κατηγορίες δε με απασχόλησαν ιδιαίτερα ποτέ.
Αυτό που με στεναχωρούσε ήταν η τέλεια «εικόνα» και συμπεριφορά στους ανθρώπους. Όσο πιο αδύνατος τόσο πιο αποδεκτός, όσο πιο συμβιβασμένος με τις συμβάσεις και τις νόρμες της κοινωνίας τόσο πιο αποδεκτός απ’όλους. Ποιος εφηύρε αυτά τα ηλίθια πρότυπα και ποιος τα διαιωνίζει;
Τέλειος δεν είμαι, δεν είσαι κι αυτό είναι απόλυτα κατανοητό αφού είμαστε άνθρωποι και οι άνθρωποι ποτέ δεν είναι τέλειοι. Η ζωή εξάλλου είναι σαν ένα συνεχές διαγώνισμα, όπου δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις. Γι’αυτό εξάλλου κι επιτρέπονται τα λάθη. Ποτέ όμως τα ίδια!
Όταν αντιληφθείς τις ατέλειες σου κι αποκτήσεις το θάρρος να τις χλευάσεις αυτοσαρκάζοντας τόσο εσένα όσο και τα λάθη σου, τότε θα αντιληφθείς πως έχει πλάκα να γνωρίζεις πως δεν είσαι τέλειος και πως δεν θέλεις να γίνεις.
Για κάποιους εκεί έξω είσαι η πιο τέλεια ατελής προσωπικότητα που υπάρχει. Αυτό και μόνο δεν αρκεί να γελάσεις με τον εαυτό σου; Με τις ατέλειες σου; Με όλους τους τομείς που δεν μπορείς να γίνεις καλός; Είσαι σε άλλους.Δε μπορείς να τρέχεις πάντα σ’αυτή τη ζωή για να πετύχεις ό,τι έχεις θέσει ως στόχο. Οφείλεις να ξέρεις πως δεν οφείλεις τίποτα! Επίλεξε εσύ όλα όσα σου δημιουργούν μία αίσθηση πληρότητας, όλα όσα θεωρείς πως είσαι ικανός να πετύχεις. Μη ξεχνάς όμως όλα όσα σε κάνουν να αισθάνεσαι πως είσαι «μικρός», ανίκανος και μη επιτυχημένος. Αυτά έχουν αρκετή πλάκα που και που.
Είναι όμορφο να γνωρίζεις πως δεν είσαι τέλειος. Να εκτεθείς και να γελάσεις με την έκθεση σου μπροστά στον κόσμο από το να κλειστείς στο καβούκι της ανύπαρκτης «τελειότητας» που εκτέθηκε κι έχασε τη λάμψη της. Μα είμαστε άνθρωποι! Ζήσε με τα λάθη σου γιατί είσαι άνθρωπος, γέλα με αυτά, κορόιδεψε τα, συμβιβάσου μαζί τους.
Αν δεν νιώθεις τέλειος μην ανησυχείς, γιατί αυτή είναι η πιο τέλεια στιγμή της αναθεώρησης του εαυτού σου!
