Κατηγορώ τον Υπουργό Παιδείας για αντιεκπαιδευτική και αλαζονική συμπεριφορά για όσο διάστημα προΐσταται σε έναν τόσο σημαντικό πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό θεσμό. Επιδίδεται με θαυμαστή συνέπεια στην εφαρμογή των περιοριστικών μνημονιακών μέτρων και αντί να τους αποδίδει την πραγματική τους φύση και ουσία και να απολογείται, τα εμφανίζει ως μεταρρυθμιστικά μέτρα!
Παράλληλα ασκεί μια συνεπή δημαγωγική πολιτική, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της εκπαίδευσης, αρκεί να παραθέσει κάποιος το τι κάθε φορά έλεγε και λέει για τους διορισμούς των εκπαιδευτικών – τώρα σιωπά επ’ αυτού – και για το σύστημα πρόσβασης των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αντιφάσεις, αλληλοαναιρέσεις, υποσχέσεις, αοριστίες, ασυναρτησίες, ηθικολογίες, ευχολόγια συνθέτουν την πυκνή καθημερινή δημοσιότητά του· και όλα αυτά σε χρονολογικές δεσμεύσεις που ποτέ δεν τηρήθηκαν σαν να ζούμε σε άχρονη ιστορικότητα.
Και τώρα τι; Επιδίδεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και σε φτηνούς λαϊκισμούς χαϊδεύοντας τα αυτιά των μαθητών αντιμετωπίζοντάς τους ως οιονεί χειραγωγημένη ομάδα αυριανών ψηφοφόρων του κόμματός του χαλαρώνοντας τη λειτουργία της εκπαίδευσης – για να μην κουράζονται… – την ίδια ώρα που έχει διαλύσει το λύκειο και το απολυτήριό του, την ίδια ώρα που μαθητές και εκπαιδευτικοί, νέοι και γονείς στενάζουν όχι μόνο από τα όλο και πιο νέα ασφυκτικά μέτρα της κυβέρνησής του αλλά και από την υπονόμευση του αυριανού και μακρινού μέλλοντός των. Άραγε δεν έχει ακούσει για τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. για τα πολλά επόμενα χρόνια στην οικονομία και στην κοινωνία της χώρας; Επιδίδεται σε «φτιασιδώματα και σε μπιχλιμπίδια» – περί του αν οι απουσίες των μαθητών είναι αδικαιολόγητες ή όχι, περί της ηλεκτρονικής εγγραφής των, περί της εγγραφής της διαγωγής των, της αλλαγής του τρόπου βαθμολογίας των κλπ – και την ίδια εποχή δεν έχει καταλάβει τίποτα για τις συνθήκες ζωής των χιλιάδων «νεοδιόριστων» εκπαιδευτικών και αναπληρωτών!
Δεν έχει ακούσει ότι σε αρκετές περιοχές της χώρας υπάρχουν εκπαιδευτικοί που κοιμούνται σε αποθήκες ή στα αυτοκίνητά τους και «ζητιανεύουν» τη δυνατότητα να κάνουν μπάνιο σε κάποιο σπίτι… Δεν έχει ακούσει ότι πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί ζουν μακριά από την οικογένειά τους και αυτό δεν αφορά πλέον διάστημα 2- 3 χρόνια, όπως ήταν κάποτε, αλλά αφορά και δύο δεκαετίες με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η έννοια της οικογένειας! Δεν έχει ακούσει τίποτα ότι οι εκπαιδευτικοί στην επαρχία δεν μπορούν να πηγαίνουν την ίδια ημέρα από σχολείο σε σχολείο που απέχουν μεταξύ τους 50 και 70 χιλιόμετρα, γιατί δεν έχουν χρήματα για βενζίνη ή στην περίπτωση που δεν έχουν αυτοκίνητο – και με δεδομένο ότι δεν εξυπηρετεί σε τίποτα η συγκοινωνία – δεν έχουν χρήματα για ταξί. Γι’ αυτή τη σουρεαλιστική εικόνα και σε συνθήκες μη λαϊκισμού και παρακμής, κανένας Υπουργός Παιδείας δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε μια ημέρα!
Και αν δεν έχει ακούσει ο Υπουργός μας τίποτα περί αυτών, αναλογίζεται έστω και καθυστερημένα το τι σημαίνει όλο αυτό το σκηνικό του βρόχου για τον εκπαιδευτικό; Είναι δυνατόν για την εξαθλίωση χιλιάδων εκπαιδευτικών που ζουν σε πρωτόγονες καταστάσεις να μην αισθάνεται καμιά ενοχή ως αρμόδιος Υπουργός; Και δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την καθολικότητα των μνημονιακών μέτρων για όλους τους εργαζόμενους, γιατί αυτή την εργασιακή εικόνα των εκπαιδευτικών και μάλιστα σε μαζική κλίμακα δεν την έχει κανένας άλλος κλάδος.
Και επειδή κ. Γαβρόγλου είσθε πανεπιστημιακός καθηγητής και επειδή πιστεύω τελικά ότι κάτι θα έχετε πάρει είδηση για τις συνθήκες του απόλυτου Μεσαίωνα που ζουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, προκύπτει ένα απλό ηθικό και μείζον πολιτικό ερώτημα: σε τι τελικά συνίσταται η εκπαίδευση, ποιος εκπαιδεύει και είναι ο βασικός συντελεστής του σχολείου και ποιος είναι ο δικός σας ρόλος; Μπορεί να επιδίδεστε σε δευτερεύοντα ζητήματα στο μακρινό φόντο της σχολικής λειτουργίας και να αγνοείτε προκλητικά τη ζωή και την επιβίωση του εκπαιδευτικού; Μπορεί να μην κάνετε καμιά μα καμιά αυτοκριτική για τη μαύρη κατάμαυρη κατάσταση χιλιάδων εκπαιδευτικών; Δεν αισθάνεστε ότι πρέπει να απολογηθείτε για τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας, της προσωπικότητας, του παιδαγωγικού ρόλου των εκπαιδευτικών; Αν όλα αυτά δεν στέκουν, σε τι συνίσταται η δική σας ευθύνη; Ή μήπως δεν ευθύνεστε για τίποτα;
Κύριε Υπουργέ. Δεν υπήρξε ποτέ στη μεταπολεμική περίοδο της χώρας αυτή η απόλυτη απαξιωτική εικόνα για τον κόσμο των εκπαιδευτικών. Δεν το γνωρίζετε άραγε αυτό; Αν όχι, θα ήθελα να προτείνω κάτι – αν μένει στη σκέψη σας μια κάποια αγωνία για τον εκπαιδευτικό, γιατί με όλα ασχοληθήκατε «για να αφήσετε μεταρρυθμιστικό εκπαιδευτικό έργο» (!) εκτός από αυτόν που έχει την ευθύνη για την εκπαίδευση των μαθητών -, να κάνετε μια έρευνα για την κατάσταση των εκπαιδευτικών στη διάρκεια των μνημονίων. Και να απαντήσετε στον εαυτό σας, αν ευθύνεστε τελικά σε τίποτα και με το τι πρέπει να ασχολείσθε…
Με εκτίμηση
Νίκος Τσούλιας
π. Πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003)
Υ.Γ.
Μη βιαστούν οι φίλοι καλοθελητές να ρωτήσουν τι έκανα με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Ευτυχώς που το διαδίκτυο αποδεικνύει με τον πιο απόλυτο τρόπο τις ημερομηνίες των σχετικών άρθρων μου στην ιστοσελίδα μου και πέραν αυτής…
