Στον απόηχο της προκήρυξης χιλιάδων μονίμων προσλήψεων στον δημόσιο τομέα μέσα στο 2018, μεγάλο προβληματισμό γεννά η απουσία για μία ακόμα φορά κάθε σχετικής αναφοράς στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης.
Οι τελευταίες ελάχιστες προσλήψεις μονίμου προσωπικού στα σχολεία, ως γνωστόν, πραγματοποιήθηκαν στις αρχές του 2014. Ικανοποιητικός αριθμός μόνιμου προσωπικού, όμως, έχει να απορροφηθεί στην εκπαίδευση πριν το 2010. Οκτώ ολόκληρα χρόνια πίσω, δηλαδή. Κι ενώ σε επίπεδο απόλυτων αριθμών οι μεγαλύτερες μειώσεις τακτικού προσωπικού εντοπίζονται σε κρίσιμους για το κοινωνικό κράτος τομείς, όπως στην Υγεία και την Παιδεία (μόνο από την Β/θμια Εκπαίδευση από το 2009 ως το 2015 έχει καταγραφεί αποχώρηση πάνω από 35.000 καθηγητών), η πάγια τακτική του ελληνικού κράτους είναι η καταστρατήγηση ως και της πιο σκληρής μνημονιακής πολιτικής, του 1 προς 5, στον χώρο της εκπαίδευσης.
Ως ΠΑ.Σ.Α.Φ. λαμβάνοντας αφορμή και από την κινητοποίηση που ήδη έχει εξαγγελθεί από τους συλλόγους των αναπληρωτών για τις 2/3/18 στο Υπουργείο Παιδείας, υπογραμμίζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αναγκαίοτητα για μόνιμους διορισμούς στο δημόσιο σχολείο και συνάμα εξίσωση των δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.
Δεν πρέπει κανείς να λησμονεί πως … η μονιμοποίηση του θεσμού του αναπληρωτή αποτελεί μία πραγματική ντροπή και τίποτα λιγότερο, όχι μονάχα για όσους την υφίστανται τόσα χρόνια, αλλά και για όσους με την σιωπή ή την απαράδεκτη στάση τους τη διαιωνίζουν. Το απαράδεκτο καθεστώς με τις άδειες των αναπληρωτών, επίσης, δεν μπορεί να υφίσταται σε κράτος της Ε.Ε και όλα αυτά τα χρόνια κανείς υπουργός Παιδείας να μην έχει σταθεί αποτελεσματικός με κάποια παρέμβασή του, ώστε τουλάχιστον κάπως αυτό να βελτιωθεί.
Για τους αναπληρωτές φιλολόγους, οι οποίοι στο μεγαλύτερο αριθμό τους αποτελούν ένα προσωπικό πολλαπλώς αξιολογημένο και σε διαδοχικούς γραπτούς διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, ενώ στη μεγάλη τους πλειοψηφία υπηρετούν για πολλά έτη το δημόσιο σχολείο, οι μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση είναι ανάγκη να εξαγγελθούν τώρα. Οι συζητήσεις περί νέων συστημάτων διορισμού δεν προσφέρουν στην παρούσα φάση τίποτα περισσότερο από το να απομακρύνεται η συζήτηση από το μείζον. Κάθε διαφορετική διατύπωση στο πλαίσιο μίας ανέξοδης υποσχεσιολογίας, η οποία αύριο πάλι θα ανατραπεί, θα αποτελεί απλώς μια άκομψη υπεκφυγή εκ μέρους της κυβέρνησης και του υπουργείου, την ίδια στιγμή που σε όλο τον δημόσιο τομέα θα προκηρύσσονται συνεχώς νέες προσλήψεις μονίμου προσωπικού. Η πολυπληθής εκπαιδευτική κοινότητα τόσο των αναπληρωτών, όσο και των μονίμων συναδέλφων δεν πρέπει και δεν μπορεί να επιτρέπει ο χώρος της εκπαίδευσης μετά από δεκάδες χιλιάδες αποχωρήσεων να μένει για μία ακόμα χρονιά χωρίς τις αναγκαίες προσλήψεις μονίμου προσωπικού.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ
