Του Νίκου Τσούλια
Η είδηση δεν κέντριζε τόσο με την ουσία της όσο με την τρυφερή αίσθηση και με τη γλυκιά παραξενιά που απέπνεε. Κάθε πνευματικά καλλιεργημένος άνθρωπος ένιωσε το άγγιγμα μιας όμορφης ευαισθησίας, το άγγιγμα της βιβλιοφιλίας και της φιλομάθειας. Αρκετοί γεύθηκαν και μια απόλυτα προσωπική νοσταλγία…
Είναι η συγκινητική ιστορία ενός αγοριού που δεν είχε χρήματα για να αγοράσει βιβλία. Όχι, το περιστατικό δεν έγινε σε κάποια χώρα της Αφρικής ή της Ασίας, όπου η στέρηση και η φτώχεια βασιλεύουν αιώνες και αιώνες. Έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες˙ η ανέχεια είναι παντού.
Ο Μάθιου Φλόρες είναι ένας τυπικός 12χρονος που ζει στη Γιούτα των ΗΠΑ. Μία από τις αγαπημένες του ασχολίες είναι το διάβασμα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Μάθιου δεν έχει τα χρήματα για να αγοράσει βιβλία, ενώ δεν έχει ούτε τα χρήματα του εισιτηρίου για να πάει στην τοπική βιβλιοθήκη. Η ιστορία του έγινε γνωστή, όταν ζήτησε από τον ταχυδρόμο να του δώσει διαφημιστικά φυλλάδια, προκειμένου να έχει κάτι να διαβάσει. Μέχρι τότε διάβαζε εφημερίδες, ακόμα και τις διαφημίσεις σε αυτές. Ο ταχυδρόμος Ρον Λιντς βρήκε τον Μάθιου να διαβάζει διαφημιστικά φυλλάδια.
«Μου είπε ότι η ελπίδα του ήταν να έχει περισσότερα βιβλία. Του είπα ότι στην βιβλιοθήκη έχει πολλά, αλλά μου απάντησε ότι η οικογένειά του δεν έχει αυτοκίνητο και ότι δεν έχει τα χρήματα για το εισιτήριο» έγραψε ο Ρον Λιντς σε ανάρτησή του στο Facebook, ζητώντας από τους φίλους του να βοηθήσουν. Ο ταχυδρόμος ήλπιζε ότι θα μπορούσε να συγκεντρώσει μερικές δεκάδες βιβλία για τον Μάθιου, αλλά η ανάρτησή του έγινε viral. «Μου απάντησαν από τη Βρετανία, από την Αυστραλία, από την Ινδία» σημειώνει ο Ρον Λιντς, λέγοντας ότι στο αγόρι έχουν ήδη σταλεί εκατοντάδες βιβλία. Ο Μάθιου δηλώνει ενθουσιασμένος και ανυπομονεί να διαβάσει όλα αυτά τα βιβλία. Με τον Ρον Λιντς ελπίζουν να μπορούν να βοηθήσουν και άλλα παιδιά στην ίδια κατάσταση. (ΤΑ ΝΕΑ, 30.7.2015).
Η δίψα για μάθηση όταν εκδηλώνεται μέσα στην ερημιά της φτώχειας, εκφράζει το μεγάλο πάθος του ανθρώπου για να κατακτήσει τη ζωή του με αποφασιστικότητα. Εκεί σ’ αυτό το σκοτεινό στερέωμα το παιδί βιώνει την ανάγκη για το πνευματικό φως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος. Εκεί όπου σαρώνουν οι σφοδροί άνεμοι της στέρησης γεννιέται η ακαταμάχητης ελπίδα για να δημιουργηθεί η απανεμιά και το καταφύγιο του πνεύματος.
Η ιστορία του Μάθιου είναι ιστορία εκατομμυρίων παιδιών σ’ όλα τα μήκη της Γης, σ’ όλους τους λαούς της ανθρωπότητας, σ’ όλους τους καιρούς της ιστορίας. Είναι το ίδιο νήμα του πόθου που ενώνει τους ανθρώπους για ένα φωτεινό μέλλον, για μια δημιουργική ζωή, για την καλλιέργεια της προσωπικότητας του ανθρώπου. Σ’ αυτή τη μικρή ιστορία βρίσκεται ο πυρήνας κάθε εκπαιδευτικού συστήματος, κάθε μορφωτικής προσπάθειας. Είναι η ισχυρή θέληση για μάθηση.
Τα ίδια βιώματα είχαμε και εμείς στους παιδικούς μας βιότοπους. Ξετυλίγαμε τις εφημερίδες από τα διπλωμένα ψώνια του μπακάλικου και ενώναμε τα διάφορα κομμάτια για να διαβάζουμε κάτι διαφορετικό από τα σχολικά βιβλία – άλλωστε δεν πολυξέραμε ότι υπήρχαν εξωσχολικά βιβλία – ή πηγαίναμε εκεί στη δημοσιά που πέρναγε το λεωφορείο μήπως βρούμε καμιά πεταμένη εφημερίδα και κανένα περιοδικό για να μάθουμε… ότι δολοφονήθηκε ο Κένεντι – που αγάπαγε την Ελλάδα – ή ότι κάποια αναταραχή γίνεται στο Σουέζ ή περιγραφή από το αγαπημένο μας ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού και έτσι να νιώσουμε ότι έχουμε μπει στον κόσμο των μεγάλων, να κάνουμε τους σπουδαίους στην υπόλοιπη πιτσιρικαρία, να ονειρευόμαστε στο πώς θα φύγουμε από το χωριό για να γίνουμε «μεγάλοι και τρανοί». Και ήταν το διάβασμα αυτών των κομματιών των εφημερίδων η πρώτη και σημαντικότερη θραύση των μικρών συνόρων του χωριού μας. Και προσπαθούσαμε να μαντεύσουμε τι λείπει από τα χαμένα τμήματα της εφημερίδας και γινόταν ένας ιδιότυπος ανταγωνισμός για να βρίσκουμε λέξεις που μερικές φορές δεν ξέραμε αν υπάρχουν ή όχι…
Φίλε Μάθιου, σε γνωρίζουμε πολύ καλά. Γνωρίζουμε τις επιθυμίες σου και τα όνειρά σου. Γνωρίζουμε τις φαντασιώσεις σου, της ημέρας και της νύχτας. Εμείς δεν είμαστε τόσο τυχεροί όσο εσύ. Φτάσαμε μέχρι το Πανεπιστήμιο για να φτιάξουμε την πρώτη μας βιβλιοθήκη. Νιώσαμε την ίδια χαρά με εσένα. Γευθήκαμε το ξεκίνημα και όλη τη διαδρομή του αγώνα της ζωής μας, στην ομορφιά και στον έρωτα των Γραμμάτων.
