Νίκος ΤΣΟΥΙΑΣ
Ως Πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”, 09/11/2000
Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι πολιτισμός που χαρακτηρίζεται από την ετερότητα και την πολυμορφία στη συγκρότηση των κοινωνιών. Ήδη στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 800.000 αλλοδαποί, ο δε αντίστοιχος μαθητικός πληθυσμός έχει υπερβεί το 10% του συνολικού μαθητικού δυναμικού με αυξητικές τάσεις. Η πολυπολιτισμικότητα είναι στοιχείο κοινωνικής συνοχής και δημοκρατικής εξέλιξης.
Γνωρίζουμε ότι το σχολείο διακηρύσσει και αγωνίζεται για το δημοκρατικό / καθολικό χαρακτήρα του, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί επιλεκτικά τροφοδοτώντας την κοινωνική αναπαραγωγή. Σ’ αυτή τη φάση, λοιπόν, που εντάσσονται σημαντικά τμήματα μεταναστών στο μαθητικό δυναμικό, πρέπει να μην ενταθούν οι πρακτικές τής επιλεκτικότητας και της απόρριψης. Τώρα πρέπει να ενισχυθούν συστηματικά όλες εκείνες οι απόψεις που προάγουν τη διαπολιτισμική συγκρότηση της εκπαίδευσης και το δημοκρατικό της χαρακτήρα.
Ο ρόλος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης γίνεται όλο και πιο σημαντικός. Και αυτό δεν προκύπτει μόνο από την αύξηση των μετακινούμενων οικονομικών προσφύγων, αλλά και από την τάση των λαών να αποκτήσουν περισσότερες ανταλλαγές και να συγκροτήσουν υπερεθνικούς θεσμούς. Η διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής με προοπτική πρέπει να στηριχθεί στην άρτια ένταξη όλων των παιδιών των μεταναστών και των προσφύγων στο δημόσιο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα, πριν το όλο πρόβλημα αποκτήσει πιο σύνθετες κοινωνικές διαστάσεις. Μια τέτοια πολιτική πρέπει να περιλαμβάνει:
α) Τη λειτουργία τάξεων υποδοχής όπου την κύρια ευθύνη θα έχουν ειδικά επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοί και θα προβλέπεται μειωμένος φυσικά αριθμός μαθητών ανά τμήμα.
β) Την ανάπτυξη μεθόδων αντισταθμιστικής διδασκαλίας με έμφαση στα γλωσσικά προβλήματα.
γ) Την καλλιέργεια μιας αντιρατσιστικής κουλτούρας που δεν θα απευθύνεται μόνο στους μαθητές μας, αλλά θα επεκτείνεται και στους γονείς τους με συγκροτημένο τρόπο.
δ) Τη συγκρότηση του συστήματος παιδαγωγικής κατάρτισης για τους εκπαιδευτικούς που θα λαμβάνει υπόψη τη μόνιμη πλέον πραγματικότητα της πολυπολιτισμικότητας της ελληνικής κοινωνίας.
ε) Την ενίσχυση των πολιτισμικών πρωτοβουλιών του σχολείου γιατί μέσα σ’ αυτό το πεδίο θα επωασθούν πιο άρτια οι κοινές ανθρωπιστικές αξίες.
στ) Την επέκταση του διδακτικού υλικού σε όλα τα σχολεία, που έχει παραχθεί από το Κέντρο Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ με πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με την έγκριση του ΥΠΕΠΘ. Παράλληλα απαιτούνται νομοθετικές αναθεωρήσεις και συμπληρώσεις στον καταστατικό χάρτη της εκπαίδευσης με στόχο την προώθηση μέτρων για την ολόπλευρη μόρφωση των αλλοδαπών μαθητών.
Είμαστε μια χώρα μεταναστών. Ίσως να είμαστε και από τα λίγα κράτη που έχουμε το 50% των μελών της εθνότητάς μας μετανάστες σε διάφορες χώρες. Και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί παρά να τροφοδοτήσει θεωρήσεις κατανόησης και αλληλεγγύης για τους μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα. Μια «μεταναστευτική» πολιτική για εμάς έχει δύο όψεις, τη διεκδίκηση όλων των δικαιωμάτων των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες υποδοχής αλλά και τη διασφάλιση αυτών των δικαιωμάτων στους ξένους μετανάστες από την πολιτεία μας.
Σε κάθε περίπτωση, το σχολείο πρέπει να καλλιεργήσει αξίες, στάσεις και συμπεριφορές που θα περιλαμβάνουν τις αντιλήψεις του «άλλου», του διαφορετικού. Η ξενοφοβία και οι ρατσιστικές διαθέσεις οδηγούν σε αδιέξοδο και ανοίγουν πεδία παρακμής και βαρβαρότητας. Οι δύο μεγάλοι διαφωτισμοί στην ιστορία της ανθρωπότητας επωάσθηκαν σε κοσμοθεωρίες ενότητας του ανθρώπινου γένους και οικουμενικότητας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τώρα μάλιστα που αναφύονται νέες «γενιές» δικαιωμάτων, απόρροια των πολλαπλών και σύνθετων πολιτισμικών και παραγωγικών εξελίξεων, καμία ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να στρέφει το πρόσωπό της σε αντιδημοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές. Άλλωστε οι όποιοι σημερινοί διαφωτιστικοί χυμοί θα αναβρύσουν μόνο από ένα περιεχόμενο ανθρωπισμού.
http://www.tanea.gr/news/greece/article/4157473/?iid=2
