Γράφει η Μίνα Στεργιοπούλου*
Εξαγγελίες, μεταρρυθμίσεις, και λύσεις με το μαγικό ραβδάκι και το χειρουργικό νυστέρι προωθεί το υπουργείο παιδείας. Καταργείται, λοιπόν, και το μάθημα των λατινικών, διότι τι να μας πει ο Κικέρωνας, ποιος Καίσαρας και τι veni, vidi, vici μού λέτε… Και για ποιο λόγο να μαθαίνουμε τι έκανε η κόρη του Αυγούστου -δεν πάει να κουρεύεται!- και πώς μίλησε το κοράκι του Οκταβιανού και, σε τελική ανάλυση, ποιος είναι αυτός ο Αννίβας; Χάνουμε τον χρόνο μας, carpe diem… Διότι, εφόσον δεν διδάσκονται σωστά τα λατινικά και έτσι προωθείται η τυποποίηση και η στείρα γνώση, καλύτερα να καταργηθούν, παρά να ψάχνουμε για τρόπους βελτίωσης της διδασκαλίας τους. Έλεος!
Γιατί να κουράζουμε το μυαλό μας με άχρηστες γνώσεις, τι μας νοιάζει η ρωμαϊκή ιστορία; Τι θα μας προσφέρουν οι κλασικές γλώσσες; Τρόπο σκέψης, πολιτισμό, γνώση ή αισθητική απόλαυση; Εδώ ο κόσμος χάνεται, και εμείς πρέπει να γίνουμε τζιμάνια, κατάλληλοι τεχνοκράτες για την αγορά εργασίας, τι να λέμε τώρα, λατινικά και βλακείες… Νεκρή γλώσσα. Και γιατί να μαθαίνουμε, δηλαδή, ότι έχει κοινή ρίζα η λέξη Ιανουάριος, μήνας που σηματοδοτεί την είσοδο στο νέο έτος και την έξοδο από το προηγούμενο, με την λέξη ianua, που στα λατινικά σημαίνει πόρτα, και την λέξη Ιανός, που είναι ένας θεός με δύο πρόσωπα εκ των οποίων το ένα κοιτάζει το νέο έτος και το άλλο το προηγούμενο;
Σε τι θα μου φανεί χρήσιμο, ρε παιδί μου; Να κάψω δηλαδή τα εγκεφαλικά μου κύτταρα και να μην τα διατηρήσω ακέραια για να τα κάψω με την άνεση μου σερφάροντας στο διαδίκτυο και το προσωποδίκτυό μου; Τι ταλαιπωρία κι αυτά τα λατινικά… Ορθώς, λοιπόν, πράττει το υπουργείο και δεν θέλω μιζέρια και γκρίνια! Από εδώ και στο εξής, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλες τις καταστάσεις στην ζωή μας. Πάει, το αποφάσισα! Τελεία και παύλα. Αν, για παράδειγμα, με πονάει το δόντι μου, δεν θα προσπαθήσω να το φτιάξω, θα το βγάλω να ησυχάσω… Δια της χειρουργικής μεθόδου πρέπει να λύσουμε και όλα τα προβλήματα στον πολύπαθο χώρο της παιδείας, και όλα τα προβλήματα εν γένει (βλ. διαχείριση εθνικών θεμάτων)…
Σειρά έχουν και άλλα “άχρηστα” μαθήματα και όσο για τα καλλιτεχνικά και την γυμναστική, ούτε λόγος. Σσσσστ… Όξω και τα λατινικά από την μονοδιάστατη νοησιαρχική μας εκπαίδευση. Έτσι κι αλλιώς, οι ιθύνοντες δεν χρειάζονται τα λατινικά, διότι ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσουν το mea culpa… Εμείς οι υπόλοιποι πάλι ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσουμε το dum spiro spero… Διότι για άλλη μια φορά θα κάνουμε μια ωραιότατη τρύπα στο νερό, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η μεταρρύθμιση είναι θεμιτή αλλά ακριβώς επειδή είναι ζήτημα μείζονος σημασίας, απαιτείται σοβαρότητα και ικανότητα από τα άτομα που βρίσκονται σε νευραλγικές θέσεις.
Η μεταρρύθμιση πρέπει να ξεκινήσει από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο, γιατί αλλιώς, με την προχειρότητα και την αποσπασματικότητα, είναι σα να χτίζουμε ρετιρέ χωρίς θεμέλια. Πάντως, σε ένα σεμινάριο υποκριτικής ένας σοφός δάσκαλος είπε κάτι ωραίο σε ένα σπουδαστή που παραπονιόταν ότι πολλές φορές δεν ξέρει τι να κάνει τα χέρια του πάνω στην σκηνή: “Αν δεν ξέρετε τι να κάνετε, μην κάνετε τίποτα!”
*Η Μίνα Στεργιοπούλου Στεγιοπούλου είναι Φιλόλογος-ηθοποιός
-
Ακολουθήστε τη σελίδα μας στο facebook Φιλολογικός Ιστότοπος για να ενημερώνεστε για όλα τα εκπαιδευτικά θέματα.
