Με τη μουσική διαπολιτισμική διαπαιδαγώγηση επιχειρείται να υιοθετηθούν στάσεις και συμπεριφορές των μαθητών στην καθημερινή τους αλληλεπίδραση που τείνουν στον αλληλοσεβασμό
και την κατανόηση των ίσως ευκαιριών προς όλους μειώνοντας αισθητά τις πολιτισμικές προκαταλήψεις, βελτιώνοντας την ποιότητας των διαπροσωπικών σχέσεων και αποκτώντας θετική αυτοαντίληψη (Δανοχρήστου, 2012) Χρειάζεται να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον στους μουσικούς πολιτισμούς των «άλλων» και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες όλοι οι μαθητές ως ίσοι προς ίσους. (Δανοχρήστου, 2012)
Τακτικές για τον χλευασμό σε αλλόγλωσσα παιδιά
Στην αρχή εξηγώ ότι όλοι οι άνθρωποι, όλα τα απιδιά είναι ίσα μεταξύ τους και πρέπει να παρέχονται οι ίδιες ευκαιρίες μάθησης. Τονίζω ότι ο χλευασμός δεν αρμόζει σε πολιτισμένα παιδιά τα οποία σέβονται την διαφορετικότητα μέσα στην τάξη επισημαίνοντας πως αν καμιά φορά μας φαίνεται αστεία μια ξένη γλώσσα, έτσι φαίνεται και στους άλλους η δική μας γλώσσα. Ενθαρρύνω συμπεριφορές και εμφαίνω στο ότι είναι καλό να είμαστε ευρυμαθείς και να γνωρίζουμε πολλές γλώσσες προσπαθώντας να εξαλείψω κάθε ρατσιστική διάθεση και στάση. Βάζω τραγούδια από Ελλάδα, Κύπρο, Ρωσία και Αλβανία και τα τραγουδάμε όλοι μαζί επαναλαμβάνοντας τους στίχους. Χειροκροτούμε μετά από κάθε τραγούδι.
Οργανώνω ομάδες διαφορετικών εθνικοτήτων : Ελλήνων με Αλβανούς, Ρώσους με Κύπριους ή το ανάποδο και τους λέω να γράψουν δύο αγαπημένους στίχους τραγουδιών που τα μαθαίνουν στους άλλους. Επιβραβεύω προσφορές με λεκτικό έπαινο ή χειροκρότημα (Σακελαρίδη, 2010). Μοιράζω κάρτες με εικόνες παραδοσιακών χορών από τις διάφορες εθνικότητες και ζητώ να μου απαντήσουν σε ποια χώρα ανήκει ο χορός κάθε κάρτας. Στη συνέχεια ζητάω να μου πουν ποιοι ήταν οι αγαπημένοι τους στίχοι και τους τραγουδάμε ξανά όλοι μαζί αφού έχω μοιράσει φωτοτυπίες με τους στίχους των τραγουδιών.
Επιλογή συνεργασίας μόνο με ομοεθνείς
Ρωτάω το κάθε μαθητή τι του κάνει εντύπωση σε έναν αλλοεθνή και εξηγώ ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές τους ιδιαιτερότητες. Επίσης ρωτάω πώς θα ένιωθε αν ήταν παραμελημένος και οι άλλοι δεν ήθελαν τη συμμετοχή του στην ίδια ομάδα. Στη συνέχεια οργανώνω ξανά ανάμικτες ομάδες και βάζω το ράδιο παραδοσιακά τραγούδια ρωτώντας σε ποια χώρα ανήκει το καθένα. Αναθέτω στον μαθητή της εκάστοτε εθνικότητας να εξηγήσει πώς χορεύεται ένας παραδοσιακός τους χορός και να πει στους συμμαθητές του πού αναφέρεται το τραγούδι και να το συζητήσουν όλοι μαζί ανταλλάσσοντας απόψεις.
Εξηγώ στους μαθητές ότι κάθε παιδί μπορεί να ανταλλάξει με έναν αλλοεθνή μαθητή απόψεις και συνήθειες της χώρας του, ήθη, έθιμα και παραδόσεις ώστε να έχουν μια ολοκληρωμένη γνώση. Ο ένας έχει πολλά να πάει και να μάθει από τον άλλον. Το ίδιο επαναλαμβάνω στα παιδιά κάθε καταγωγής που έχουν στην τάξη ώστε να εξοικειωθούν με τη διαφορετικότητα και δημιουργώ κίνητρα μάθησης με την ανταλλαγή συνηθειών και παραδόσεων της κάθε χώρας τα οποία θα συνοδεύω με οπτικοακουστικό υλικό, με εικόνες και τραγούδια και πώς χορεύεται το κάθε τραγούδι. Παράδειγμα ο έλληνας μαθητής μπορεί να δείξει πώς χορεύεται το νησιώτικο ή το ελληνικό συρτάκι, το καλαματιανό ή το ζεμπέκικο.
Η μουσική είναι ψυχαγωγική για τα παιδιά και σίγουρα μπορούν να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους σε άλλους πολιτισμούς με βάση τη μουσική, τα παραδοσιακά τραγούδια και τους παραδοσιακούς χορούς (Μακρή & Μακρή, 2003). Στο τέλος ζητάω από τα παιδιά να οργανώσουν μια σχολική μουσική εκδήλωση με τραγούδια ελληνικά, κύπρια, αλβανούς ή ρώσους ερμηνευτές και να μάθουν βήματα και χορογραφίες ο ένας στον άλλον.
Αρθρογραφία: Τα παιδαγωγικά μας
