Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν τον κύκλο «Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΣΕ 8 ΜΑΘΗΜΑΤΑ», με την κα ΑΝΝΑ Χ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, Δρ. Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Σορβόννης (Paris V – René Descartes). Τίτλος 2ου μαθήματος: Οι τρεις μύθοι στην “Πολιτεία” του Πλάτωνος. Το μάθημα κινηματογραφήθηκε την 13η Οκτωβρίου 2018.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 2ΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Ο «Μύθος του Σπηλαίου» είναι ο δεύτερος κατά σειράν μύθος του Πλάτωνος, που ευρίσκεται, όπως προαναφέραμε, στο έβδομο βιβλίο της «Πολιτείας», μετά τον «Μύθο του Γύγη», που εντάσσεται στο δεύτερο βιβλίο και πριν από τον «Μύθο του Ηρός», που ευρίσκεται στο δέκατο βιβλίο με τον οποίο κλείνει το έργο της «Πολιτείας». Οι τρεις αυτοί μύθοι συνδέονται εσωτερικά μεταξύ τους, εφόσον είναι εικόνες των τριών αναβαθμών της εννοίας του δικαίου (το ανθρώπινο, το δαιμόνιο και το θείο δίκαιο αντίστοιχα). Επίσης, λειτουργούν αρχετυπικά, εφόσον αναλογούν στα τρία μέρη της ψυχής, ξεκινώντας από το τελευταίο, που είναι το «επιθυμητικόν μέρος» για να καταλήξουν στο ανώτερο, που είναι το «λογιστικόν μέρος» της ψυχής αντίστοιχα.
1) ΜΥΘΟΣ του ΓΥΓΗ (Πολιτεία Β’, στ. 359d-362c): Το ανθρώπινον δίκαιον των πολλών είναι το είδωλον του αληθούς δικαίου, δηλαδή του θείου δικαίου (Υπο-σελήνιος – Αισθητός κόσμος). Αναλογεί στο επιθυμητικόν μέρος της ψυχής. Οι ανθρώπινοι νόμοι της ετερο-κινήσεως της ψυχής.
2) Ο ΜΥΘΟΣ του ΣΠΗΛΑΙΟΥ (Πολιτεία Ζ’, στ. 514a-518d6): Το δαιμόνιον δίκαιον του φιλοσόφου είναι μεταξύ του ειδώλου του δικαίου, δηλαδή του ανθρωπίνου δικαίου και του αληθούς δικαίου, δηλαδή του θείου δικαίου (Ουράνιος – Δαιμόνιος κόσμος). Αναλογεί στο θυμοειδές μέρος της ψυχής. Οι δαιμόνιοι νόμοι της αυτο-κινήσεως, δηλαδή της πτεροφυίας της ψυχής.
3) Ο ΜΥΘΟΣ του ΗΡΟΣ (Πολιτεία Ι’, στ. 614b2-621d): Το θείον δίκαιον των θεών είναι το αληθές δίκαιον (Υπερ-ουράνιος – Νοητός κόσμος). Αναλογεί στο λογιστικόν μέρος της ψυχής. Οι θείοι – συμπαντικοί νόμοι της παρα-μονής της ψυχής εντός του νοητού κόσμου.
Η δομή του «ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ» Η τριμερής διαίρεσις του μύθου ως εικόνα της κυκλικής πορείας του δεσμώτου: Α’ ΕΝΟΤΗΣ (514a-515c3): H παραμονή του δεσμώτου στα δεσμά της ψευδούς παιδείας του Σπηλαίου.
B’ ΕΝΟΤΗΣ (515c4-516e2): H σταδιακή λύσις του δεσμώτου από τα δεσμά της ψευδούς παιδείας, μέσω της αληθούς παιδείας και η προοδευτική έξοδός του από το Σπήλαιον.
Γ’ ΕΝΟΤΗΣ (516e3-518d6): Η επιστροφή του δεσμώτου ως φιλοσόφου μέσα στο Σπήλαιον, και η αποστολή της μεταλαμπαδεύσεως της αληθούς παιδείας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑΣ Βιογραφικό σημείωμα Δρ. Άννας Χ. Μαρκοπούλου: https://drive.google.com/file/d/16RoI…
