Αδίδακτο κείμενο: Πλάτωνος Συμπόσιον 202d8-203b
Ο τραγικός ποιητής Αγάθων, μετά τη νίκη του στα Λήναια, διοργανώνει συμπόσιο, όπου καλεί τους φίλους του, εξέχοντα πρόσωπα της αθηναϊκής κοινωνίας. Οι συνδαιτυμόνες σε μια ατμόσφαιρα ευθυμίας και οινοποσίας, αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλον να αναπτύσσουν τις απόψεις τους περί έρωτος. Το Συμπόσιοθεωρείται από τα κορυφαία δημιουργήματα του Πλάτωνα τόσο για το φιλοσοφικό του περιεχόμενο όσο και για τη λογοτεχνική του αξία.
Ὁρᾷς οὖν, ἔφη, ὅτι καὶ σὺ ἔρωτα οὐ θεὸν νομίζεις; Τί οὖν ἄν, ἔφην, εἴη ὁ Ἔρως; θνητός; Ἥκιστά γε. Ἀλλὰ τί μήν; Ὥσπερ τὰ πρότερα, ἔφη, μεταξὺ θνητοῦ καὶ ἀθανάτου. Τί οὖν, ὦ Διοτίμα; Δαίμων[1]μέγας, ὦ Σώκρατες· καὶ γὰρ πᾶν τὸ δαιμόνιον μεταξύ ἐστι θεοῦ τε καὶ θνητοῦ. Τίνα, ἦν δ᾽ ἐγώ, δύναμιν ἔχον; Ἑρμηνεῦον καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς τὰ παρ᾽ ἀνθρώπων καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς δεήσεις καὶ θυσίας, τῶν δὲ τὰς ἐπιτάξεις τε καὶ ἀμοιβὰς {τῶν θυσιῶν}. ἐν μέσῳ δὲ ὂν ἀμφοτέρων συμπληροῖ, ὥστε τὸ πᾶν αὐτὸ αὑτῷ ξυνδεδέσθαι. διὰ τούτου καὶ ἡ μαντικὴ πᾶσα χωρεῖ, καὶ ἡ τῶν ἱερέων τέχνη τῶν τε περὶ τὰς θυσίας καὶ τελετὰς καὶ τὰς ἐπῳδὰς καὶ τὴν μαντείαν πᾶσαν καὶ γοητείαν. θεὸς δὲ ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται, ἀλλὰ διὰ τούτου πᾶσά ἐστιν ἡ ὁμιλία καὶ ἡ διάλεκτος θεοῖς πρὸς ἀνθρώπους, καὶ ἐγρηγορόσι καὶ καθεύδουσι. καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα σοφὸς δαιμόνιος ἀνήρ, ὁ δὲ ἄλλο τι σοφὸς ὢν ἢ περὶ τέχνας ἢ χειρουργίας τινὰς βάναυσος. οὗτοι δὴ οἱ δαίμονες πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ὁ Ἔρως.
1.«καὶ ὁ μὲν περὶ τὰ τοιαῦτα …….διηγήσασθαι·» : Να μεταφράσετε το απόσπασμα.
Μονάδες 10
2.Τι είναι ο Έρωτας και ποια είναι η ιδιαίτερη ικανότητά του;
Μονάδες 10
3α.Να εντοπίσετε τέσσερα ουσιαστικά γ’ κλίσης και να τα μεταφέρετε στον άλλο αριθμό.
3β.Ὁρᾷς, ἔφη, ἔχον, μείγνυται: να γράψετε τα απαρέμφατα ενεστώτα και αορίστου.
Μονάδες 10
4α.Να αναγνωρίσετε συντακτικά τους υπογραμμισμένους όρους του κειμένου.
4β.οἱ δαίμονες πολλοὶ καὶ παντοδαποί εἰσιν, εἷς δὲ τούτων ἐστὶ καὶ ὁ Ἔρως.: Να μεταφέρετε στον πλάγιο λόγο την περίοδο με εξάρτηση: Διοτίμα ἔφη.
Μονάδες 10
[1]Δεν έχει σχέση με το δαίμονα της χριστιανικής θρησκείας. Στην αρχαιότητα οι δαίμονες ήταν θεότητες που μοίραζαν και όριζαν την τύχη των ανθρώπων. Η λέξη δαίμων παράγεται από το ρήμα δαίω: μοιράζω, εξ’ ου και οι λέξεις ευδαιμονία, κακοδαιμονία.
