Του Νίκου Τσούλια
“Στο στρατόπεδο των Αχαιών, στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, οι αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες και η βασίλισσά τους, Εκάβη, θρηνούν για τα δεινά τους. Όσες έχουν απομείνει ζωντανές από την ξεκληρισμένη βασιλική οικογένεια θα δοθούν δώρο στους Αχαιούς, ενώ ο εγγονός της Εκάβης, ο μικρός Αστυάνακτας, γκρεμίζεται από τα τείχη, θύμα της σκληρότητας των κατακτητών. Οι φλόγες αφανίζουν την Τροία και οι γυναίκες, απελπισμένες, οδηγούνται στα πλοία που θα τις μεταφέρουν πέρα από το Αιγαίο, σκλάβες στα σπίτια των νικητών. Ο Ευριπίδης με τις Τρωάδες γράφει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα με το οποίο κατακρίνει την πολιτική των Αθηναίων”.
Ναι αυτό είναι έκφραση σχολείου και παιδείας, αγωγής και μόρφωσης. Μια θεατρική παράσταση «ισοδυναμεί» με πολλές ώρες διδασκαλίας ενός γνωστικού αντικειμένου, υπερβαίνει τον στείρο διδακτισμό και την θεωρητική ηθικολογία περί αξιών και οραμάτων. Μια θεατρική παράσταση διαπαιδαγωγεί, μορφώνει, διδάσκει, ψυχαγωγεί, προβληματίζει, εκπολιτίζει, εξανθρωπίζει.
Και όταν πρόκειται για τραγωδία του πιο προοδευτικού μας τραγικού ποιητή, του Ευριπίδη, για έναν αντιπολεμικό ύμνο, για έναν ύμνο στην πατρίδα και στον άνθρωπο, για ένα ουμανιστικό δημιούργημα, τότε η παράσταση αυτή γίνεται μοναδικά όμορφη, στιγμή που τη βαστάς βαθιά μέσα στην καρδιά σου για να φωτίζει στα τόσα και τόσα σκοτάδια που απλώνονται με την τεχνολογία – αυτοσκοπό, με την ιδιώτευση, την αλλοτρίωση, τη μοναξιά.
Θαυμάζεις την ομορφιά της νεότητας και της δημιουργικότητας. Γίνεσαι μαθητής των μαθητών σου και των μαθητριών σου, και το απολαμβάνεις. Χαίρεσαι τη βαθιά μεταμόρφωσή τους. Μαγεύεσαι από την άρτια έκφραση του εαυτού τους, μακριά από τη μονομερή, μαθησιακή και εκπαιδευτική όψη τους. Και όταν είναι οι τελευταίοι μαθητές της εκπαιδευτικής σου καριέρας, φυλάς για τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστή θέση για το άγραφο αλλά πάντα ζωντανό ημερολόγιο του συναισθήματός σου.
Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές και στις μαθήτριες, που αγωνίστηκαν και εργάστηκαν σκληρά για να μας δωρίσουν αυτό το εξαίσιο θαύμα. Είμαι σίγουρος ότι είναι σημαντικό γεγονός για όλη τη διαδρομή της ζωής τους και θα το θυμούνται και θα το νοσταλγούν με τον πιο έντονο τρόπο. Ανεκτίμητη και καταλυτική η διδασκαλία και η σκηνοθεσία του Κ. Τσακανάκη που εργάστηκε με πάθος και χαμόγελο για αυτή την ξεχωριστή επιτυχία και με το μαγικό ραβδί της τέχνης μεταμόρφωσε τους μαθητές και τις μαθήτριές μας σε τόσο γοητευτικούς «ηθοποιούς»!
Αξίζει ιδιαίτερος έπαινος στο συνάδελφο Δημήτρη Αθανασίου, που πρόσφερε με την όλη προσπάθειά του και την αγάπη του για το σχολείο και το θέατρο αλλεπάλληλες θεατρικές παραστάσεις στο Λύκειό μας και στο Δήμο μας. Και να το απόσταγμά του. “Όταν ξεκίνησα τη δημιουργία της θεατρικής ομάδας δεν είχα ξεκάθαρο μέσα μου τι ήθελα να εξυπηρετήσω. Το εαυτό μου επειδή μου αρέσει το θέατρο ή τους μαθητές να γνωρίσουν το θέατρο; Τελικά ξέρω τι πέτυχα. Να μου γνωρίσουν οι μαθητές το θέατρο που μου αρέσει”.
Ιερέ Ευριπίδη, θα μπορούσες να φανταστείς ότι το έργο σου θα διδάσκεται και θα διδάσκει μετά από 2.500 χρόνια – και στον αιώνα τον άπαντα – σε κάθε γωνιά της Ελλάδας στα σχολεία και στα θέατρα; Γιατί είναι ο αγώνας για τους ανίσχυρους, τους ηττημένους, τους αδικημένους της ζωής και της κοινωνίας, αγώνας βαθιά ανθρωπιστικός, διαχρονικός και παγκόσμιος. Είναι η πεμπτουσία της ίδιας της ιστορίας!
Αναρωτιέμαι. Πώς προσλαμβάνουμε εμείς οι νεοέλληνες το κορυφαίο έργο του Ευριπίδη, που είναι στο πλευρό των αντιπάλων μας, όταν αυτοί έχουν τη δικαιοσύνη και την ηθική με το μέρος τους… Μπορούμε να έχουμε κουλτούρα βαθιά ουμανιστική, συμπεριφορά έμπρακτης αλληλεγγύης με τους τόσους και τόσους εξαθλιωμένους και κατατρεγμένους που καταφεύγουν στη χώρα μας για να γλιτώσουν από την κόλαση του πολέμου και της φτώχειας;
Αναρωτιέμαι. Αν είχαμε κουλτούρα θεάτρου, αν διαπνεόμαστε από τις αξίες και τα οράματα του έργου του Ευριπίδη και των τραγικών μας ποιητών, δεν θα ήταν άλλη η κοινωνία μας, πιο προοδευτική και φωτεινή, πιο δημιουργική και πιο ουμανιστική;
Η θεατρική ομάδα του 3ου ΓΕΛ Ζωγράφου
Συμμετείχαν:
Μελίνα Κυριακού (Εκάβη), Βασιλική Κατραμάδου (Εκάβη), Άννα Καραλέκα (Κασσάνδρα), Χριστίνα Κοσκινά (Ανδρομάχη), Κρυσταλλίνα Τριανταφύλλου (Ελένη), Στέλιος Πλέσσας (Μενέλαος), Γιώργος Χατζηνάκης (Ταλθύβιος), Γιώργος Μαρκάτος (Ποσειδώνας), Φιλιώ Σπυροπούλου (Αθηνά)
Χορός: Ζωή Γιαννοπούλου, Ιωάννα Μόρφα, Φιλιώ Σπυροπούλου, Κατερίνα Σφακιανού, Δήμητρα Τριαντάφυλλου, Ρεβέκκα Τσόχαν
Στον ρόλο του Αστυάνακτα ο Μανώλης Τριαντάφυλλου
Σκηνοθεσία και Διασκευή: Κωνσταντίνος Τσακανάκης
Υπεύθυνος καθηγητής: Δημήτρης Αθανασίου
Μετάφραση: Κωστής Κολώτας
Ενδυματολογία:Βεστιάριο ΣΗΜΕΙΑ ΟΨΗΣ
Μουσική επιμέλεια: Νικολέτα Ρούσσου
