Ο Μύθος του Σπηλαίου – Μάθημα 5ον: Η πορεία του δεσμώτου προς την Ιδέα του Αγαθού
Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν τον κύκλο «Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΣΕ 8 ΜΑΘΗΜΑΤΑ», με την κα ΑΝΝΑ Χ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, Δρ. Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Σορβόννης (Paris V – René Descartes). Τίτλος 5ου μαθήματος: Η πορεία του δεσμώτου προς την Ιδέα του Αγαθού (Πολιτεία, Ζ΄, 516a5-516c3). Σύγχρονη απόδοση αρχαίου κειμένου: Δρ. Άννα Χ. Μαρκοπούλου. Το μάθημα κινηματογραφήθηκε την 22α Δεκεμβρίου 2018.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 5ΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
Η πορεία του δεσμώτου προς την Ιδέα του Αγαθού (Πολιτεία, Ζ΄, 516a5-516c3)
1. Η θέασις των σκιών εντός του σπηλαίου = Είδωλα, τα οποία συνιστούν σκοτεινές αντανακλάσεις του τεχνητού πυρός, δηλ. της φωτιάς. Η γένεσις της εικασίας εντός της ετερο-κινήτου ψυχής: η ψυχή παρα-μένει εντός του σκότους του σπηλαίου, λόγω της τετραπλής αγνοίας της· αναλογεί στο επιθυμητικόν μέρος της ψυχής.
2. Η θέασις των ειδώλων εντός των υδάτων, εκτός του σπηλαίου = Είδωλα, τα οποία συνιστούν έγχρωμες αντανακλάσεις του φυσικού φωτός, δηλ. του ηλίου. Η γένεσις της ψευδούς δόξης εντός της ετερο-κινήτου ψυχής: η ψυχή δεν είναι ικανή να διακρίνει τον αληθή κόσμο από το είδωλον αυτού, λόγω της διπλής αγνοίας της· αναλογεί στο θυμοειδές μέρος της ψυχής. (Ο ανεστραμμένος και ψευδής αισθητός κόσμος. Αναλογεί στο άλογον μέρος -επιθυμητικόν και θυμοειδές μέρος- της ψυχής. Η στροφή του όμματος της ψυχής προς τα κάτω).
3. Η θέασις των ορθών αντικειμένων εκτός του σπηλαίου: η γένεσις της αληθούς δόξης εντός της ετερο-κινήτου ψυχής. Η ψυχή καθίσταται ικανή να διακρίνει τον αληθή κόσμο από το είδωλον αυτού, λόγω της απλής αγνοίας της και της συνακολούθου αυτο-γνωσίας της, μέσω της γνώσεως του εαυτού της. (Ο δαιμόνιος χώρος μεταξύ του αισθητού και του νοητού κόσμου. Αναλογεί στον χώρο μεταξύ του θυμοειδούς και του λογιστικού μέρους της ψυχής, όπου το θυμοειδές/λευκός ίππος άρχεται υπό του λογιστικού μέρους/ηνιόχου, μέσω της στροφής του εκ των κάτω προς τα άνω. Η στροφή του όμματος της ψυχής προς τα έσω).
4. Θέασις των σωμάτων εντός του ουρανού καθώς και του ίδιου του ουρανού, μέσω του φωτός της σελήνης και των άστρων, την νύκτα: η γένεσις της αυτο-κινήτου διανοίας, εντός της ετερο-φώτου ψυχής, υπό την επίδρασιν της Αρτέμιδος-Σελήνης. Η ψυχή καθίσταται πτεροφυής, δηλ. αυτο-κίνητος, μέσω της δια-νοήσεως του φωτός της σελήνης και των άστρων, τα οποία είναι οι εικόνες του νοητού Κόσμου των Ιδεών. 5. Θέασις του ηλίου αυτού καθ’ αυτού και εν τη αυτού χώρα, δηλαδή στον ουρανό, την ημέρα: η γένεσις της αυτο-φώτου νοήσεως, εντός της αυτο-κινήτου ψυχής, υπό την επίδρασιν του Απόλλωνος-Ηλίου. Η ψυχή καθίσταται ηλιοειδής, δηλ. αυτό-φωτος, μέσω της θεωρίας του ηλίου, ο οποίος είναι η εικών της Ιδέας του Αγαθού. (Ο ορθός και αληθής νοητός κόσμος· αναλογεί στο λογιστικόν μέρος της ψυχής. Η στροφή του όμματος της ψυχής προς τα άνω).
Άννα Χ. Μαρκοπούλου
Διαβάστε το αρχαίο κείμενο και την σύγχρονη απόδοση όλων των μαθημάτων του «Μύθου του σπηλαίου» εδώ: https://drive.google.com/file/d/1Fc2i… Η απόδοση του αρχαίου κειμένου στην σύγχρονη μορφή της γλώσσας μας έγινε από την Δρ. Άννα Χ. Μαρκοπούλου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑΣ
Βιογραφικό σημείωμα Δρ. Άννας Χ. Μαρκοπούλου: https://drive.google.com/file/d/16RoI…
